20 Ιουνίου -Τιμάμε την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων
Διαβάζοντας εξαιρετικά παιδικά βιβλία, γραμμένα με θάρρος και ευαισθησία
«Έχω –πάντα– Δικαίωμα»
Δέκα διηγήματα γραμμένα από δέκα συγγραφείς και χαρισμένα στα παιδιά του κόσμου, στα παιδιά της Unicef. Οι Αγγελική Βαρελλά, Γαλάτεια Σουρέλη, Ελένη Δικαίου, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Σοφία Μαντουβάλου, Λότη Πέτροβιτς, Ελένη Πριοβόλου, Ναννίνα Σακκά, Λίτσα Ψαραύτη, Φιλομήλα Βακάλη ενώνουν τις δυνάμεις τους σε ένα βιβλίο που στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. (από τις εκδόσεις Έναστρον για την Ελληνική Εθνική Επιτροπή Unicef)
«Ο Λαχαπού από τη ζούγκλα της χώρας Καμαμπού»
Ο Λαχαπού είναι ένα μικρό λιονταράκι που ζει με τους γονείς τους στη ζούγκλα αρμονικά με τα άλλα ζώα, ώσπου συμφορά ξεσπάει στη χώρα τους και αναγκάζονται να φύγουν μακριά και να βρουν καταφύγιο στο δάσος, εκεί όμως τα ζώα του δάσους δεν χαίρονται με την άφιξή τους και δεν τους καλοδέχονται, μέχρι που πείθονται ότι μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά και να είναι όλοι φίλοι κι ευτυχισμένοι. Μια όμορφη ιστορία από την Εύα Κασιάρου, εικονογραφημένη υπέροχα από τον Νίκο Γιαννόπουλο. (από τις εκδόσεις Κόκκινη Κλωστή Δεμένη – μέρος των εσόδων διατίθεται στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες)
«Μελάκ, μόνος»
Δεν είναι εύκολο να γράψεις σαν παραμύθι το φόβο που έζησαν οι πρόσφυγες, οι άνθρωποι αυτοί, από διάφορες πληγωμένες γωνιές του πλανήτη που αναγκάζονται να αφήσουν το σπίτι τους, την πατρίδα τους, τη γλώσσα τους, όλα όσα έχουν και να φύγουν κυνηγημένοι προς το άγνωστο, όμως η Αργυρώ Πιπίνη με το βιβλίο αυτό το καταφέρνει και οι εικόνες του Αχιλλέα Ραζή ζωντανεύουν μοναδικά την ιστορία του Μελάκ… που πλέον δεν είναι μόνος. (εκδόσεις Καλειδοσκόπιο – υπό την αιγίδα του UNHCR, Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες)
«Μέσα από τα μάτια τους»
Δώδεκα παιδιά, δώδεκα ιστορίες δώδεκα όνειρα για το αύριο, με εικονογράφηση από τη Μαρία Μανουρά και φωτογραφίες του Θεόφιλου Βενάρδου, η Φωτεινή Κωνσταντοπούλου υφαίνει συγκλονιστικές ιστορίες με ήρωες από πέντε χώρες που βασανίζονται από τη λαίλαπα του πολέμου. Ένα βιβλίο γεμάτο ελπίδα, και μια κραυγή αγωνίας που φωνάζει «όχι άλλο πόλεμο». (από την Ελληνοεκδοτική – με την αγορά κάθε βιβλίου ενισχύεται η ΜΚΟ Praksis)
«Φτου ξελύπη»
Από τη σειρά «Ιστορίες που ζεις δυνατά», η ιστορία της Νουρ ξεχωρίζει. Το γενναίο της ταξίδι από τη Συρία, η αγάπη της για το νερό και την κολύμβηση, το θάρρος και η δύναμή της, η χαρά και η ευτυχία που βρίσκεται στα απλά και στα καθημερινά και οι περιπέτειες της γάτας της συνθέτουν ένα συναρπαστικό βιβλίο για τη δύναμη και την ομορφιά της ζωής. Η Μαριέττα Κόντου μας δίνει την ιστορία με ευαισθησία και ο Στάθης Πετρόπουλος χαρίζει μια εξαίσια εικονογράφηση. (από τις εκδόσεις Μεταίχμιο)
«Χάρης και Φάρις»
Τα ασυνόδευτα παιδιά δεν θα έπρεπε να είναι υλικό για να γράφονται παραμύθια, θα έπρεπε απλώς να μην υπάρχουν – για να τελειώσει ωστόσο κάποτε αυτός ο εφιάλτης είναι σημαντικό να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη. Η Γιώτα Αλεξάνδρου ξεχωρίζει για την ευαισθησία και την ειλικρίνεια της γραφής της, το βιβλίο της αυτό αποδεικνύει την κοινή γλώσσα που βρίσκουν τα παιδιά για να μιλήσουν και να συνεννοηθούν και αυτή είναι η γλώσσα της αποδοχής και της αγάπης. Μια ιστορία για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Με πανέμορφη εικονογράφηση από την Κατερίνα Χαδουλού. (από τις εκδόσεις Βιβλιόφωνο)
«Σκληρό καρύδι»
Η ιστορία της Αϊσέ είναι μία από τις πολλές ιστορίες παιδιών που έρχονται εδώ έχοντας ζήσει έναν εφιάλτη και έχοντας εγκαταλείψει την πατρίδα τους. Η Αϊσέ όμως που είναι σκληρό καρύδι και το όνομά της σημαίνει ζωή, ξέρει να παλεύει για τη ζωή, ξέρει να ελπίζει και να προσεύχεται… και ξέρει να παίζει μπάλα! Γραμμένη από την Ελένη Σβορώνου, σε εικονογράφηση της Ευαγγελίας Γουτιάνου, η ιστορία της δίνει φωνή σε όλα τα παιδιά του κόσμου, αγόρια ή κορίτσια, που αναγκάζονται να γίνουν σκληρά καρύδια και να χάσουν απότομα ένα κομμάτι της παιδικής ηλικίας τους. (εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, υπό την αιγίδα του UNHCR, Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες)
«Το κουτί του Σιλάν»
Ο Σιλάν είναι άλλο ένα παιδί που έχει έρθει από μακριά, από άλλη χώρα, χωρίς τη θέλησή του. Κουβαλάει μαζί του στο σχολείο πάντα ένα κουτί. Το δικό του κουτί. Ένα κουτί μικρό και πολύτιμο που συμβολίζει την αγωνία να χωρέσεις κάπου τη ζωή σου, την ελπίδα να μπορέσεις κι εσύ να χωρέσεις κάπου χωρίς να φοβάσαι και χωρίς να κινδυνεύεις. Ένα κουτί τελικά γεμάτο αισιοδοξία, χαμόγελα και παιδικά όνειρα. Μόνο τέτοια κουτιά αξίζει να κρατάνε τα μικρά χέρια των παιδιών όλων του κόσμου. Οι ονειρεμένες εικόνες της Ντανιέλας Σταματιάδη συνοδεύουν εξαιρετικά τις λέξεις που έγραψε η Άλκηστη Χαλικιά. (εκδόσεις Ίκαρος).
«Ο Αντίλ έχει πατρίδα»
«Πατρίδα είναι εκεί όπου μπορεί και ανθίζει το χαμόγελό σου», έλεγε στον Αντίλ ο παππούς του ο Αζίζ και η Εύη Τσιτιρίδου-Χριστοφορίδου αφιερώνει το βιβλίο αυτό στον δικό της παππού, θυμίζοντάς μας διακριτικά ότι είμαστε μια χώρα που ξέρει τι θα πει προσφυγιά. Μαζί με τις βγαλμένες σαν από όνειρο υπέροχες εικόνες της Κατερίνας Βερούτσου, οι λέξεις του βιβλίου γίνονται η πιο όμορφη πατρίδα για όλους όσους αναγκάζονται να αφήσουν ή να χάσουν τη δική τους. (από την Ελληνοεκδοτική)
«Ο Ακίμ τρέχει»
Τρέχει να ξεφύγει από τον πόλεμο. Να γλιτώσει από τον κίνδυνο. Να διασώσει τη ζωή του. Τρέχει χωρίς να ξέρει πού πάει, πού μπορεί να πάει, πού έχει να πάει. Τρέχει. Και δεν είναι μόνος, είναι ένα από τα χιλιάδες παιδιά στον κόσμο που αναγκάζονται να τρέξουν, χωρίς να το θέλουν, χωρίς να είναι στα πλαίσια ενός παιχνιδιού, χωρίς να ξέρουν αν έχουν τη δύναμη και το κουράγιο να τρέξουν. Συγγραφέας Claude K. Dubois και εικονογράφηση Miriam Latimer, ένα βιβλίο που κυκλοφορεί στην Ελλάδα με την υποστήριξη των Γιατρών του Κόσμου. (εκδόσεις Επόμενος Σταθμός)
«Ζαχρά και Νικόλας – οι ιστορίες τους»
Ένα κορίτσι εκεί. Ένα αγόρι εδώ. Δύο κόσμοι διαφορετικοί. Ή όχι τόσο. Δύο κόσμοι παράλληλοι. Ένα βιβλίο χωρισμένο στη μέση, να περιγράφει δύο χώρους στον ίδιο χρόνο. Δύο παιδιά. Δύο ζωές. Ένα αγόρι εδώ, ένα κορίτσι που αναγκάζεται το εκεί του να γίνει εδώ. Μπορεί το εδώ να είναι όμορφο; Μπορεί να γίνει φιλικό; Η Σοφία Πανίδου δίνει μια αισιόδοξη προοπτική και απάντηση και μας καθησυχάζει με τις όμορφες εικόνες της Mariona Cabassa. (εκδόσεις Παπαδόπουλος)
Τα παιδιά σε όλο τον κόσμο είναι παντού παιδιά. Τα βιβλία ενώνουν. Ας βοηθήσουμε τα παιδιά να γίνονται αφορμή για όμορφα παραμύθια, χωρίς να περνάνε μέσα από εφιαλτικές καταστάσεις. Ο κόσμος αυτός ανήκει στα παιδιά, να τους τον κάνουμε όσο καλύτερο γίνεται.
