«Υπάρχει ένας συγκεκριμένος λόγος που οι μαμάδες νιώθουμε συνέχεια κουρασμένες»
Αν ακόμα και δώδεκα ώρες ύπνου δεν αρκούν για να σας αναζωογονήσουν, θα ταυτιστείτε με τη μαρτυρίας της μαμάς δύο παιδιών και μπλόγκερ Mary Katherine.
«Τι σκέφτεσαι, αγάπη μου».
Για ένα λεπτό, ζύγισα τι θα ήταν πιο σημαντικό: να δώσω μια ολοκληρωμένη απάντηση στην ερώτησή του ή να αφήσω τη συζήτηση να κυλήσει σαν να είναι όλα καλά.
«Τίποτα ιδιαίτερο, για να πω την αλήθεια», απάντησα.
Που ήταν ψέμα.
Πρόσθεσα, λοιπόν: «Αναρωτιέμαι πώς τα περνούν τα παιδιά στους παππούδες».
Που ήταν λιγότερο ψέμα.
Η αλήθεια είναι, όπως συμβαίνει με τις περισσότερες μαμάδες σε αυτό τον κόσμο, ότι το μυαλό μου δεν σταματά να γυρίζει. Ποτέ.
Πρέπει να αγοράσω καινούριους φακούς επαφής πριν φύγουμε από το σπίτι τη Δευτέρα. Μήπως έδωσα υπερβολικά πολλά στην babysitter την προηγούμενη εβδομάδα; Η κόρη μου δεν τρώει αρκετά λαχανικά. Ήδη έχασα εκείνη την προθεσμία για να παραδώσω ένα κείμενο. Μήπως υποφέρω από άγχος; Πρέπει να συμβουλευτώ το γιατρό μου… πράγμα που μου υπενθυμίζει το εξής: μήπως πρέπει να κάνω τώρα κάποιο εμβόλιο στο γιο μου; Ούτως ή άλλως πρέπει να τηλεφωνήσω στον παιδίατρο, γιατί το νηπιαγωγείο χρειάζεται κάποια έγγραφα. Του έκανα την εγγραφή για την επόμενη χρονιά; Ο καημένος χρειάζεται καινούρια ρούχα για το σχολείο. Μεγαλώνει πολύ γρήγορα.
Ωχ, τα ρούχα. Ξέχασα να αδειάσω το πλυντήριο.
Να μην ξεχάσω: Να γκουγκλάρω συνταγές με λαχανικά που απολαμβάνουν τα μωρά. Να φτιάξω τη λίστα με τα ψώνια. Να τηλεφωνήσω στο γιατρό. Να επικοινωνήσω με τον αρχισυντάκτη. Να αδειάσω το πλυντήριο. Αλλά και να μυρίσω τα ρούχα. Μπορεί κάποια να πρέπει να πλυθούν ξανά…
Θέε μου, πόσο μου λείπει το αγοράκι μου. Δεν βλέπω την ώρα να πάω να τον πάρω από τους παππούδες. Ελπίζω να είναι καλά σήμερα.
Στην ερώτηση λοιπόν που μου έκανε ο σύζυγός μου, η απάντηση που του έδωσα ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Όχι ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί του τέτοιες σκέψεις – φυσικά και μπορώ. Είναι ο καλύτερός μοπυ φίλος. Θα τις καταλάβει. Δεν του τα είπα όλα αυτά γιατί, απλά…
Έτσι λειτουργεί ο εγκέφαλος μιας μαμάς. Ασταμάτητα. Είναι το λεγόμενο ψυχικό φορτίο.
Είναι ο λόγος που οι περισσότερες από εμάς αισθανόμαστε τόσο κουρασμένες, ακόμα και αν «το μόνο που κάνουμε» είναι να μένουμε σπίτι. Και τι να πω για όσες πρέπει να εξισορροπήσουν τη δουλειά εντός και εκτός σπιτιού; Κουράζομαι και μόνο που το σκέφτομαι.
Ξέρετε πώς είναι. Κάθε φορά που ρωτάτε μια φίλη μαμά τι κάνει, απαντά: «Είμαι κουρασμένη».
Δεν φταίει πάντα η στέρηση ύπνου. Κάποιες φορές συμβαίνει κι αυτό, αλλά το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Όταν επιστρέφει ο σύζυγός μου καθημερινά από τη δουλειά, θέλω να ελαφρύνω το φορτίο του. Τον ρωτάω λοιπόν πώς ήταν η μέρα του, γιατί ενδιαφέρομαι. Και επειδή τον αγαπάω.
Αλλά στο μεταξύ, το μυαλό μου δουλεύει σε ραγδαίους ρυθμούς.
Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, μαμάδες.
Γιατί αν δεν θυμηθούμε εμείς να αδειάσουμε το πλυντήριο, ποιος θα το κάνει; Αν δεν ασχοληθούμε εμείς με τα λαχανικά, το μωρό, απλά, δεν θα φάει λαχανικά. Σε αυτά να προσθέσουμε και τις επισκέψεις στο γιατρό, τις αγορές των φαρμάκων, τις λίστες για τα οικογενειακά ταξίδια…
Και όλες τις αόρατες λίστες στο μυαλό μας.
Αυτό είναι το ψυχικό φορτίο που κουβαλάμε όλες.
Δεν λέω πως είναι κάτι κακό, που πρέπει να αλλάξουμε. Δεν ξέρω καν αν μπορούμε να το κάνουμε.
Αλλά κάποιες φορές αρκεί να αναγνωρίσουμε ότι είναι πραγματικότητα. Υπάρχει λόγος που ακόμα και όταν δεν καταφέρνουμε να ολοκληρώσουμε τίποτα, νιώθουμε κουρασμένες.
Γιατί ό,τι δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα και ό,τι πρέπει να γίνει παίζει σε λούπα στο κεφάλι μας – ασταμάτητα.
Μαμάδες, είστε απίστευτες. Πραγματικές μηχανές. Είστε εκείνες οι πανάκριβες κόλλες στιγμής που καταφέρνουν να κρατήσουν τα πάντα μαζί, παρόλο που παραμένουν εντελώς αόρατες.
Ίσως όμως δεν πρέπει να είμαστε έτσι. Ίσως να πρέπει να κάνουμε κάτι.
Ίσως την επόμενη φορά που ο σύζυγός μας, ένας φίλος ή κάποιος συγγενής σας ρωτήσει «Τι σκέφτεσαι;», να του απαντήσετε. Να ελαφρύνετε και το δικό σας φορτίο. Έστω και για ένα λεπτό.
Και αν σας κοιτάξουν σαν να είστε εξωγήινος, απλά απευθυνθείτε σε μια άλλη μαμά. Γιατί οι μαμάδες καταλαβαίνουν.
Γιατί το φορτίο παρόλο που είναι αόρατο, είναι απίστευτα βαρύ. Ας είμαστε λοιπόν ανοιχτές και ειλικρινείς και ας μιλήσουμε η μία στην άλλη.
Ας μοιραστούμε το φορτίο.
