Η Ευτυχία Γιαννάκη μας ξεναγεί στο Πίτσι Πίτσου: «Τίποτα δεν είναι όπως φαντάζει στην αρχή και όταν δεν βλέπεις κάτι, δεν σημαίνει πως αυτό δεν υπάρχει»
Με αφορμή το «Έκρηξη στο Πιτσιτούμπο» υποβάλαμε την Ευτυχία Γιαννάκη στον δεκάλογο του παραμυθά + 5 πιτσιερωτήσεις
Όταν η Ευτυχία Γιαννάκη δεν είναι χαμένη στον μυστηριώδη κόσμο του Χάρη Κόκκινου γράφοντας αστυνομικά μυθιστορήματα και όταν δεν διδάσκει σεμινάρια δημιουργικής γραφής, της αρέσει να δραπετεύει στο Πίτσι Πίτσου, το πιο ασφαλές αλλά και το πιο μυστήριο νησί στον κόσμο. Η τελευταία της διαμονή στο νησί των αγαπημένων της (και αγαπημένων μας) Πιτσιμπουίνων ήταν η αφορμή για να γράψει την τέταρτη περιπέτειά τους, «Έκρηξη στο Πιτσιτούμπο» που όπως και οι προηγούμενες τρεις είναι σε υπέροχη εικονογράφηση της Σοφίας Τουλιάτου και κυκλοφορεί όπως πάντα από τις εκδόσεις Ίκαρος.
Πώς νιώθεις που φτάσαμε στην τέταρτη περιπέτεια στο Πίτσι Πίτσου και τι θα δούμε σε αυτό το βιβλίο;
Ο μικρόκοσμος των Πιτσιμπουίνων και του παιδικού μυστηρίου είναι η πιο χαρούμενη συγγραφική απόδραση για εμένα. Οπότε νιώθω ενθουσιασμό με την κυκλοφορία της νέας ιστορίας τους που είναι μια περιπέτεια στην οποία εκρήγνυται το χρώμα. Το σασπένς του μυστηρίου αποκαλύπτει όλες τις λεπτές του αποχρώσεις στους μικρούς αναγνώστες και τις αναγνώστριες που καλούνται να βουτήξουν τα χέρια τους στο χρώμα για να λύσουν το μυστήριο και να ανακαλύψουν τον κόσμο γύρω τους.
Ποια σκηνή στο «Έκρηξη στο Πιτσιτούμπο» είναι για σένα η πιο αστεία και ποια η πιο «εκρηκτική»;
Η στιγμή της τελικής αποκάλυψης, της λύσης μετά από την περιπλάνηση και της ανατροπής είναι κομβική σε κάθε μυστήριο. Τίποτα δεν είναι όπως φαντάζει στην αρχή και όταν δεν βλέπεις κάτι, δεν σημαίνει πως αυτό δεν υπάρχει, παραδέχονται οι ίδιοι οι ήρωες της ιστορίας. Το μυστήριο θέλει λογική και ευαισθησία για να λυθεί και αυτά τα δύο συστατικά ξεδιπλώνονται στον περιπετειώδη και ρευστό κόσμο της παιδικής φαντασίας που μπολιάζεται με μπόλικο χιούμορ.
Ποια συστατικά της συγγραφής και της σύστασης των πιτσιστοριών σου θεωρείς σημαντικά και φροντίζεις να τα διατηρείς σε κάθε βιβλίο της σειράς αυτής;
Περιπέτεια, χιούμορ, περιπλάνηση, λογική, συναίσθημα και ανακάλυψη βρίσκονται στην καρδιά αυτών των ιστοριών. Φυσικά υπάρχουν όλα τα στοιχεία μιας ιστορίας μυστηρίου που συνθέτουν τον ρυθμό, το σασπένς και την απρόσμενη αποκάλυψη, αλλά αυτά δεν θα ήταν αρκετά αν δεν μπολιάζονταν με ισχυρές δόσεις ευρηματικότητας, πρωτοτυπίας και μιας ιδέας που μπορεί να δονήσει την παιδική φαντασία.
Από πού αντλείς πιτσιέμπνευση κι έχεις ήδη έτοιμη στο μυαλό σου την επόμενη ιστορία στο Πίτσι Πίτσου;
Από τις δικές μου αναφορές ως παιδί. Οι πιτσιμπουίνοι ήταν ένα χαϊδευτικό που η ίδια η μητέρα μου χρησιμοποιούσε για εμένα και τον αδερφό μου. Επιστρέφω και βυθίζομαι, λοιπόν, στον κόσμο των αφηγήσεων της μητέρας μου, στην παιδική λογοτεχνία που διάβαζα, στα κόμικς, στους μικρόκοσμους των παραμυθιών και των μύθων που έκαναν τη φαντασία μου να οργιάζει. Προσπαθώ να θυμηθώ την απόλαυση που μου χάριζαν αυτές οι ιστορίες και αυτή την απόλαυση επιχειρώ να δώσω και στις δικές μου ιστορίες. Η τέρψη των νέων αναγνωστών είναι κεντρικό ζητούμενό μου.
Με ποιον από τους κατοίκους του Πίτσι Πίτσου θα ήθελες να πας για πιτσιλάδα;
Πηγαίνω πολύ συχνά με όλες και όλους παίζοντας μαζί τους. Ο μικρόκοσμος των Πιτσιμπουίνων συνθέτει μέσα από τους ιδιαίτερους χαρακτήρες των ιστοριών μια ενότητα, έναν καθρέφτη που αντανακλά τους ήρωες της παιδικής μου ηλικίας κι εμένα να κινούμαι παιγνιωδώς μέσα σε αυτόν τον μικρόκοσμο. Το παιχνίδι είναι η καρδιά κάθε παιδικής αφήγησης. Κι αυτό είναι το μεγάλο παιχνίδι στο οποίο εστιάζω όποτε συναντιέμαι μαζί τους.
Και στη συνέχεια υποβάλαμε την Ευτυχία Γιαννάκη στον Δεκάλογο του Παραμυθά:
Αν ήσουν παραμύθι ποιο θα ήσουν
Θα ήθελα να ήμουν η ελληνική μυθολογία. Ένα μεγάλο αστείρευτο παραμύθι. Σκοτεινό και φωτεινό ταυτόχρονα.
Ποιον ήρωα παραμυθιού θα ήθελες να γνωρίσεις από κοντά.
Τον μικρό πρίγκηπα.
Ποιο τέλος παραμυθιού θα ήθελες να γράψεις με διαφορετικό τρόπο.
Όλα έχουν υποστεί επανεγγραφές μέσα μου. Ένα αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν να αλλάζω το τέλος των ιστοριών και αυτό μου γέννησε την υποψία ότι ίσως μια μέρα θα έγραφα δικές μου ιστορίες..
Αν έφτιαχνες «τα κουλουβάχατα των παραμυθιών» ποια πέντε παραμύθια θα μπέρδευες μεταξύ τους;
Νομίζω θα έπαιζα με αρχέτυπα. Κοκκινοσκουφίτσα, Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, Πίπη φακιδομύτη, η Πεντάμορφη και το τέρας και η Σταχτοπούτα θα συνέθεταν έναν εκρηκτικό γυναικείο χαρακτήρα.
Ποια εποχή θα διάλεγες για να διαδραματιστεί το παραμύθι σου;
Στην δικιά του εποχή. Κάθε παραμύθι έχει τον δικό του χρόνο. Πέρα κι έξω από οποιονδήποτε δικό μας χρόνο και αυτός μάλλον είναι κι ένας από τους λόγους που λέγεται παραμύθι.
Ποιο παραμύθι έχεις διαβάσει περισσότερες φορές στη ζωή σου;
Τους μύθους του Αισώπου.
Με ποιον συγγραφέα θα ήθελες να είχες συνεργαστεί για να γράψετε ποιο παραμύθι του;
Δύσκολο να πω. Αυτόν που θα μαγείρευε καλύτερα απ’ όλους αν έπρεπε να περάσουμε πολύ χρόνο μαζί. Στη συνάντηση με άλλους δημιουργούς με ενδιαφέρει περισσότερο ποιοι είναι και δευτερευόντως τι έχουν γράψει. Θα χρειαζόταν να με γοητεύσει η προσωπικότητά του πέρα κι έξω από τις ιστορίες του για να ξεκινήσουμε ένα δικό μας παραμύθι, ούτε δικό μου, ούτε δικό του. Κάτι που θα γινόταν δικό μας, αφού βεβαίως θα είχαμε χορτάσει.
Ποια «μαγική» εφεύρεση (που δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί) θα χρησιμοποιούσες για να βοηθήσεις έναν ήρωά σου να πετύχει αυτό που ονειρεύεται;
Την αυτόματη γεννήτρια ιστοριών που θα έγραφε και τις δικές του ιστορίες, ώστε να μη χρειάζεται παρά να επιβλέπω τη δημιουργία αυτών των ιστοριών. Θα ήταν πιο ξεκούραστο πιθανόν για εμένα, αλλά και για τους ήρωές μου που τους ταλαιπωρώ αρκετά μέχρι να μπουν σε μια σειρά.
Μια φορά κι έναν καιρό… (φτιάξε ένα παραμύθι με 5 προτάσεις)
Μια φορά κι έναν καιρό διαπίστωσαν πως γίνονταν τα ίδια πράγματα. Λέγονταν διαρκώς οι ίδιες ιστορίες. Σβήνονταν και ξαναγράφονταν οι ίδιες λέξεις. Γεννιόντουσαν και χάνονταν οι ίδιοι ήρωες. Κι αυτό ήταν το μεγάλο παιχνίδι όλων των καιρών που όταν το ένιωσαν όλοι ξεκαρδίστηκαν στα γέλια και παράτησαν της δουλειές τους για μια βουτιά στη θάλασσα.
Κι έζησαν αυτοί καλά και… (συμπλήρωσε ένα απρόβλεπτο τέλος) ας μην ήξεραν τι είναι αυτό το καλά. Ίσως επειδή ακριβώς δεν το ήξεραν.
Περισσότερα για το βιβλίο: Πιτσιμπουίνοι: Έκρηξη στο Πιτσιτούμπο – Εκδόσεις Ίκαρος (ikarosbooks.gr)
