Φιλία μεταξύ μαμάδων: τι μας διδάσκει το εκπληκτικό σίριαλ Big Little Lies
Ένα ενδιαφέρον κείμενο από τη συντάκτρια της Vogue Michelle Ruiz για τη μητρότητα όπως σκιαγραφείται σε μια από τις αδιαμφισβήτητα καλύτερες σειρές της σεζόν. Προσοχή: περιέχει σπόιλερ.
Στο πρώτο επεισόδιο της μίνι σειράς Big Little Lies, η νεαρή και αδέξια single μαμά Jane (Shailene Woodley) σταματάει το αυτοκίνητό της μέσα στην κίνηση και βγαίνει έξω για να βοηθήσει μια εντελώς άγνωστη: η Madeline (Reese Witherspoon) με τις στιλέτο γόβες της έχει παραπατήσει, έχει στραμπουλήξει τον αγκώνα της και έχει πέσει κάτω σαν ένα αδέσποτο ζώο που χτυπήθηκε από αυτοκίνητο. Όπως λέει αργότερα η Madeline στη Celeste, το χαρακτήρα που υποδύεται η Nicole Kidman και τρίτο μέλος της παρέας: «H Jane με έσωσε σαν να ήμουν κάποιο πληγωμένο σκυλί στην άσφαλτο».
Είναι ένας ιδανικός τρόπος να ξεκινήσει η σειρά, καθώς πέρα από μια ιστορία φόνου, μυστικών, πέρα από το σάουντρακ και το οφθαλμόλουτρο στις πολυτελείς παραθαλάσσιες κατοικίες που λειτουργούν σαν σκηνικό, το Big Little Lies στοχάζεται πάνω στη φιλία μεταξύ μαμάδων, δείχνοντας ότι δεν είναι οι αξιολύπητες, ανταγωνιστικές υπάρξεις που συχνά παρουσιάζουν τα στερεότυπα.
Οι φίλες μαμάδες –οι φίλες που αποκτούμε αποκλειστικά μέσα από τα παιδιά μας– συχνά σκιαγραφούνται σαν γυναίκες με τις οποίες διαφορετικά δεν θα κάναμε παρέα, σαν άνθρωποι που πλησιάζουμε στη διάρκεια των μοναχικών ημερών της άδειας μητρότητας ή από ευγένεια σε κάποιο παιδικό πάρτι. Σύμφωνα με τα στερεότυπα, αν μαζευτεί μια παρέα μαμάδων και αρχίσει να μιλάει για τα παιδιά της, αυτομάτως η συζήτηση θα περιστρέφεται γύρω από μικροανοησίες, κομπασμούς και ανταγωνισμό για το θηλασμό, την εκπαίδευση στην τουαλέτα ή την απουσία τους. «Φίλες μαμάδες και καλά», έχω ακούσει αληθινές φίλες να σχολιάζουν χλευαστικά.
«Αυτές οι γυναίκες δεν ήταν ποτέ φίλες μου», μου είπε κάποτε η κωμικός Ali Wong, «αλλά όταν είσαι σε άδεια μητρότητας, πρέπει να γίνεις μέλος μιας παρέας μαμάδων γιατί είναι σαν να παίζεις στο Walking Dead: Για να επιβιώσεις πρέπει να προσκολληθείς σε μια ομάδα». Η σειρά Big Little Lies αποδομεί και ταυτόχρονα τροφοδοτεί το κλισέ ότι δεν αξίζει να πλησιάσουμε τις άλλες μαμάδες στο σχολείο: Η μεγαλύτερη εχθρός της Madeline, η Renata, που υποδύεται εκπληκτικά η Laura Dern, αντιμετωπίζει τα χαριτωμένα γενέθλια της 6χρονης κόρης της με τη στρατηγική οργάνωση μιας συνόδου των G8.
Αλλά όπως σχολιάζει ένας από τους μάρτυρες του φόνου στο Big Little Lies, «Είναι σεξιστικό το γεγονός ότι πάντα κατηγορούμε τις γυναίκες». Είναι, πράγματι: Ένα μπουλούκι μαμάδων που περνούν χρόνο μαζί δεν μπορεί παρά να σημαίνει κάτι ύπουλο ή επιφανειακό. Μου θυμίζει εκείνο το υποτιθέμενο ανέκδοτο, ότι αν στο ίδιο σπίτι ζουν πέντε ή περισσότερες γυναίκες, πρέπει να είναι μπουρδέλο. Σίγουρα θα υπάρχουν και ελεεινές μαμάδες φίλες, δεν αμφιβάλλω, αλλά υποθέτω ότι είναι η εξαίρεση στον κανόνα.
Όλα τα παραπάνω κάνουν τις φίλες μαμάδες του Big Little Lies τόσο αληθινές (παρά το γεγονός ότι ζουν σε επαύλεις με θέα τον ωκεανό): Οι Madeline και Celeste ομολογούν τα σεξουαλικά μυστικά του γάμου τους με ένα ποτήρι κρασί. Η Jane αποκαλύπτει την αλήθεια για το βιασμό της και το μυστηριώδη πατέρα του Ziggy. H Celeste σπάει και παραδέχεται στη Madeline την απελπισμένη επιθυμία της να αρχίσει πάλι να εργάζεται. Στην πίεση της πόλης όπου ζουν να είναι πάντα τέλειες, με τους, ασφυκτιώντας μέσα στους γάμους και τις απαιτήσεις της ανατροφής των παιδιών και της καριέρας τους, οι μαμάδες φίλες του Big Little Lies είναι κάτι παραπάνω από κολλητές: η μία είναι σωτήρας της άλλης.
Έτσι είναι οι μαμάδες φίλες, σύμφωνα και με τη δική μου εμπειρία. Τα τελευταία χρόνια, οι φίλες που έχω αποκτήσει μέσα από την ανατροφή της κόρης μου, που τώρα πηγαίνει παιδικό σταθμό, είναι κάθε άλλο παρά αξιολύπητες: Είναι έξυπνες γυναίκες από όλο τον κόσμο που μου έχουν διδάξει την ευγένεια και τη γενναιοδωρία και που έχουν σώσει την ψυχική ισορροπία μου και που με έχουν προμηθεύσει με επιπλέον πάνες και βρεφικά λαδάκια προτού ακόμα γεννηθεί ο γιος μου. Που προσφέρονται να κρατήσουν την κόρη μου όταν τελευταία στιγμή δεν έχω μπέιμπι σίτινγκ. Που μου στέλνουν μηνύματα με την απελπισία τους, μια απελπισία σαν τη δική μου, εκείνες τις μέρες που χιονίζει και κάθεσαι κλεισμένη στο σπίτι. Αυτά είναι πράγματα που κάνουν και οι «αληθινές», οι φίλες που είχα πριν γίνω μητέρα – αλλά έχω μάθει πόσο σημαντικό είναι να έχεις και φίλες μαμάδες, τα παιδιά των οποίων έχουν ακριβώς την ίδια ηλικία, τους ίδιους δασκάλους και τα ίδια προβλήματα. Έχουν σταθεί κοντά μου σε στιγμές και με τρόπους που οι άλλες, μη μαμάδες φίλες μου δεν μπορούν να το κάνουν.
