Now Reading
Πώς αντιμετωπίζουμε ένα παιδάκι που εκτοξεύει φαγητό σε όλη την κουζίνα;

Πώς αντιμετωπίζουμε ένα παιδάκι που εκτοξεύει φαγητό σε όλη την κουζίνα;

Το παιχνίδι με το φαγητό του κάνει καλό. Μπορούμε όμως να το αφήσουμε να επωφεληθεί από αυτή τη δραστηριότητα χωρίς να καταστρέψουμε τα ρούχα και το σπίτι μας.

Από τη στιγμή που ένα παιδί περνάει στις στερεές τροφές, σε κάθε γεύμα είναι ζήτημα αν το 10% φτάνει στο στόμα του. Το υπόλοιπο καταλήγει συνήθως πάνω στο τραπέζι, στο καρεκλάκι του φαγητού, στους γύρω τοίχους, στο πάτωμα, στα ρούχα του και σε εκείνα της μαμάς.

Στην αρχή μπορεί να γελάμε βλέποντάς το να παίζει με το φαγητό του, αλλά σταδιακά η όλη διαδικασία αρχίζει να μας εκνευρίζει και να μας κουράζει, ιδιαίτερα αν αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε το σπίτι μας καθαρό ή αν βιαζόμαστε να τελειώσουμε με ένα γεύμα π.χ. για να φύγουμε για το γραφείο.

Πώς λοιπόν θα κάνουμε λιγότερο στρεσογόνο και πιο «καθαρή» τη διαδικασία ενός γεύματος, χωρίς να στερήσουμε από το μωρό ή το νήπιό μας τις χαρές του παιχνιδιού και της εξερεύνησης;

Καταρχάς, πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι σε κάθε γεύμα το παιδί μας θα λερωθεί – και πρέπει να είμαστε χαρούμενοι γι’ αυτό. «Πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε το φαγητό με τα μάτια ενός μικρού παιδιού», μας προτρέπει η διαιτολόγος-διατροφολόγος Angela Lemond. «Για αυτό, το φαγητό είναι μια ακόμα καινούρια ανακάλυψη και για να εξοικειωθεί με διαφορετικές υφές και γεύσεις πρέπει να παίξει με το φαγητό του».

Επιπλέον, όπως εξηγεί η Lemond, αφήνοντας το παιδί μας να εξερευνήσει το φαγητό του –και να λερωθεί– το βοηθάμε να γίνει πιο δεκτικό στις νέες τροφές που θα εισάγουμε στη διατροφή του στο μέλλον.

Παίζοντας με το φαγητό του, ένα μικρό παιδί δεν μαθαίνει, ωστόσο, μόνο να αποδέχεται νέες γεύσεις και υφές, αλλά παράλληλα «αναπτύσσει πολλές δεξιότητες λεπτής κινητικότητας, οπότε η συγκεκριμένη δραστηριότητα το βοηθάει να μάθει και να αναπτυχθεί», σχολιάζει η διατροφολόγος.

Το πρώτο μας βήμα, λοιπόν, ως γονείς είναι να προσπαθήσουμε να εστιάσουμε στα οφέλη όταν βλέπουμε έναν τοίχο πασπαλισμένο με μακαρόνια και σάλτσα. Να προσπαθήσουμε να δούμε κάθε λεκέ ως ένα σημάδι ότι το παιδί μας γίνεται πιο δεκτικό στις γεύσεις και αναπτύσσεται κινητικά.

Όλα αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να περιορίσουμε το χάος.

Καταρχάς, είναι σημαντικό να βεβαιωθούμε ότι ένα παιδί θα πεινάει πραγματικά την ώρα του φαγητού. «Αν το δούμε να παίζει με το φαγητό του χωρίς να τρώει καθόλου, τότε αυτό είναι μια ένδειξη ότι, απλά, δεν πεινάει», εξηγεί η Lemond.

Ένα πεινασμένο παιδί, από την άλλη, είναι πιο πιθανό να κατευθύνει κάθε μπουκιά προς το στόμα του και όχι προς την επιφάνεια του τραπεζιού. Γι’ αυτό, διαμορφώστε το ωράριο των γευμάτων του έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παιδιού σας και περιορίστε τα ενδιάμεσα σνακ και τσιμπολογήματα.

Δείτε Επίσης

Προσπαθήστε, επίσης, να προστατεύσετε τις επιφάνειες της κουζίνας από τους «βομβαρδισμούς», για παράδειγμα απλώνοντας ένα πρόχειρο ύφασμα κάτω από το παιδικό καρεκλάκι την ώρα του φαγητού, καλύπτοντας το τραπέζι με τραπεζομάντιλο και φορώντας στο παιδί σας μια ολόσωμη, αδιάβροχη ποδιά.

Αν το παιδί σας είναι νήπιο, καταπολεμήστε την παρόρμησή σας να το ταΐσετε εσείς, θεωρώντας ότι έτσι θα λερωθεί λιγότερο η κουζίνα. Καθώς ένα παιδί αρχίζει να τρώει μόνο του, γρήγορα κατακτάει αυτή τη δεξιότητα και γίνεται πιο προσεκτικό. Σκεφτείτε το έτσι, ιδιαίτερα αν το ίδιο το νήπιό σας έχει αρχίσει να διεκδικεί το δικαίωμα να τρώει μόνο του.

«Με αυτό τον τρόπο μαθαίνει να συντονίζει τις κινήσεις του. Όσο περισσότερη εξάσκηση κάνει, τόσο λιγότερο αρχίζει να λερώνεται», υποστηρίζει η Lemond.

Σε κάθε περίπτωση, σκεφτείτε ότι όλα περνούν. Ακόμα και τα αργά, βασανιστικά και χαοτικά γεύματα. Σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, θα έχετε μόνο τους λεκέδες στο τραπεζομάντιλό σας να σας θυμίζουν αυτή την εποχή του ατελείωτου παιχνιδιού.

© 2023 All rights reserved Powered by Brainfoodmedia.

ID - ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Scroll To Top