Με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες: Συζητήσεις… Ολυμπιακού Επιπέδου με τα Παιδιά

Για πολλούς γονείς, μπορεί να είναι δύσκολο να καταλάβουν πώς να διδάξουν στα παιδιά αξίες και μαθήματα ζωής. Δεν ξέρουμε πάντα πώς να ξεκινήσουμε ή τι να πούμε και πώς να διατηρήσουμε μια συνομιλία με νόημα, χωρίς να μπούμε σε λειτουργία διάλεξης. Δεν φαίνεται να είναι ποτέ η κατάλληλη στιγμή, αλλά νιώθουμε ότι αυτές οι στιγμές ξεφεύγουν και χάνουμε μια σημαντική ευκαιρία.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες φαίνεται να είναι παντού αυτές τις μέρες. Εάν τα παιδιά σας ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν, είναι η ιδανική στιγμή να επωφεληθείτε από το ενδιαφέρον τους και να επισημάνετε μερικές βασικές αλήθειες σχετικά με τη ζωή, τη σκληρότητα και την επίτευξη στόχων.

Καθώς παρακολουθείτε καταπληκτική γυμναστική ή κολύμπι ή βόλεϊ, μπορείτε να επισημάνετε επιπόλαια ότι ένα πράγμα ισχύει απολύτως για όλους τους αθλητές – ήταν όλοι αρχάριοι κάποτε.

1. Όλοι ξεκινάμε ως αρχάριοι

Υπήρχε μια εποχή που η Simone Biles δεν είχε μάθει ακόμη πώς να κάνει μια τούμπα, πόσο μάλλον μια διπλή κατακόρυφο Yurchenko. Υπήρχε μια εποχή που ο Michael Phelps ή ο Bobby Finke ή η Katie Ledecky δεν είχαν πάει ποτέ σε πισίνα. Όλοι τους έπρεπε να μάθουν πώς κάποια στιγμή, και όλοι τους μάλλον πάλεψαν με κάτι κάποια στιγμή.

Όλοι οι αρχάριοι μπορούν να αγωνιστούν και όλοι οι αρχάριοι μπορούν να βελτιωθούν. Ο μόνος τρόπος για να γίνει κάποιος ικανός είναι να ξεκινήσει πρώτα και να ξεπεράσει την απογοήτευση που ελλοχεύει στη διαδικασία μάθησης. Ναι, το ταλέντο είναι σημαντικό, αλλά το πιο σημαντικό ταλέντο είναι το ταλέντο στο χειρισμό της απογοήτευσης της μαθησιακής διαδικασίας. Η Angela Duckworth αποκαλεί αυτή την ικανότητα «χρίσμα» και είναι σημαντική για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να την επιτύχουν.

Είναι εντάξει να αισθάνεστε άβολα, απογοητευμένοι και αποθαρρυμένοι. Είναι εντάξει να είμαστε απογοητευμένοι ή δυσαρεστημένοι με την απόδοσή μας. Είναι εντάξει να κάνουμε λάθη. Αυτό είναι το αληθινό επίτευγμα των Ολυμπιακών αθλητών – έχουν μάθει αυτά τα μαθήματα. Φαντάζομαι ότι κάθε αθλητής εκεί έξω έχει νιώσει όλα αυτά τα συναισθήματα – και συνέχισε να προχωρά.

2. Η σημασία της αυτο-ομιλίας

«Το έχεις. Είναι η στιγμή σου». —Η Simone Biles στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, 2024, λίγες στιγμές πριν από τη ρουτίνα της.

Η αυτοομιλία είναι ο εσωτερικός διάλογος που έχουμε με τον εαυτό μας. Αυτός ο εσωτερικός διάλογος μπορεί να είναι είτε θετικός είτε αρνητικός και επηρεάζει σημαντικά τα συναισθήματα, τις συμπεριφορές και τη συνολική ψυχική μας υγεία. Η θετική αυτοομιλία περιλαμβάνει επιβεβαιωτικές και υποστηρικτικές δηλώσεις στον εαυτό μας, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν στην εξουδετέρωση των αρνητικών σκέψεων και στην οικοδόμηση αυτοπεποίθησης.

Παρακολουθώντας τη Simone Biles να χρησιμοποιεί αυτοομιλία καθώς προετοιμάζεται να αψηφήσει τη βαρύτητα και τα όρια του ανθρώπινου σώματος ήταν σχεδόν πιο φοβερό από το να την παρακολουθείς να διαγωνίζεται.

Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε έχουν σημασία. Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε με τα παιδιά μας έχουν σημασία. Και τα λόγια που λένε στον εαυτό τους έχουν σημασία.

Ρωτήστε τα παιδιά σας: «Ποιες είναι οι λέξεις που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για τον εαυτό σας, μέσα σας, καθώς προετοιμάζεστε για μια πρόκληση;» Ίσως μπορούν να δανειστούν τα λόγια της Simone Biles (δεν νομίζω ότι θα την πείραζε!) και να πουν: «Το έχεις αυτό». Ισχύει το ίδιο καλά για εκπληκτικά αθλητικά κατορθώματα, μαθηματικά τεστ και για να συστηθείτε στο νέο παιδί ακόμα κι αν ντρέπεστε.

Όταν μιλάμε στα παιδιά μας για τη δική τους εσωτερική φωνή και τα βοηθάμε να εγκαταστήσουν μια θετική φωνή, επειδή χρησιμοποιούμε θετική συζήτηση μαζί τους, επειδή διαμορφώνουμε θετική αυτοομιλία για αυτά, εγκαθιστούμε μια εσωτερική μαζορέτα αντί για έναν εσωτερικό κριτικό. Την επόμενη φορά που θα είστε μπροστά σε μια πρόκληση, τα παιδιά σας καλό θα είναι να σας ακούσουν να λέτε: «Το έχεις αυτό. Πιστεύω σε σένα. Μπορείς να το κάνεις». Ή «Είναι εντάξει να κάνεις λάθος. Τα μεγάλα λάθη σημαίνουν μεγάλες ευκαιρίες μάθησης». Ή «Μου επιτρέπεται να νιώθω άβολα». Όταν μπορέσουν να ακούσουν αυτή την ενθάρρυνση, θα έχετε εγκαταστήσει τη δική σας φωνή ως εσωτερική μαζορέτα για αυτούς.

Ρωτήστε τα παιδιά σας ποια εσωτερική φωνή θέλουν να εγκαταστήσουν και βοηθήστε τα να επαναλαμβάνουν αυτή τη δήλωση κάθε μέρα — ίσως καθώς φεύγουν για το σχολείο, ξεκινήσουν αυτήν τη δύσκολη εργασία για το σπίτι ή πάνε για ύπνο.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η τέλεια στιγμή για να κάνετε αυτό το είδος συνομιλίας. Υπάρχει κάτι στο να εκπλαγείτε αμοιβαία καθώς παρακολουθείτε κάτι απίστευτο μαζί —μια κοινή στιγμή δέους— που κάνει τον εγκέφαλό μας μοναδικά ανοιχτό σε σημαντικές συζητήσεις μαθημάτων ζωής.

Ναι, μπορεί να είναι μια πρόκληση σε ολυμπιακό επίπεδο να είσαι γονιός που σπάει τον κύκλο. Είναι αλήθεια — η καλή γονική μέριμνα εγκαθιστά ένα εσωτερικό μοντέλο λειτουργίας για το πώς να γονείς. Όταν δεν το ζήσαμε αυτό ως παιδιά, μπορεί να είναι πιο δύσκολο να γνωρίζουμε πώς. Έτσι: Χρησιμοποιήστε ένα ενδιαφέρον που έχει ήδη το παιδί σας, μια αμοιβαία εμπειρία χαράς ή δέους που μοιράζεστε μαζί του, για να ξεκινήσετε μια συζήτηση για οποιοδήποτε από αυτά τα θέματα. Διατηρήστε το ελαφρύ — προσπαθείτε να κεντρίσετε το ενδιαφέρον του παιδιού, όχι να κάνετε μια ομιλία στο TED. Ρωτήστε τα τι πιστεύουν για το να είναι αρχάριοι, για το ότι νιώθουν άνετα με την ταλαιπωρία ή για την αυτοσυζήτηση. Μπορεί να έχουν κάποιες γνώσεις για εσάς και για το δικό σας ταξίδι αν