Δέκα συνήθειες-συμπεριφορές των παιδιών με υψηλή ευαισθησία που θα σας βοηθήσουν να τα καταλάβετε

Σχεδόν όλες οι οικογένειες που απευθύνονται σε ψυχολόγους για βοήθεια έχουν παιδιά με υψηλή ευαισθησία (HS – high sensitive). Αυτά τα παιδιά είναι συνδεδεμένα να επεξεργάζονται και να αντιδρούν στις εμπειρίες τους στον κόσμο πιο βαθιά από άλλα παιδιά. Είναι καταπληκτικά παιδιά που τείνουν να είναι άγρια ​​και δυναμικά, επίμονα και παθιασμένα. Είναι απίστευτα διορατικοί και συμπονετικοί. Λόγω της έντασής τους, είναι επίσης επιρρεπείς στο να αντιμετωπίζουν περισσότερες προκλήσεις στην προσαρμογή στις προσδοκίες και τα όρια της ζωής.

10 συνήθειες των παιδιών με υψηλή ευαισθησία

1. Βιώνουν συναισθηματικές ακρότητες. Τα παιδιά με υψηλή ευαισθησία έχουν τη φυσική τάση να καταγράφουν τα συναισθήματα και τις εμπειρίες τους στον κόσμο με μεγαλύτερη ένταση και βάθος από τα άλλα παιδιά. Οι γονείς συχνά περιγράφουν τα παιδιά τους ως εκστατικά ή εξαγριωμένα (φράσεις όπως «κραυγές σαν να τα σφάζουν» έχουν χρησιμοποιηθεί από αρκετούς γονείς για να περιγράψουν την οργή των παιδιών τους)—χωρίς μεσαία ένδειξη. Ζουν στα άκρα, βγάζοντας παράλογα επιφωνήματα, όπως «ΔΕΝ μπορώ να κάτσω ΠΟΤΕ στην αγκαλιά της μαμάς», όταν στην πραγματικότητα, εννέα στις δέκα φορές αυτό το παιδί καταλαμβάνει αυτόν τον πολυπόθητο χώρο, ενώ το χαλαρό αδερφάκι του βρίσκεται το περιθώριο.
2. Έχουν μεγαλύτερες αντιδράσεις σε αισθητηριακά ερεθίσματα. Τα παιδιά που είναι πολύ ευαίσθητα συναισθηματικά, είναι επίσης πιθανό να είναι πιο ευαίσθητα στα αισθητηριακά ερεθίσματα. Βιώνουν εικόνες, ήχους, γεύσεις, μυρωδιές ή/και υφές πιο έντονα. Μπορεί να φοβούνται τα δημόσια wc επειδή το ξέπλυμα είναι πολύ ενοχλητικό και δυνατό. Μπορεί να απορρίπτουν τροφές που έχουν έντονες γεύσεις και μυρωδιές. Μπορεί να έχουν μια υπερβολική αντίδραση, αν το αγαπημένο τους άνετο φούτερ δεν είναι διαθέσιμο. Συχνά είναι πολύ συντονισμένοι με τον τρόπο που φαίνονται τα πράγματα και νιώθουν άβολα όταν δεν φαίνονται όπως αναμενόταν. Νιώθουν βομβαρδισμένα με αισθήσεις που δεν μπορούν να διαχειριστούν αποτελεσματικά, γεγονός που μπορεί να ενισχύσει τις συναισθηματικές τους αντιδράσεις.
3. Είναι πιο επιρρεπή σε ξεσπάσματα. Λόγω της ευαισθησίας τους, τα παιδιά HS προκαλούνται να βιώσουν το άγχος πιο γρήγορα. Κατακλύζονται από τα μεγάλα συναισθήματά τους και τις υπερβολικές αντιδράσεις τους στην αισθητηριακή πλημμύρα που φυσικά οδηγεί σε συχνότερες και πιο έντονες καταρρεύσεις.
4. Συντονίζονται έντονα με όλους και με όλα. Τα παιδιά υψηλής ευαισθησίας είναι «επεξεργαστές». Το μυαλό τους δεν σβήνει ποτέ. Εστιάζουν έντονα και αναλύουν τα πάντα. Είναι σαν να μην έχουν εσωτερικό φίλτρο. Αυτό τα κάνει εξαιρετικά διορατικά και συμπονετικά. Αλλά σημαίνει επίσης ότι κατακλύζονται πιο εύκολα καθώς απορροφούν περισσότερα από όσα μπορούν να αντέξουν.
5. Έχουν πιο έντονη ανάγκη για έλεγχο και μπορεί να είναι άκαμπτα και μη ευέλικτα. Για να προσπαθήσουν να αποκτήσουν τον έλεγχο ενός κόσμου που μπορεί να μοιάζει συντριπτικός, τα παιδιά με HS έχουν σταθερές ιδέες και προσδοκίες σχετικά με το πώς πρέπει να είναι τα πράγματα για να κάνουν την καθημερινή ζωή πιο διαχειρίσιμη. Το να υπαγορεύουν πού θα κάθονται, πώς θα έχουν τα μαλλιά τους, σε τι χρώμα μπολ πρέπει να μπαίνουν τα δημητριακά τους, ποια ρούχα θα φορούν και τι δεν θα φορούν ή πόσο κοντά μπορεί να είναι το κοτόπουλο στα καρότα στο πιάτο τους – φαινομενικά παράλογες απαιτήσεις – είναι όλα αυτά οι μηχανισμοί αντιμετώπισης που χρησιμοποιούν τα παιδιά με HS για να ελέγξουν ένα περιβάλλον που διαφορετικά τους φαίνεται εκτός ελέγχου. Όσο πιο ανεξέλεγκτα αισθάνονται τα παιδιά εσωτερικά, τόσο περισσότερο προσπαθούν να ασκήσουν έλεγχο εξωτερικά.
6. Είναι πιο φοβισμένα και επιφυλακτικά σε νέες καταστάσεις. Όταν τα παιδιά HS μπαίνουν σε μια νέα κατάσταση—είτε είναι τάξη, πάρτι γενεθλίων ή μάθημα κολύμβησης— το μυαλό τους στροφάρει πολύ γρήγορα. Αναρωτιούνται: Τι είναι αυτό το μέρος; Τι θα γίνει εδώ; Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Τι να περιμένω από αυτούς; Θα τους αρέσω; Θα είμαι ασφαλές; Θα είμαι καλό σε ό,τι αναμένεται από εμένα εδώ; Αυτή η συνεχής ανάλυση του περιβάλλοντός τους κάνει τα παιδιά HS εξαιρετικά φωτεινά και διορατικά. Αλλά μπορεί επίσης να είναι συντριπτικό και να τα κάνει πιο επιρρεπή στο άγχος, ειδικά σε νέες καταστάσεις. Για να ανταπεξέλθουν, προσκολλώνται περήφανα στη ζώνη άνεσής τους, πράγμα που σημαίνει ότι συχνά αντιστέκονται σε οτιδήποτε νέο. Τείνουν να δυσκολεύονται περισσότερο να χωρίσουν από τους γονείς τους. Χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να προσαρμοστούν όταν ξεκινούν τη (προ)σχολικές δραστηριότητες. Αρνούνται να πάνε στο ποδόσφαιρο ή στο κολύμπι, ακόμα κι όταν αγαπούν αυτές τις δραστηριότητες.
7. Τείνουν να έχουν χαμηλότερη ανοχή στην απογοήτευση. Τα παιδιά HS τείνουν να βιώνουν περισσότερη αγωνία και τα παρατάνε πιο εύκολα όταν αντιμετωπίζουν ένα δύσκολο έργο. Η φυσική ταλαιπωρία που βιώνουμε όλοι, όταν βρισκόμαστε σε αυτόν τον χώρο όπου εργαζόμαστε αλλά δεν έχουμε κατακτήσει ακόμη μια νέα δεξιότητα, είναι αφόρητη για αυτούς. Αυτό καθιστά δύσκολο το να μυηθούν σε νέες δεξιότητες, για παράδειγμα, όταν μαθαίνουν να οδηγούν ποδήλατο ή σκέφτονται πώς να μην πέσει ο πύργος τους στο σκάκι.
8. Είναι επιρρεπή στην τελειομανία και δυσκολεύονται πολύ στο να χάσουν. Τα ιδιαίτερα ευαίσθητα (HS) παιδιά έχουν την τάση να είναι τελειομανή. Όταν δεν μπορούν να κάνουν κάτι ακριβώς όπως τους λέει ο εγκέφαλός τους ότι πρέπει να είναι, το βιώνουν ως απώλεια ελέγχου, συναίσθημα που είναι πολύ άβολο και δύσκολο να το ανεχθούν. Επίσης, ωθούνται να νιώθουν ντροπή πιο εύκολα— να νιώθουν σαν «αποτυχημένα». Αυτός είναι επίσης ο λόγος που η ήττα είναι τόσο δύσκολη για τα παιδιά HS.
9. Δυσκολεύονται να μπουν στη διαδικασία να διορθωθούν. Ακόμη και οι φαινομενικά καλοήθεις οδηγίες γίνονται αντιληπτές ως προσωπικές κατηγορίες, όχι ως βοηθητικές οδηγίες που προσφέρονται. Η ντροπή τους μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να γελάσουν, να αγριέψουν το βλέμμα τους, να θυμώσουν ή να τραπούν σε φυγή. Όλοι αυτοί είναι μηχανισμοί αντιμετώπισης που παρέχουν προστασία και ανακούφιση από μια πλημμύρα δύσκολων συναισθημάτων.
10. Είναι πιο συνειδητοποιημένα και αποτραβιούνται εύκολα. Τα παιδιά HS έχουν την τάση να απασχολούνται με το πώς τα βλέπουν οι άλλοι. Νιώθουν πολύ άβολα όταν τραβούν την προσοχή τους, ακόμα και όταν οι γονείς ή άλλοι ενήλικες λένε δωρεάν πράγματα. Είναι ευαίσθητα στο να αισθάνονται εξονυχιστικά ή αξιολογημένα. Γι’ αυτό αισθάνονται ιδιαίτερα άβολα με τον έπαινο—όσο περίεργο κι αν φαίνεται αυτό. Γνωρίζουν ότι αυτό σημαίνει ότι αξιολογούνται και απορροφούν και αντιδρούν στην πίεση.

Τα παιδιά HS τείνουν να παίρνουν τα πράγματα πιο προσωπικά. Έχουν επίσης την τάση να παρερμηνεύουν τις πράξεις των άλλων. Φιλτράρουν τις εμπειρίες τους μέσα από τη νοοτροπία του θύματος, σαν να είναι προετοιμασμένα ότι θα πληγωθούν με κάποιο τρόπο. Αυτό μπορεί να κάνει τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ συνομηλίκων και αδελφών προκλητικές.

Δείτε Επίσης

Πώς να μάθουμε στα παιδιά τη δύναμη της ελπίδας

Φυσικά, δεν πρόκειται να έχουν όλα τα παιδιά του HS όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και πολλά παιδιά που δεν είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα θα δυσκολευτούν σε κάποιο βαθμό με αυτές τις προκλήσεις.