Μελέτη αποδεικνύει ότι τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερα από την παρατήρηση και τον πειραματισμό
Τα παιδιά όσο μεγαλώνουν τείνουν να αμφισβητούν περισσότερο και έχουν ανάγκη να επαληθεύσουν γνώσεις και ισχυρισμούς
Τα παιδιά μαθαίνουν βλέποντας και πειραματιζόμενοι μόνα τους. Μαθαίνουν επίσης από αυτά που τους λένε οι άλλοι, ιδιαίτερα οι ενήλικες και οι αυθεντίες, όπως οι γονείς και οι δάσκαλοί τους. Όταν τα παιδιά ανακαλύπτουν κάτι απροσδόκητο, αναζητούν περισσότερες πληροφορίες κάνοντας ερωτήσεις προσπαθώντας να επαληθεύσουν σχετικούς ισχυρισμούς. Προηγούμενη έρευνα δείχνει ότι το αν τα παιδιά ερευνούν τους ισχυρισμούς των ενηλίκων διαφέρει ανάλογα με την ηλικία, με τα παιδιά ηλικίας άνω των έξι ετών να είναι πιο πιθανό να αναζητήσουν επιπλέον πληροφορίες από τα παιδιά ηλικίας τεσσάρων και πέντε ετών. Ωστόσο, έχει γίνει λίγη έρευνα σχετικά με το γιατί τα παιδιά αναζητούν περισσότερες πληροφορίες με έναυσμα κάτι που τους μαθαίνουν ενήλικες.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Child Development από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τορόντο και του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ στοχεύει να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα.
«Η έρευνα δείχνει ότι όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, γίνονται πιο δύσπιστα για το τι τους λένε οι ενήλικες», δήλωσε η Samantha Cottrell, ανώτερο μέλος του εργαστηρίου από το Childhood Learning and Development (CiLD) Lab στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο. «Αυτό εξηγεί γιατί τα μεγαλύτερα παιδιά είναι πιο πιθανό να προσπαθήσουν να επαληθεύσουν τους ισχυρισμούς και είναι πιο σκόπιμα στην εξερεύνηση αντικειμένων».
Σε δύο προκαταχωρημένες μελέτες, οι ερευνητές ξεκαθάρισαν εάν και γιατί τα παιδιά εξερευνούν σχετικούς ισχυρισμούς.
Στην πρώτη μελέτη, η οποία διεξήχθη αυτοπροσώπως μεταξύ Σεπτεμβρίου 2019 και Μαρτίου 2020, συμμετείχαν 109 παιδιά ηλικίας τεσσάρων έως έξι ετών από την ευρύτερη περιοχή του Τορόντο του Καναδά. Λόγω της πανδημίας του Covid-19, το εργαστήριο έκλεισε για προσωπικές δοκιμές τον Μάρτιο του 2020, κάτι που οδήγησε σε χαμηλότερους αριθμούς δοκιμών από τον αρχικά προγραμματισμένο. Οι γονείς των 108 από τα 109 παιδιά ανέφεραν την εθνικότητα του παιδιού τους: το 49% περιέγραψε το παιδί τους ως Λευκό, το 21% Μικτή Εθνότητα ή Φυλή και το 19% Νοτιοανατολική Ασία. Σχεδόν όλοι οι γονείς απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με το μορφωτικό τους υπόβαθρο, με το 18% των παιδιών να έχουν γονείς που δεν φοίτησε στο πανεπιστήμιο, το 34% να έχει έναν γονέα που φοίτησε στο πανεπιστήμιο και το 48% να έχει δύο γονείς που φοίτησε στο πανεπιστήμιο.
Τα παιδιά παρουσιάστηκαν με τρία γνωστά αντικείμενα: έναν βράχο, ένα κομμάτι υλικού που μοιάζει με σφουγγάρι και έναν σάκο. Ένας πειραματιστής ξεκίνησε ρωτώντας τα παιδιά: «Πιστεύετε ότι αυτός ο βράχος είναι σκληρός ή μαλακός;» Όλα τα παιδιά δήλωσαν ότι ο βράχος ήταν σκληρός. Στη συνέχεια ανατέθηκαν τυχαία στα παιδιά να τους πουν κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις τους για τον κόσμο («Στην πραγματικότητα, αυτός ο βράχος είναι μαλακός, όχι σκληρός») ή να πουν κάτι που επιβεβαίωσε τη διαίσθησή τους («Ακριβώς, αυτός ο βράχος είναι σκληρός»). Μετά από αυτές τις δηλώσεις, όλα τα παιδιά ρωτήθηκαν ξανά: «Λοιπόν, πιστεύετε ότι αυτός ο βράχος είναι σκληρός ή μαλακός;» Σχεδόν όλα τα παιδιά που άκουσαν ισχυρισμούς που ευθυγραμμίζονται με τις πεποιθήσεις τους συνέχισαν να κάνουν την ίδια κρίση όπως πριν: ότι ο βράχος ήταν σκληρός. Αντίθετα, λίγα από τα παιδιά που είπαν ότι ο βράχος ήταν μαλακός συνέχισαν να κάνουν την ίδια κρίση όπως πριν. Στη συνέχεια, ο πειραματιστής είπε στα παιδιά ότι έπρεπε να φύγουν από το δωμάτιο για ένα τηλεφώνημα και άφησε τα παιδιά να εξερευνήσουν το αντικείμενο μόνα τους.
Η συμπεριφορά των παιδιών καταγράφηκε σε βίντεο. Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα περισσότερα παιδιά ανεξαρτήτως ηλικίας εμπλέκονται σε δοκιμές εκπληκτικών ισχυρισμών. Οι συγγραφείς υπέθεσαν ότι οι προηγουμένως αναφερόμενες διαφορές ηλικίας στην εξερεύνηση των εκπληκτικών ισχυρισμών των παιδιών μπορεί να αντικατοπτρίζουν τις εξελίξεις στην ικανότητα των παιδιών να χρησιμοποιούν την εξερεύνηση για να δοκιμάσουν πιο περίπλοκους ισχυρισμούς. Μπορεί επίσης να συμβαίνει με την αύξηση της ηλικίας, το κίνητρο πίσω από την εξερεύνηση των παιδιών να αλλάζει, με τα μικρότερα παιδιά να εξερευνούν επειδή πίστευαν αυτό που τους είχαν πει και ήθελαν να δουν το εκπληκτικό γεγονός και τα μεγαλύτερα παιδιά να εξερευνούν επειδή ήταν δύσπιστα για αυτό που τους είχαν πει.
Στη δεύτερη μελέτη, η οποία διεξήχθη μεταξύ Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου 2020, συμμετείχαν 154 παιδιά 4 έως 7 ετών από την ίδια περιοχή με την πρώτη μελέτη. Οι γονείς των 132 από τα 154 παιδιά ανέφεραν την εθνικότητα τους ως 50% Λευκοί, 20% Μικτή Εθνότητα ή Φυλή και 17% Νοτιοανατολική Ασία. Σχεδόν όλοι οι γονείς απάντησαν ερωτήσεις σχετικά με το μορφωτικό τους υπόβαθρο, με το 20% των παιδιών να έχουν γονείς που δεν φοίτησε στο πανεπιστήμιο, το 35% να έχει έναν γονέα που φοίτησε στο πανεπιστήμιο και το 45% να έχει δύο γονείς που φοίτησε στο πανεπιστήμιο.
Μέσω ζουμ (λόγω των περιορισμών του Covid-19), ένας πειραματιστής μοιράστηκε την οθόνη του και παρουσίασε σε κάθε συμμετέχον παιδί οκτώ χρονογραφήματα. Για κάθε βινιέτα, τα παιδιά είπαν ότι ο ενήλικας έκανε έναν εκπληκτικό ισχυρισμό (για παράδειγμα, “Ο βράχος είναι μαλακός” ή “Το σφουγγάρι είναι πιο σκληρό από το βράχο”) και ρωτήθηκαν τι πρέπει να κάνει ένα άλλο παιδί ως απάντηση σε αυτόν τον ισχυρισμό και γιατί θα έπρεπε να το κάνουν αυτό. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα μεγαλύτερα παιδιά (έξι και επτά ετών) ήταν πιο πιθανό από τα μικρότερα παιδιά να προτείνουν μια στρατηγική εξερεύνησης προσαρμοσμένη στον ισχυρισμό που άκουσαν (δηλαδή να αγγίξουν το βράχος στο πρώτο παράδειγμα κι αγγίζοντας τον βράχο και το σφουγγάρι στο δεύτερο παράδειγμα). Τα αποτελέσματα δείχνουν επίσης ότι με την αύξηση της ηλικίας, τα παιδιά δικαιολογούν ολοένα και περισσότερο την εξερεύνηση ως μέσο επαλήθευσης του εκπληκτικού ισχυρισμού του ενήλικα. Αυτά τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, ακόμη και όταν είναι εξίσου πιθανό να συμμετάσχουν στην εξερεύνηση εκπληκτικών ισχυρισμών, συνειδητοποιούν περισσότερο τις αμφιβολίες τους για το τι τους λένε οι ενήλικες, και ως αποτέλεσμα, η εξερεύνηση τους γίνεται πιο σκόπιμη, στοχευμένη και αποτελεσματική.
«Υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν γνωρίζουμε», είπε ο Samuel Ronfard, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο και διευθυντής εργαστηρίου στο Childhood Learning and Development (CiLD) Lab. «Αλλά, αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι τα παιδιά δεν πιστεύουν ό,τι τους λένε. Σκέφτονται τι τους έχουν πει και αν είναι δύσπιστα, αναζητούν πρόσθετες πληροφορίες που θα μπορούσαν να το επιβεβαιώσουν ή να το διαψεύσουν».
