«Δεν θα απολογηθώ που στολίζω πολύ νωρίς για τα Χριστούγεννα»
Αν θα θέλατε να μη σβήνουν ποτέ τα γιορτινά λαμπάκια στο σπίτι σας αλλά νιώθετε αμήχανα να το παραδεχτείτε, το κείμενο της μπλόγκερ και μητέρας τριών Lauren Eberspacher σας εκφράζει
«Σοβαρά τώρα θα αφήσεις αυτό το πράγμα εδώ όλο το χρόνο;» με ρώτησε ο άντρας μου.
Γύρισα και του χαμογέλασα καθώς τοποθετούσα την πολύτιμη οικογενειακή κληρονομιά μου στη βιτρίνα του μπουφέ κλείνοντας το τζάμι. «Φυσικά. Εδώ κρατά ό,τι πολυτιμότερο έχω, κι αυτό είναι αναμφίβολα το πολυτιμότερο όλων. Εξάλλου» πρόσθεσα, «μου φτιάχνει τη διάθεση κάθε φορά που το βλέπω».
Βλέπετε, δεν τοποθετούσα στον μπουφέ μία ακόμα πιατέλα σερβιρίσματος. Ο λόγος που με «κατσάδιαζε» ο άντρας μου ήταν γιατί επρόκειτο για ένα vintage χριστουγεννιάτικο δέντρο που είχε φτιάξει η προγιαγιά μου πριν από περισσότερα από εβδομήντα χρόνια. Αρκεί να του ρίξεις μια ματιά για να καταλάβεις ότι φωνάζει «Χριστούγεννα». Μου φέρνει χαρά 365 μέρες το χρόνο και δεν θα συμβιβαζόμουν ούτε με μία μέρα λιγότερη.
Είμαστε λίγοι όσοι αρχίζουμε να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα νωρίς (βασικά, όλο το χρόνο). Μόλις μπει ο Ιούλιος αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση και να τραγουδάμε κάθε βράδυ στα παιδιά μας χριστουγεννιάτικα νανουρίσματα. Μέχρι το Χάλογουιν, ακόμα και αν δεν έχουμε στολίσει ήδη δέντρο, θα περιμένει το κουτί με τα στολίδια στο σαλόνι να μετράει αντίστροφα λεπτά έως τα μεσάνυχτα της 1ης Νοεμβρίου.
Ο κόσμος μας βγάζει διάφορα παρατσούκλια: Ρούντοφλ του Ελαφάκι, η Τρελή Κυρία των Χριστουγέννων και πάει λέγοντας. Και ενώ οι περισσότεροι από εμάς απολαμβάνουμε να τα ακούμε, υπάρχει κάτι που απλά δεν μπορώ να καταλάβω:
Τι σας ενοχλεί στη δική μας χαρά;
Ναι, γι’ αυτό απολαμβάνουμε τόσο να στολίζουμε για τα Χριστούγεννα και ανυπομονούμε να το κάνουμε κάθε χρόνο. Μας φέρνει χαρά. Μας ξυπνά όμορφες αναμνήσεις. Μας θυμίζει κάτι παραμονές Χριστουγέννων στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, να ψήνουμε κουλουράκια, να κουρνιάζουμε με τη μαμά και τον μπαμπά στον καναπέ ενώ ανοίγουμε δώρα και να χαζεύουμε τα φωτάκια στους δρόμους όταν βγαίνουμε βόλτα. Προσωπικά μου θυμίζει τον θείο μου που αγκάλιαζα μόλις περνούσε το κατώφλι μας την παραμονή των Χριστουγέννων, για να αράξει κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο και να αποκοιμηθεί δίπλα στα φωτάκια που αναβόσβηναν. Μου θυμίζει τον μικρό μου αδερφό να κάνει βόλτες στο σαλόνι πάνω στο πρώτο του ποδήλατο που μόλις είχε πάρει δώρο ή το καινούριο χριστουγεννιάτικο φόρεμα που μου είχε ράψει η μαμά. Στο όνομα του Ρούντολφ, ήταν όμορφο!
Για να είμαι ειλικρινής, κάθε φορά που κοιτάω αυτό το μικρό χειροποίητο δεντράκι μέσα στη βιτρίνα του μπουφέ νιώθω κάτι ζεστό να μεγαλώνει μέσα μου – κάτι γεμάτο χαρά.
Κάποιοι από εμάς γεμίζουμε με χαρά δίνοντας μια γιορτινή ατμόσφαιρα στα πάντα. Αυτή η ατμόσφαιρα άλλωστε δεν θα έκανε και τον ίδιο τον κόσμο λίγο πιο όμορφο; Κρέμασε λοιπόν το καπέλο σου και πιάσει ένα φλιτζάνι ζεστή σοκολάτα, Εμπενίζερ Σκρουτζ. Τα Χριστούγεννα ήρθαν νωρίς φέτος και θα παραμείνουν στην καρδιά μου όλο το χρόνο.
