Η Αγγελική Φράγκου μας μιλάει για «Ένα αλλιώτικο καλοκαίρι»
Το έργο του Μάικ Κένι κάνει πρεμιέρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά 10/11
Τι το αλλιώτικο έχει τελικά αυτό το καλοκαίρι;
Το έργο μας «Ένα Αλλιώτικο Καλοκαίρι» έχει δύο πρόσωπα. Τον παππού και την εγγονή του την Έλλη. Και η ιστορία του έργου έχει ως εξής: Κάθε χρόνο στο τέλος του καλοκαιριού η Έλλη πάει διακοπές, στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς κοντά στη θάλασσα. Το φετινό καλοκαίρι όμως, είναι αλλιώτικο από τα προηγούμενα. Η Έλλη φτάνει στο εξοχικό και ανακαλύπτει πως η γιαγιά της δεν είναι εκεί. Ο παππούς δεν μπορεί να βρει τις λέξεις, για να της πει, πού έχει πάει η γιαγιά.
Έτσι ο παππούς εφευρίσκει έναν φανταστικό κόσμο για να μπορέσει να εξηγήσει στην εγγονή του, την απουσία της γιαγιάς. Όμως γιατί η γιαγιά άφησε πίσω την ομπρέλα της; Και τώρα ποιος θα φτιάξει το περίφημο κέικ της; Και το κυριότερο πώς θα βλέπει χωρίς τα γυαλιά της;
Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν είναι αλλιώτικο για την Έλλη και τον παππού της, επειδή συνειδητοποιούν τη μεγάλη αλλαγή που φέρνει στη ζωή μας η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου.
Ποια η σχέση η δική σου με τους παππούδες σου ως παιδί;
Από τους παππούδες μου πρόλαβα να γνωρίσω τη γιαγιά μου από την πλευρά της μητέρας μου. Από τη γιαγιά μου έχω πάρει το όνομα μου. Από τις ωραιότερες αναμνήσεις που έχω από εκείνη, είναι τα παιδικά μου καλοκαίρια κοντά της! Οι βόλτες στο βουνό για μαζέψουμε ρίγανη και βατόμουρα, τα κεράσια που μας τα έκανε σκουλαρίκια, οι αξεπέραστες τηγανητές πατάτες της, οι ιστορίες που μας έλεγε για τον παππού μας. Η γιαγιά μου ήταν μια δυναμική, καλοσυνάτη, αυστηρή και αισιόδοξη γυναίκα. Δεν είναι πια στη ζωή όμως είχα την τύχη να έχω μια πολύ τρυφερή σχέση μαζί της και να λάβω από εκείνη πολλή αγάπη. Η αγάπη της με συνοδεύει και με οδηγεί έως σήμερα στη ζωή μου.
Τι μηνύματα περνάει το έργο;
Το έργο μας πραγματεύεται με τρυφερότητα το θέμα της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου και το επιλέξαμε επειδή θέλουμε να μιλήσουμε στα παιδιά για το θέμα αυτό. Οι απώλειες, μικρές οι μεγάλες, είναι αναπόφευκτο μέρος της ζωής των παιδιών. Το παιχνίδι που σπάει, το σκυλάκι που πέθανε, ο μπαμπάς που δεν μένει πλέον στο σπίτι. Όλα τα παιδιά αντιμετωπίζουν αγωνίες σχετικά με την απώλεια και είναι πολύ σημαντικό να αισθάνονται ελεύθερα να εκφραστούν και να κάνουν ερωτήσεις, αλλά και να λαμβάνουν σαφείς και καθαρές απαντήσεις. Νομίζω όμως πως το μήνυμα του έργου μας συνοψίζεται σε μια φράση που λέει ο παππούς στην εγγονή: «Κάποια πράγματα μένουν ίδια και κάποια αλλάζουν».
Ως ηθοποιός τι ξεχωρίζεις σε αυτή την παράσταση;
Θέλω να ξεχωρίσω την εμπειρία που έχω επί σκηνής, με τον θεατρικό παππού μου τον Κύριο Χάρη Τσιτσάκη. Είμαι πολύ τυχερή να παίζω δίπλα του. Έχουμε δουλέψει πάρα πολύ και ανυπομονούμε να διηγηθούμε την ιστορία στα παιδιά.
Τι άλλες δράσεις έχει αυτή τη χρονιά το θέατρο Ρετρό;
Φέτος συνεχίζουμε για 2η χρονιά τα παραμύθια της Θείας Λένας. Πρόκειται για τη θεατρική δράση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, για τα νοσοκομεία της Αττικής. Όπου επισκεπτόμαστε τις παιδιατρικές κλινικές και αφηγούμαστε τα παραμύθια στα νοσηλευόμενα παιδιά.
Ακόμα υπό την αιγίδα του υπουργείου πολιτισμού και αθλητισμού θα υλοποιήσουμε φέτος σε νηπιαγωγεία της Αθήνας ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα με θέμα την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, με τίτλο «Ταξιδεύοντας με τις Σταχτοπούτες».
Σας ευχαριστώ για την όμορφη συνέντευξη και σας περιμένω στην παράσταση!
Προπώληση: artinfo.gr / Ταμείο Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά: 210 4143 310
Ώρες Ταμείου: Δευτέρα: 18:00-21:00, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 10:00-14:00 & 18:00-21:00, Σάββατο:13:00-21:00, Κυριακή: 11:00-15:00 & 17:00-20:00.
Ερμηνεύουν:
Στο ρόλο του Παππού ο Χάρης Τσιτσάκης
Στο ρόλο της Έλλης η Αγγελική Φράγκου
Συντελεστές παράστασης:
Συγγραφέας: Μάικ Κένι
Μετάφραση: Κωστής Σκαλιόρας
Σκηνοθεσία: Μάρθα Κλουκίνα
Βοηθός σκηνοθέτη: Τόνια Πάστρα
Πρωτότυπη μουσική: Μάρω Θεοδωράκη
Σκηνικά: Μυρτώ Λάμπρου
Κοστούμια: Βιβέτα Στρατηγού
Σχεδιασμός φωτισμού και φωτογράφηση: Παύλος Μαυρίδης
Teaser, trailer &video παράστασης: Αργυρώ Παγίδα
Γραφιστικά: Σπυριδούλα Αρταβάνη
Οργάνωση παραγωγής: Θηρεσία Θεοδώρου
Παραγωγή: Θέατρο Ρετρό