Η άσκηση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης προσφέρει πολλά οφέλη σε ένα παιδί για την υγεία του μακροπρόθεσμα
Η άσκηση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 στα μωρά που θα γεννηθούν
Μια νέα μελέτη έδειξε ότι η άσκηση της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης βελτιώνει τη μεταβολική υγεία των απογόνων, ακόμη και όταν η μητέρα είναι παχύσαρκη ή ακολουθεί δίαιτα πλούσια σε λιπαρά. Η σωματική άσκηση από τη μητέρα προκαλεί τον πλακούντα να εκκρίνει τη βασική πρωτεΐνη SOD3, με αποτέλεσμα να μειωθεί ο κίνδυνος διαβήτη για τους απογόνους. Τα ευρήματα στο έγγραφο προσδιόρισαν τους μηχανισμούς πίσω από αυτή τη διαδικασία.
Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο Journal Diabetes στις 15 Μαρτίου 2022.
Μια ανησυχητική τάση
Η μητρική παχυσαρκία και ο διαβήτης τύπου 2 αυξάνονται. Πάνω από το 30% των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία στις δυτικές και ασιατικές χώρες ταξινομούνται ως παχύσαρκες. Εν τω μεταξύ, 630 εκατομμύρια άνθρωποι αναμένεται να ζουν με διαβήτη τύπου 2 έως το 2045. Τα παιδιά που γεννιούνται από παχύσαρκες μητέρες ή μητέρες με διαβήτη τύπου 2 έχουν αυξημένο κίνδυνο διαβήτη, ακόμη και αφού συνεχίσουν να έχουν υγιή ζωή.
«Με την αύξηση της μητρικής παχυσαρκίας, σχηματίζεται ένας ανησυχητικός κύκλος όπου οι κίνδυνοι του διαβήτη μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά», λέει ο επίκουρος καθηγητής Joji Kusuyama από το Διαεπιστημονικό Ινστιτούτο Συνόρων Επιστημών του Πανεπιστημίου Tohoku (FRIS) και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Η διακοπή αυτού του κύκλου είναι ένα κρίσιμο και πιεστικό ιατρικό πρόβλημα».
Προηγουμένως, η ομάδα έδειξε ότι η άσκηση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχει τεράστια οφέλη στη μεταβολική υγεία των απογόνων, αποδεικνύοντας ότι το SOD3 που προέρχεται από τον πλακούντα, το οποίο σημαίνει supuroexide dismutase 3, παίζει βασικό ρόλο στη μετάδοση των οφελών της μητρικής άσκησης στους απογόνους. Με βάση αυτό, η ομάδα ξεκίνησε να κατανοήσει πώς το SOD3 εμποδίζει τις αρνητικές επιπτώσεις της παχυσαρκίας να μεταδοθούν από τη μητέρα στο παιδί και διαπίστωσε ότι το SOD3 ανέστειλε ανωμαλίες που προκαλούνται από τη διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά στον μεταβολισμό της γλυκόζης των απογόνων.
Η σχέση μεταξύ μητρικής και παιδικής παχυσαρκίας
Η μεθυλίωση ιστόνης παίζει θεμελιώδη ρόλο στην επιγενετική τροποποίηση — κληρονομικές αλλαγές σε κλώνους DNA που δεν επηρεάζουν τα κληρονομικά ζεύγη βάσεων. Η ομάδα μεθυλίου (-CH3) προσκολλάται σε ένα αμινοξύ στην ουρά των πρωτεϊνών ιστόνης που τυλίγουν το DNA, ενεργοποιώντας μερικές φορές την έκφραση γονιδίων, μερικές φορές αναστέλλοντάς την.
Όταν μια μητέρα καταναλώνει μια δίαιτα πλούσια σε λίπος, η τριμεθυλίωση ιστόνης H3 H3K4me3 μειώνεται στο εμβρυϊκό ήπαρ και εμποδίζει την έκφραση των γονιδίων του μεταβολισμού της γλυκόζης.
Αυτό, ανακάλυψαν οι ερευνητές, προκαλείται από δύο πράγματα. Τα αντιδραστικά είδη οξυγόνου (ROS) –το οξυγόνο σε επανενεργοποιημένη και ενεργοποιημένη κατάσταση που βοηθά τον μεταβολισμό του σώματος και τις κυτταρικές λειτουργίες– αυξάνεται. Εν τω μεταξύ, η WDR82, μια βασική πρωτεΐνη που ρυθμίζει τη μεθυλοτρανσφεράση της ιστόνης, γίνεται οξειδωτική, μειώνοντας τις πρωτεϊνικές λειτουργίες.
Οι επιβλαβείς επιπτώσεις μιας μητρικής δίαιτας υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά στον μεταβολισμό των απογόνων αντιστρέφονται από τη μητρική άσκηση. Ο γενετικός χειρισμός έδειξε ότι το SOD3 του πλακούντα είναι απαραίτητο για τα προστατευτικά αποτελέσματα της μητρικής άσκησης στους απογόνους.
Η μελέτη τόνισε επίσης πόσο κρίσιμη είναι η άσκηση για την άρση αυτού του γεγονότος. Όταν οι ερευνητές έγχυσαν Ν-ακετυλοκυστεΐνη (NAC), ένα αντιοξειδωτικό που ενισχύει την απόδοση στο ήπαρ, στο εμβρυϊκό ήπαρ, δεν αναπαρήγαγε τα αποτελέσματα του SOD3. Αυτό υποδηλώνει ότι το SOD3 που παράγεται φυσικά από την άσκηση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι ζωτικής σημασίας για τη μεταβολική ευημερία των απογόνων.
Συνέπειες για το μέλλον
Δεδομένης της απλότητας και της οικονομικής αποδοτικότητας της άσκησης, η ενθάρρυνση των μητέρων να ασκούνται θα μπορούσε να βοηθήσει στην αναστροφή των ανησυχητικών ποσοστών παχυσαρκίας και διαβήτη τύπου 2. Τα πλεονεκτήματα του SOD3 μπορεί να μην περιορίζονται στις μεταβολικές πιέσεις Kusuyama. «Μπορεί να υπάρχουν ευρύτερα οφέλη αυτής της πρωτεΐνης σε άλλα όργανα του παιδιού. Αυτήν τη στιγμή εξετάζουμε τις τροποποιήσεις στον ιστό του πλακούντα που επιφέρει το SOD3 που μπορεί να έχουν θετικές δια βίου επιπτώσεις στα παιδιά».
Οι συγγραφείς προειδοποιούν ότι η μελέτη βρίσκεται μόνο στο προκλινικό στάδιο και η εφαρμογή της σε ανθρώπους απαιτεί περαιτέρω μελέτες. Επιπλέον, ορισμένες πτυχές της οδού σηματοδότησης απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση.
