Γιατί τα παιδιά χτυπιούνται μεταξύ τους – και πώς να ανταποκριθείτε όταν το κάνουν
Δεν σημαίνει ότι ανατρέφετε έναν νταή, ωστόσο είναι μια συμπεριφορά που δεν μπορείτε απλώς να την αφήσετε να περάσει
Όταν τα παιδιά του Christian Dashiell ήταν νήπια και χτυπούσαν ένα άλλο παιδί, όπως διαβάζουμε σε ανάρτησή του στο fatherly, βίωνε μια πλημμύρα συναισθημάτων: «Απογοήτευση που θα πλήγωναν ένα άλλο άτομο. Ντροπή αν το παιδί που χτύπησαν ήταν από άλλη οικογένεια. Η σύγχυση ως προς το πώς τα παιδιά μου -τα οποία δεν τα χτυπάω και δεν τα αφήνω να παρακολουθούν βίαιες τηλεοπτικές εκπομπές- θα μπορούσαν τόσο γρήγορα να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους. Ενοχές που ήμουν φρικτός γονιός. Και ο φόβος ότι το χτύπημα ήταν σημάδι ότι τα παιδιά μου είχαν σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς που θα οδηγούσαν σε σχολικές επιπλήξεις ή και χειρότερες συνέπειες.
Αυτό που ένιωθα σαν κρίση εκείνη την εποχή είναι στην πραγματικότητα πολύ συνηθισμένο. Λίγα παιδιά δεν θα μπουν στη διαδικασία να μη χτυπήσουν ένα άλλο παιδί κάποια στιγμή. Αλλά μόνο και μόνο επειδή το να χτυπιούνται είναι συνηθισμένο δεν σημαίνει ότι οι γονείς πρέπει να το αφήσουν να γλιστρήσει όταν συμβεί».
«Όταν οι γονείς δεν ασχολούνται με το χτύπημα, τα παιδιά μαθαίνουν ότι οι επιθετικές συμπεριφορές είναι αποδεκτές και ότι είναι ένα εργαλείο για να πάρουν αυτό που θέλουν», λέει η ψυχολόγος και αναλύτρια συμπεριφοράς Reena B. Patel. Αλλά αν καταλαβαίνετε γιατί το παιδί σας χτυπά και έχετε ένα σχέδιο για το πώς να το αντιμετωπίσετε, μπορείτε εύκολα να απαντήσετε με τρόπο που ενισχύει τις υγιείς εναλλακτικές λύσεις.
Γιατί τα παιδιά χτυπιούνται μεταξύ τους
Παρόλο που οι γονείς μπορεί να πιστεύουν ότι το παιδί τους απλώς αντιδρά όταν χτυπάει, η Patel βλέπει το χτύπημα λίγο διαφορετικά: ως μια ανθυγιεινή μορφή επικοινωνίας. Μερικές φορές, όταν τα παιδιά χτυπούν, δεν έχουν αναπτύξει πιο κατάλληλα εργαλεία επικοινωνίας. Άλλες φορές, δυσκολεύονται να ρυθμίσουν τα συναισθήματά τους, έτσι χρησιμοποιούν τη δύναμή τους αντιδραστικά αντί να χρησιμοποιούν τα λόγια τους.
«Μόλις καταλάβετε σε ποια λειτουργία τίθεται σε εφαρμογή το χτύπημα, θα είναι ευκολότερο να βρείτε την καλύτερη συμπεριφορά αντικατάστασης», λέει η Patel. «Ως άνθρωποι, γεννιόμαστε για να χρησιμοποιούμε συμπεριφορές για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες. Συμπεριφορές όπως το χτύπημα χρησιμοποιούνται για να ικανοποιηθεί μια εγγενής επιθυμία, όπως η επιθυμία να αποκτήσει πρόσβαση στην μπανάνα που μπορεί να κρατά ένα άλλο παιδί ή για να τραβήξει την προσοχή από έναν ενήλικα».
Υπάρχουν φορές που ακόμη και παιδιά που έχουν προστατευτεί από βίαια μέσα προσπαθούν να χτυπήσουν ως θέμα αντιγραφής συμπεριφοράς που έχουν δει από ένα μεγαλύτερο αδερφάκι να παλεύει ή να τσακώνεται με έναν φίλο, για παράδειγμα.
Όλα αυτά δεν είναι για να υποβαθμίσουμε εντελώς τα παιδιά που χτυπούν επειδή έχουν δει ειδεχθή συμπεριφορά ή μέσα που είναι ακατάλληλα για παιδιά ή έχουν σημαντικά προβλήματα με τον έλεγχο των παρορμήσεων ή τη συναισθηματική ρύθμιση. Είναι απλώς μια υπενθύμιση ότι υπάρχουν μη καταστροφικοί λόγοι που χτυπούν τα παιδιά, επομένως οι γονείς δεν πρέπει να πανικοβάλλονται αμέσως όταν εκδηλώνεται η συμπεριφορά.
Πώς να αντιδράσετε όταν το παιδί σας χτυπά ένα άλλο παιδί
Εάν το παιδί σας χτυπά μόνο περιστασιακά, διατηρήστε την ψυχραιμία σας όταν συμβαίνει, ώστε να μην κλιμακώσετε την κατάσταση — και έτσι το παιδί σας μπορεί να δει από πρώτο χέρι πώς είναι να παραμένεις ψύχραιμος εν μέσω απογοήτευσης.
«Αν βρίσκεστε σε μια κατάσταση και παρατηρείτε ότι συμβαίνει αυτό, να είστε σταθεροί, αλλά με ήρεμο τόνο πείτε κάτι απλό όπως “σταμάτα”, “κάτω τα χέρια” ή “όχι χτυπήματα”. Στη συνέχεια, δώστε στο παιδί την ευκαιρία να εξασκήσει μια εναλλακτική συμπεριφορά. , όπως το να χρησιμοποιεί τα λόγια του για να κάνουν ένα αίτημα ή να προσδιορίζουν τι τους έκανε να νιώθουν θυμό ή απογοήτευση», προτείνει η Patel.
Όταν πρόκειται να κάνετε ένα παιδί να ζητήσει συγγνώμη για το χτύπημα, καλό είναι οι γονείς να λάβουν υπόψη την ηλικία πριν επιμείνουν σε ένα υποχρεωτικό «συγγνώμη». Για παιδιά ηλικίας 2 ετών, το να τα αναγκάζετε να ζητήσουν συγγνώμη δεν τους διδάσκει τίποτα. Μπορεί επίσης να επανεκκινήσει τον κύκλο ξεσπάσματος. Με ένα μεγαλύτερο παιδί που έχει την ικανότητα να κατανοεί τα συναισθήματα των άλλων, είναι πιο κατάλληλο να του μάθετε να ζητά συγγνώμη.
Εάν παρατηρήσετε ότι το χτύπημα του παιδιού σας γίνεται πιο συχνό ή έντονο, είναι καλύτερο να επισκεφτείτε έναν επαγγελματία για να αξιολογήσει τις υποκείμενες αιτίες και τα πιθανά βήματα αντιμετώπισης. Ο δάσκαλος ή ο πάροχος παιδικού σταθμού του παιδιού σας μπορεί να είναι σε θέση να σας προσφέρει σαφήνεια σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο το παιδί σας αλληλεπιδρά με τους συνομηλίκους του σε περιβάλλοντα έξω από το σπίτι και ένας παιδίατρος ή θεραπευτής μπορεί να παρέχει λεπτομέρειες σχετικά με το εάν η συμπεριφορά του παιδιού σας πρέπει να προκαλεί ανησυχία.
Τι να κάνετε όταν το παιδί σας χτυπηθεί από άλλο παιδί
Δεδομένου ότι το χτύπημα είναι μια συνηθισμένη συμπεριφορά, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το παιδί σας να είναι στο άκρο υποδοχής κάποια στιγμή. Όταν συμβεί αυτό, η Patel προτείνει να το αντιμετωπίσετε με συμπόνια και ενσυναίσθηση, εστιάζοντας στα συναισθήματα και την ευημερία του παιδιού σας.
«Επικυρώστε τα συναισθήματα του παιδιού σας και ενημερώστε του ότι το χτύπημα δεν είναι σωστό», λέει. «Στη συνέχεια, αναζητήστε υποστήριξη, ανάλογα με το πού συνέβη το περιστατικό, ρωτώντας έναν δάσκαλο ή άλλους γονείς τι παρατήρησαν και βοηθήστε να ληφθούν άμεσα μέτρα αποκατάστασης».
Όταν τα εμπλεκόμενα παιδιά δεν είναι αρκετά μεγάλα για να κατανοήσουν τη σημασία της συγγνώμης, το να τους δοθεί η ευκαιρία να «ξανακάνουν» την αλληλεπίδραση είναι μια εξαιρετική εναλλακτική. Εάν δεν γνωρίζετε τους γονείς του παιδιού που χτύπησε το δικό σας, αξιολογήστε την κατάσταση για να προσδιορίσετε εάν μια ήπια ανακατεύθυνση ή επανάληψη είναι αποδεκτή, αλλά συνήθως γίνεται σε περιβάλλοντα κοινότητας όπως η παιδική χαρά.
Ωστόσο, εάν ο γονέας του παιδιού που χτύπησε το δικό σας δεν πάρει την κατάσταση όσο σοβαρά θα θέλατε, απλώς απομακρύνετε τον εαυτό σας και το παιδί σας από την περιοχή αντί να προσπαθήσετε να λυθεί το πρόβλημα σε πραγματικό χρόνο. Τίποτα θετικό δεν θα προέλθει από ένα συναισθηματικό ξέσπασμα στη ζέστη της στιγμής. Εάν το άλλο παιδί και ο γονέας είναι άτομα που συναντάτε συχνά, τότε το επόμενο βήμα είναι να ακολουθήσετε μια σύντομη συζήτηση όταν θα έχετε την ευκαιρία να συγκεντρώσετε τις σκέψεις σας και τα παιδιά δεν θα είναι κοντά σας.
Θυμηθείτε ότι με τον ίδιο τρόπο που η κακόβουλη πρόθεση είναι πιθανό να μην είναι η αιτία όταν το παιδί σας είναι αυτό που χτυπά, επίσης συνήθως δεν συμβαίνει όταν εκείνο βρίσκεται στην απέναντι πλευρά. Εφόσον δεν υπάρχει μοτίβο για το παιδί σας να χτυπιέται και το χτύπημα δεν είναι σωματικά επιβλαβές, είναι καλύτερο να παρηγορήσετε το παιδί σας, να χρησιμοποιήσετε τη στιγμή για μια στιγμή εμπειρικής γνώσης και να προχωρήσετε.