Έρευνες δείχνουν πώς ο γονεϊκός ρόλος επηρεάζει το dna και την ανάπτυξη των παιδιών
Η τρυφερή και υποστηρικτική γονική μέριμνα δημιουργεί γερές βάσεις για την μελλοντική υγεία των παιδιών
Νέα επιστημονική έρευνα υποδηλώνει ότι τα μη υποστηρικτικά στιλ γονικής μέριμνας μπορεί να έχουν πολλές αρνητικές συνέπειες στην υγεία των παιδιών, με αποτελέσματα που θα τα επηρεάζουν ακόμα και στην ενήλικη ζωή τους.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα τελομερή – προστατευτικά καλύμματα στα άκρα των αλυσίδων του DNA – των ατόμων που θεωρούσαν «απόμακρο» (δηλαδή μικρής συμμετοχής και όχι ιδιαίτερα υποστηρικτικό ή εγκάρδιο) το στιλ της μητρικής φροντίδας που είχαν ως παιδιά, ήταν κατά μέσο όρο 25% μικρότερα σε σύγκριση με εκείνα που ανέφεραν ότι είχαν μητέρα της οποίας τη γονική μέριμνα θεωρούσαν «τρυφερή και υποστηρικτική».
Η έρευνα έχει διαπιστώσει ότι το στρες της πρώιμης ζωής συνδέεται με βραχύτερα τελομερή, έναν μετρήσιμο βιοδείκτη επιταχυνόμενης κυτταρικής γήρανσης και αυξημένου κινδύνου ασθενειών αργότερα στη ζωή.
«Τα τελομερή έχουν ονομαστεί γενετικό ρολόι, αλλά τώρα γνωρίζουμε ότι όσο αυξάνεται το στρες κατά την πρώιμη ζωή, τα τελομερή μειώνονται και ο κίνδυνος πολλών ασθενειών αυξάνεται καθώς και ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου», δήλωσε ο υπεύθυνος της μελέτης. «Γνωρίζουμε ότι κάθε φορά που μια κυψέλη διαιρείται, τα τελομερή μειώνονται, γεγονός που μειώνει τη διάρκεια ζωής του».
«Είναι ενδιαφέρον ότι μεταλλάξεις στα γονίδια που διατηρούν τελομερή προκαλούν μια ομάδα σπάνιων νοσημάτων που μοιάζουν με την πρόωρη γήρανση. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι ορισμένα κύτταρα στο σώμα παράγουν ένα ένζυμο που ονομάζεται τελομεράση, το οποίο μπορεί να ανοικοδομήσει αυτά τα τελομερή», συνεχίζουν να αναφέρουν στη μελέτη.
Η έρευνα εξετάζει προσεκτικότερα το αντίκτυπο που έχει ο γονικός αντίκτυπος στη διαδοχή των τελομερών: Ο τρόπος που κάποιος μεγαλώνει φαίνεται να λέει μια ιστορία που είναι συνυφασμένη με τη γενετική του.
Η μελέτη εξέτασε επίσης την εκτίμηση επιπτώσεων σε σχέση τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) αλλά και το μορφωτικό επίπεδο του ατόμου σε σχέση με «μη υποστηρικτικό γονεϊκό στιλ» και το μήκος του τελομερούς.
Η συσχέτιση με το μη υποστηρικτικό στιλ γονικής μέριμνας ήταν μεγαλύτερη μεταξύ εκείνων με χαμηλότερη μόρφωση και εκείνων που παρέμειναν υπέρβαροι / παχύσαρκοι ή κέρδισαν βάρος κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, γεγονός που υποδηλώνει ότι τόσο η ανώτερη εκπαίδευση όσο και ο φυσιολογικός ΔΜΣ μπορεί να παρέχουν κάποια μορφή άμυνας και αντίστασης απέναντι στο μη υποστηρικτικό στιλ γονικής μέριμνας και την κυτταρική γήρανση καταλήγει η μελέτη.
