Φράσεις και συμπεριφορές που δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιείτε στην ανατροφή των παιδιών σας

Η ανατροφή των παιδιών είναι δύσκολη και όλοι χάνουμε την ψυχραιμία μας μερικές φορές. Ωστόσο, οι λέξεις έχουν σημαντική δύναμη, ειδικά όταν προέρχονται από ανθρώπους που εμπιστεύονται περισσότερο τα παιδιά μας. Για παράδειγμα, οι φράσεις και οι συμπεριφορές που ακολουθούν μπορούν να εξαφανίσουν την αυτοπεποίθηση, την αυτοεκτίμηση ενός παιδιού αλλά και τη σχέση σας μαζί του.

«Μακάρι να μην είχες γεννηθεί ποτέ».

Ακόμη και σε επεισόδια θυμού, αυτή η φράση κόβει βαθιά. Τα παιδιά παίρνουν τα πράγματα κυριολεκτικά και εσωτερικεύουν αυτού του είδους τις δηλώσεις, κάνοντάς τα να αισθάνονται σαν ανεπιθύμητο βάρος. Αυτό το είδος απόρριψης από τους γονείς τους μπορεί να οδηγήσει σε δια βίου αγώνες με αισθήματα αναξιότητας και βαθύ φόβο εγκατάλειψης σε μελλοντικές σχέσεις.

Συγκρίνοντάς τα με αδέρφια ή παιδιά άλλων ανθρώπων

«Γιατί δεν μπορείς να είσαι περισσότερο σαν την αδερφή σου;» ή παρόμοια σχόλια καλλιεργούν δυσαρέσκεια και ανασφάλειες. Κάθε παιδί είναι μοναδικό, γιορτάστε το γι’ αυτό που είναι. Οι συνεχείς συγκρίσεις τα κάνουν να νιώθουν ότι δεν είναι ποτέ αρκετά καλά και μπορούν να δημιουργήσουν μια αίσθηση ανθυγιεινού ανταγωνισμού ακόμη και μεταξύ των αδερφών.

«Είσαι τόσο [αρνητικό χαρακτηριστικό]!»

Το να τα αποκαλείς «τεμπέληδες», «ηλίθια» ή άλλες προσβολές, τα χαρακτηρίζει αντί να απευθύνεται στη συμπεριφορά. Τα παιδιά αρχίζουν να πιστεύουν αυτές τις σκληρές περιγραφές ως γεγονός, το οποίο βλάπτει πραγματικά την εικόνα του εαυτού τους. Αυτές οι ετικέτες εσωτερικεύονται και τελικά επηρεάζουν την αίσθηση της ταυτότητάς τους. Το κάνει επίσης πιο δύσκολο να δουν τις δυνάμεις και τις δυνατότητές τους.

Μειώνοντας τα συναισθήματά τους

«Δεν είναι μεγάλη υπόθεση», «Σταμάτα να είσαι τόσο υπερβολικό» ή άλλα απορριπτικά σχόλια όπως αυτά κάνουν τα παιδιά να αισθάνονται ότι δεν τα βλέπετε και δεν τα καταλαβαίνετε. Μαθαίνουν να εμφιαλώνουν τα συναισθήματα αντί να έχουν υγιείς διεξόδους. Η απόρριψη των συναισθημάτων τους τα διδάσκει ότι οι συναισθηματικές τους εμπειρίες δεν είναι έγκυρες, οδηγώντας σε πολλά προβλήματα στη ρύθμιση των συναισθημάτων τους και στη δημιουργία υγιών σχέσεων όπου μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα.

Απειλές εγκατάλειψης

«Αν δεν το σταματήσεις, θα σε αφήσω εδώ!» Φαινομενικά ακίνδυνο, ωστόσο ενσταλάζει βαθιά ριζωμένο φόβο ότι η αγάπη και η ασφάλειά τους εξαρτώνται από την «καλή» συμπεριφορά. Ακόμα κι αν δεν θα εγκαταλείπατε ποτέ πραγματικά το παιδί σας, αυτή η απειλή εισχωρεί σε έναν αρχέγονο φόβο, που το κάνει να αισθάνεται ανασφαλές και συνεχώς να θέλει να σας ευχαριστήσει.

«Είσαι άχρηστο».

Αυτό το είδος λεκτικής κακοποίησης έχει καταστροφικές συνέπειες για την αυτοεκτίμηση ενός παιδιού. Φτάνουν να πιστεύουν ότι δεν έχουν εγγενή αξία, καθιστώντας την επιτυχία και τις υγιείς σχέσεις πιο δύσκολο να επιτευχθούν. Τα παιδιά στα οποία λέγεται συνεχώς ότι είναι άχρηστα εσωτερικεύουν αυτό το μήνυμα, οδηγώντας σε μια αίσθηση απελπισίας και μια τάση για συμπεριφορές αυτο-δολιοφθοράς σε όλη τους τη ζωή.

Χρησιμοποιώντας την ενοχή ως όπλο

«Μετά από όλα αυτά που κάνω για σένα…», ή το να τονίζετε τις θυσίες σας κάνει τα παιδιά να νιώθουν υπόχρεα παρά ευγνώμονα. Η αγάπη δεν πρέπει να έρχεται με κορδόνια. Αυτή η τακτική δημιουργεί μια τεράστια αίσθηση δυσαρέσκειας και διδάσκει στα παιδιά ότι η αγάπη είναι συναλλακτική, κάτι που μπορεί να βλάψει την ικανότητά τους να έχουν υγιείς, άνευ όρων σχέσεις στο μέλλον.

Προσβολή της εμφάνισής τους

Τα αρνητικά σχόλια για το βάρος, την εμφάνισή τους κ.λπ., μπορεί να οδηγήσουν σε προβλήματα εικόνας του σώματος ή ακόμα και σε διατροφικές διαταραχές. Εστιάστε στην υγεία, όχι στην αισθητική, και ενδυναμώστε τα αντί να τα γκρεμίσετε. Ο αρνητικός σχολιασμός για την εμφάνιση ενός παιδιού δημιουργεί τεράστια ανασφάλεια και μπορεί να διαμορφώσει ανθυγιεινές σχέσεις με το σώμα του που διαρκούν αρκετά μέχρι την ενηλικίωση.

«Σταμάτα να κλαις αλλιώς θα σου δώσω πραγματικό λόγο για να κλάψεις!»

Η απειλητική τιμωρία για την έκφραση συναισθημάτων διδάσκει στα παιδιά να καταπιέζουν το πώς αισθάνονται. Είναι εντάξει να είναι λυπημένα, θυμωμένα κ.λπ. – απλώς βοηθήστε τα να μάθουν να επεξεργάζονται αυτά τα συναισθήματα με υγιείς τρόπους. Αυτό το παλιό στυλ ανατροφής των παιδιών οδηγεί σε παιδιά που δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους με υγιή τρόπο ως ενήλικες, οδηγώντας συχνά σε ξεσπάσματα ή σε συναισθηματική απόσυρση.

«Ποτέ δεν θα τα καταφέρεις σε τίποτα».

Η συντριβή των ονείρων και των φιλοδοξιών τους είναι απίστευτα επιβλαβής. Τα παιδιά χρειάζονται την υποστήριξή σας και την πίστη στις δυνατότητές τους, ακόμα και όταν σκοντάφτουν. Αυτό το είδος αρνητικότητας μπορεί να δημιουργήσει μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, όπου τα παιδιά αρχίζουν να πιστεύουν ότι δεν είναι ικανά να πετύχουν και σταματούν ακόμη και να προσπαθούν να επιτύχουν τους στόχους τους.

«Έτσι είναι τα αγόρια/τα κορίτσια».

Η χρήση στερεοτύπων φύλου για να δικαιολογήσει την κακή συμπεριφορά ενισχύει τους επιβλαβείς περιορισμούς. Διδάσκει στα παιδιά ότι πρέπει να ενεργούν με συγκεκριμένο τρόπο με βάση το φύλο και όχι το ποιοι είναι ως άτομα. Αυτός ο τύπος σκέψης συμβάλλει στους τοξικούς ρόλους των φύλων και περιορίζει την κατανόηση του παιδιού για τις δικές του δυνατότητες και ταυτότητα. Δεν είναι πια η δεκαετία του 1950 – είναι καιρός να σταματήσουμε να πιέζουμε ξεπερασμένα και στρεβλά ιδανικά.

«Με έκανες να το κάνω αυτό!»

Το να κατηγορείτε το παιδί σας για τα δικά σας ξεσπάσματα, το διδάσκει ότι είναι υπεύθυνο για τα συναισθήματά σας. Αυτό τους ασκεί άδικη πίεση και σας εμποδίζει να αναλάβετε ευθύνη για τη συμπεριφορά σας. Τα παιδιά που μεγαλώνουν νιώθοντας υπεύθυνα για τα συναισθήματα των γονιών τους μπορεί να δυσκολεύονται να θέσουν υγιή όρια και να επικεντρωθούν υπερβολικά στο να κατευνάσουν άλλους ανθρώπους.

 «Είσαι τυχερό που σε ταΐζω κιόλας!»

Η κράτηση ειδών πρώτης ανάγκης ως τιμωρία είναι σκληροτράχηλη και καταχρηστική. Κάθε παιδί αξίζει να αισθάνεται ασφαλές και να ικανοποιούνται οι ανάγκες του. Η χρήση τροφής, στέγης κ.λπ. ως μοχλός πίεσης ή ενοχής καταστρέφει εντελώς το αίσθημα ασφάλειας. Αυτό το είδος συμπεριφοράς μπορεί να έχει τεράστιο αρνητικό αντίκτυπο στα αισθήματα ασφάλειας και αυτοεκτίμησης του παιδιού στη σχέση γονέα-παιδιού και στον κόσμο γενικότερα.

Χλευάζοντας τα ενδιαφέροντά τους

«Αυτή η μουσική/η στολή/χόμπι είναι ανόητη», ή το να τους πειράζετε για αυτό που αγαπούν διαβρώνει την εμπιστοσύνη τους στο δικό τους γούστο. Τα παιδιά πρέπει να εξερευνήσουν τι τα ενθουσιάζει χωρίς να φοβούνται την κρίση σας. Όταν οι γονείς απορρίπτουν ή γελοιοποιούν τα ενδιαφέροντα του παιδιού τους, καταστρέφεται η αυτοπεποίθηση του παιδιού να εκφραστεί αυθεντικά και να ανακαλύψει ποιο είναι.

 «Μου χρωστάς ευγνωμοσύνη που σε μεγάλωσα».

Επιλέξατε να γίνετε γονιός – τα παιδιά δεν ζήτησαν να γεννηθούν. Το να τους το υπενθυμίζετε αυτό δημιουργεί δυσαρέσκεια και μια αίσθηση υποχρέωσης που μπορεί να δηλητηριάσει τη σχέση σας. Η χρήση ενοχής υπονομεύει τη σχέση γονέα-παιδιού και κάνει το παιδί σας να νιώθει βάρος και όχι αγαπημένο μέλος της οικογένειας.

Οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει δημόσια ταπείνωση

Φωνάζοντάς τους δημόσια, επικρίνοντάς τα μπροστά σε άλλους ανθρώπους – αυτό καταστρέφει εντελώς την αξιοπρέπειά τους. Τα παιδιά αξίζουν να πειθαρχούνται με σεβασμό και η δημόσια ντροπή τους διδάσκει ότι η αγάπη σας εξαρτάται από την τέλεια συμπεριφορά τους. Ο δημόσιος εξευτελισμός μπορεί να προκαλέσει βαθιά αισθήματα ντροπής και να κάνει το παιδί να αποφεύγει κοινωνικές καταστάσεις από φόβο περαιτέρω αμηχανίας από τους γονείς του.