Μαμάδες-πολυεργαλεία στα πρόθυρα νευρικής κρίσης
Μήπως ήρθε η ώρα όσο μένουμε σπίτι να μοιραστούμε και τις ευθύνες διά του δύο
Ήδη πριν την πανδημία, οι μαμάδες είχαν πολλές δουλειές να κάνουν και πολλούς ρόλους να ενσαρκώσουν. Η μητρότητα και η πολλαπλή ταυτόχρονη εργασία έχουν συνδεθεί τόσο πολύ με τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό που το multitasking στις γυναίκες έχει αρχίσει να παίρνει μυθικές διαστάσεις, υποδηλώνοντας μάλιστα ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες στο multitasking από ό,τι οι άνδρες.
Ωστόσο η επιστήμη έχει δείξει ότι δεν είμαστε. Κι η υπερδύναμη που μας αποδίδεται μόνο στα χαρτιά υφίσταται. Δεν είμαστε πιο κατάλληλες για πολλαπλή ταυτόχρονη εργασία από ό,τι οι άντρες και η πανδημία μας αναγκάζει να κάνουμε περισσότερα από ποτέ.
Νέα έρευνα δείχνει ότι οι μητέρες σε ενεργούς γάμους επιδίδονται σε τέτοιο βαθμό σε multitasking που είναι στα πρόθυρα υπερκόπωσης – και αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει μια επιπλέον κρίση ενώ ακόμα αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες της πανδημίας του κορωνοϊού.
Κι ενώ έχουν γίνει πολλά βήματα και οι σύγχρονοι μπαμπάδες βοηθάνε πρέπει ακόμα να γίνουν συνειδητές αλλαγές. Είναι δύσκολο να πολεμήσουν αυτούς τους κοινωνικούς ρόλους, ακόμη και οι μπαμπάδες που θεωρούν τους εαυτούς τους φεμινιστές μπορεί να αφήσουν ορισμένες αρμοδιότητες σε μια μαμά επειδή απλούστατα πιστεύουν ότι εκείνη τα καταφέρνουν καλύτερα.
Μαθαίνουμε πώς να ταΐζουμε το μωρό ενώ βάζουμε πλυντήριο ή ετοιμάζουμε το φαγητό.
Μαθαίνουμε πώς να κάνουμε ντους ενώ ταυτόχρονα διασκεδάζουμε ένα μικρό παιδί.
Μαθαίνουμε να σιδερώνουμε ενώ κάνουμε επανάληψη την προπαίδεια ή λέμε το μάθημα της ιστορίας.
Μαθαίνουμε πώς να απαντάμε σε email με το ένα χέρι, ενώ σερβίρουμε πρωινό με το άλλο, ενώ ταυτόχρονα εντοπίζουμε χαμένα παπούτσια, επειδή δεν κάποιος πρέπει να το κάνει κι αυτό.
Και ενώ οι νέοι μπαμπάδες μαθαίνουν να κάνουν πολλές εργασίες σε σχέση με τους δικούς τους μπαμπάδες, η μέση μαμά αφιερώνει περίπου 10 περισσότερες ώρες σε «οικογενειακά» καθήκοντα την εβδομάδα από τον σύντροφό της (και αυτοί είναι αριθμοί πριν από την πανδημία), άλλωστε γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο ότι οι έρευνες αναφέρουν ότι οι μπαμπάδες είναι, γενικά, πιο ευτυχισμένοι από τις μητέρες.
Ωστόσο αναγνωρίζουμε επίσης ότι θέλουν να μοιραστούν αυτήν την ευτυχία και να είναι πιο ίσοι ως γονείς, αλλά αισθάνονται ότι οι κοινωνικές νόρμες και τα φυλετικά στερεότυπα τις συγκρατούν. Η πανδημία δοκίμασε και δοκιμάζει με πολλές αλλαγές τις οικογένειες, αλλά υπάρχει ένα είδος αλλαγής που θα μπορούσε να είναι καλό, βοηθώντας τις μητέρες να κάνουν λιγότερες εργασίες και δίνοντας στους μπαμπάδες το χώρο να γίνουν πλήρεις γονείς.
Η εργασία εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και όταν δεν πληρώνεται
Είναι άδικο να πούμε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει ως προς τη διαμονή των γονέων στο σπίτι, επειδή κάνουν περισσότερα από ποτέ. Όταν οι μητέρες δεν ασχολούνται με αμειβόμενη εργασία, συχνά αναμένεται να κάνουν το μεγαλύτερο κομμάτι της παιδικής μέριμνας, αλλά με πολλούς μπαμπάδες να βρίσκονται ταυτόχρονα μαζί τους τώρα στο σπίτι είναι μια ευκαιρία για αυτούς να ασχοληθούν περισσότερο με τη φροντίδα (και να αναλάβουν ορισμένες ευθύνες από τη μαμά).
Μένουμε στο σπίτι αλλά το φόρτο εργασίας των γονέων έχουν αυξηθεί ταυτόχρονα με το άγχος, την ανασφάλεια και την οικονομική πίεση. Τώρα είναι η ώρα για τους συντρόφους να έρθουν κοντά και να συζητήσουν σοβαρά για τη διαχείριση του φόρτου εργασίας.
Όλοι χρειάζονται ένα διάλειμμα, ακόμη και μαμά.
