Γιατί δεν πρέπει να δίνετε χρήματα στο παιδί σας που συμμετέχει στις δουλειές του σπιτιού

Όσο κι αν προσπαθείτε να παρακινήσετε τα παιδιά σας να βοηθήσουν στο νοικοκυριό, τελικά καταλήγετε να τα κάνετε όλα μόνοι σας. Μέχρι που τους προτείνετε μια συμφωνία: να τους δίνετε επιπλέον χαρτζιλίκι κάθε φορά, για παράδειγμα, που στρώνουν το κρεβάτι τους. Ακόμα κι αν, τότε, τα δείτε να μεταμορφώνονται ξαφνικά σε … υποδείγματα εργατικότητας, αυτή η τακτική δεν πρέπει να γίνει σύστημα. Γιατί, όμως;

1. Τους περνάτε ένα λανθασμένο μήνυμα. Όταν δίνετε στα παιδιά σας χρήματα για να τα κινητοποιήσετε να κάνουν καθημερινές δουλειές όπως το βούρτσισμα των δοντιών τους, το στρώσιμο του κρεβατιού τους ή το σκούπισμα, τους διδάσκετε ότι για τα πάντα στη ζωή πρέπει να περιμένουν ένα αντάλλαγμα. Τότε, το κίνητρό τους για να συμμετέχουν στις εργασίες του νοικοκυριού παύει να είναι εσωτερικό, όπως θα έπρεπε να είναι (π.χ. αλτρουισμός, αίσθημα προσωπικής ευθύνης), και γίνεται εξωτερικό: το χρήμα.
2. Τους δίνετε την εντύπωση ότι η συμμετοχή στο νοικοκυριό είναι προαιρετική. Όταν τα παιδιά σας έχουν ανάγκη από χρήματα, π.χ. για να αγοράσουν ένα παιχνίδι, το πιθανότερο είναι να δεχτούν να βοηθήσουν με αμοιβή. Αν όμως δεν τους πολυενδιαφέρει σε μια δεδομένη στιγμή το έξτρα χαρτζιλίκι, πιθανότατα θα αρνηθούν. Έτσι, η συνεισφορά τους στις δουλειές του σπιτιού γίνεται προαιρετική, ενώ θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική.
3. Τους δημιουργείτε μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Αν αρχίσετε να τους δίνετε χρήματα για κάθε δουλειά που αναλαμβάνουν, ακόμα και για την πιο απλή και καθημερινή, τότε θα μεγαλώσουν πιστεύοντας ότι για κάθε τι που κάνουν δικαιούνται, για παράδειγμα, ένα μπόνους ή μια προαγωγή. Θα εξελιχθούν σε ενήλικες χωρίς αίσθημα προσωπικής ευθύνης και με υπέρμετρες προσδοκίες.
4. Τα εμποδίζετε να γίνουν ανεξάρτητα. Αν τα παιδιά περιμένουν πάντα από εσάς να τους φτιάξετε μια λίστα με όλα όσα πρέπει να κάνουν -ας πούμε, μέσα σε μία εβδομάδα- δεν τους αφήνετε το περιθώριο να αρχίσουν να παίρνουν πρωτοβουλίες. Σε μια τέτοια περίπτωση, συνεχίζουν να περιμένουν τις οδηγίες της μαμάς ή του μπαμπά προτού ενεργήσουν και παραμένουν εξαρτημένα από την ηθική (ή υλική) επιβράβευση των γονιών τους.