Και μόνο η απλή παρουσία των γονέων επηρεάζει την απόκριση του φόβου και τη μάθηση των φοβιών των παιδιών
Η παρουσία ενός γονέα μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος του παιδιού ανταποκρίνεται στον φόβο, σύμφωνα με νέα μελέτη
Έχετε βρεθεί ποτέ σε μια κατάσταση όπου το παιδί σας είναι φοβισμένο ή νευρικό για κάτι και θέλετε να το ενθαρρύνετε να είναι γενναίο και σίγουρο, αλλά δεν είστε σίγουροι τι να πείτε ή τι να κάνετε; Μια αναδυόμενη σειρά έρευνας διαπιστώνει ότι η παρουσία ενός γονέα από μόνη της μπορεί να είναι αρκετή για να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο το παιδί σας ανταποκρίνεται όταν είναι φοβισμένο ή νευρικό. Μια νέα μελέτη που μόλις δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Developmental Science υποδηλώνει ότι η παρουσία ενός γονέα μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος ενός παιδιού ανταποκρίνεται στον φόβο.
Η έρευνα δείχνει σταθερά ότι τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς τους τι είναι ασφαλές έναντι επικίνδυνο και πότε πρέπει να φοβούνται. Τα παιδιά μαθαίνουν τον φόβο από τους γονείς τους συνδέοντας κάτι ουδέτερο με μια αντίδραση φόβου. Για παράδειγμα, τα παιδιά δεν έχουν λόγο να φοβούνται μια καυτή εστία αλλά μαθαίνουν από τους γονείς τους να τη φοβούνται. Την πρώτη φορά που φτάνουν το χέρι τους προς μια καυτή σόμπα και ο γονιός τους φωνάζει ή τους πιάνει το χέρι, μαθαίνουν να συνδέουν το ουδέτερο αντικείμενο (μια σόμπα) με τον φόβο. Οι ερευνητές αναφέρονται σε αυτό ως «προετοιμασία φόβου». Τα παιδιά μαθαίνουν επίσης ότι είναι ασφαλή δίνοντας προσοχή στους γονείς τους. Για παράδειγμα, μαθαίνουν να συνδέουν ένα γεγονός που προκαλεί φόβο (όπως ένα νέο άτομο ή ένα μέρος) με την ασφάλεια όταν βλέπουν τους γονείς τους να παραμένουν ήρεμοι. Προηγούμενες έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά είναι πιο πιθανό να επιδείξουν γενναία συμπεριφορά (δηλαδή να προσεγγίσουν κάτι που τους έχουν μάθει να φοβούνται) εάν είναι παρόντες οι γονείς τους. Αυτή η νέα μελέτη προσθέτει στην κατανόησή μας για αυτήν τη μαθησιακή διαδικασία, δείχνοντας ότι η παρουσία ενός γονέα μειώνει την απόκριση φόβου στον εγκέφαλο των παιδιών.
Λεπτομέρειες της μελέτης
Αυτή η μελέτη περιελάμβανε παιδιά από 6 έως 17 ετών. Τα παιδιά τοποθετήθηκαν σε έναν σαρωτή εγκεφάλου και διδάχτηκαν να συσχετίζουν τυχαία σχήματα με έναν δυνατό, εκπληκτικό θόρυβο (βλ. παρακάτω). Οι ερευνητές συνέκριναν την απόκριση του φόβου όταν ο γονέας ήταν παρών με το παιδί (στέκεται δίπλα στο παιδί στον σαρωτή εγκεφάλου και βάζει το χέρι στο χέρι ή το πόδι του παιδιού) με όταν ο γονέας δεν ήταν στο δωμάτιο.
Ευρήματα μελέτης
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα παιδιά έδειξαν μικρότερη ανταπόκριση στην αμυγδαλή (μετάφραση: η αμυγδαλή είναι ένα μέρος του εγκεφάλου που συνδέεται με τον φόβο) για τον δυνατό θόρυβο όταν οι γονείς ήταν παρόντες πριν μάθουν τη συσχέτιση. Αυτό υποδηλώνει ότι οι γονείς «προστατεύουν» την απόκριση φόβου στα παιδιά τους (μετάφραση: αν και τα παιδιά μπορεί να εξακολουθούν να βιώνουν φόβο, η απόκριση φόβου τους είναι λιγότερο έντονη).
Τα παιδιά εμφάνισαν επίσης μια ελαφρώς πιο αδύναμη ενεργοποίηση του έσω προμετωπιαίου φλοιού (mPFC) ενώ έμαθαν έναν νέο συσχετισμό φόβου όταν ήταν παρόντες οι γονείς τους. Αυτό υποδηλώνει ότι η παρουσία ενός γονέα μπορεί επίσης να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά μαθαίνουν για νέους φόβους.
Συνολικό συμπέρασμα
Το μεγάλο μήνυμα εδώ είναι ότι η παρουσία σας ως γονιός είναι τόσο σημαντική για το πώς το παιδί σας ανταποκρίνεται στον φόβο και μαθαίνει για νέους φόβους. Αυτή η μελέτη μαζί με προηγούμενες έρευνες υποδηλώνει ότι η απλή παρουσία των γονέων επηρεάζει την απόκριση του φόβου και τη μάθηση του φόβου των παιδιών.
Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά σας; Μπορεί να σημαίνει ότι το παιδί σας θα φοβάται λιγότερο όταν είστε παρόντες, ιδιαίτερα αν του ενημερώσετε φυσικά ότι είστε παρόν μαζί του (κρατώντας του το χέρι, αγγίζοντας τον ώμο ή το πόδι του κ.λπ.). Μπορεί επίσης να σημαίνει ότι είναι λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν νέους φόβους όταν είστε παρόντες μαζί τους. Αυτή είναι μια πολύ μικρή μελέτη και χρειάζεται περαιτέρω έρευνα, αλλά μπορεί να είναι ενθαρρυντικό για τους γονείς να γνωρίζουν ότι η παρουσία τους φαίνεται να έχει σημασία.
Μερικά παραδείγματα για το πώς θα μπορούσατε να το εφαρμόσετε στον πραγματικό κόσμο;
Το παιδί σας είναι νευρικό για την έναρξη της προσχολικής ηλικίας. Ρωτάτε λοιπόν τον δάσκαλο αν μπορείτε να τους συνοδεύσετε την πρώτη μέρα. Απλώς το να του κρατάτε το χέρι και να είστε μια ήρεμη παρουσία για αυτό μπορεί να το βοηθήσει να αισθάνεται λιγότερο νευρικό.
Όταν το παιδί σας φοβάται κάτι, είτε πρόκειται για σκυλιά, για καταιγίδες ή για να βάλει το κεφάλι του κάτω από το νερό στην πισίνα, βοηθήστε το να αντιμετωπίσει απαλά και σταδιακά τους φόβους του σε στιγμές που μπορείτε να είστε πλήρως παρόντες μαζί του.
Εάν θέλετε το παιδί σας να δοκιμάσει κάτι καινούργιο, όπως να πάει σε ένα τρενάκι ή να πηδήξει από τη σανίδα κατάδυσης, προσφερθείτε να το κάνετε μαζί του.
Εάν το παιδί σας είναι νευρικό για ένα αθλητικό παιχνίδι ή μια παράσταση στο σχολείο, βεβαιωθείτε ότι σας βλέπει να παρευρίσκεστε (υποθέτοντας ότι μπορείτε να παρακολουθήσετε). Μπορείτε επίσης να τους δώσετε ένα φυσικό σημάδι της παρουσίας σας πριν από το παιχνίδι ή την απόδοση, πηγαίνοντας κοντά το και αγκαλιάζοντάς το.
Εάν το παιδί σας είναι νευρικό για μια εκδήλωση δημόσιας ομιλίας ή για μια παρουσίαση στο σχολείο, ζητήστε του να εξασκηθεί μαζί σας μέχρι να είναι λιγότερο νευρικό.
Πάνω απ’ όλα, να θυμάστε ότι μόνο η παρουσία σας και μόνο είναι ισχυρή – ακόμα κι αν αισθάνεστε ότι δεν ξέρετε τι να πείτε ή να κάνετε!
