Εσάς σε ποια γλώσσα «μιλάει» το μωρό σας;
Η ιατρική έρευνα αποδεικνύει ότι ακόμα και το κλάμα διαφέρει ανάλογα με τη χώρα/γλώσσα
H Dr. Kathleen Wermke, βιολόγος και ιατρικός ανθρωπολόγος που μελετά τους πρώτους ήχους των μωρών, κάνει ηχογραφήσεις για μεταγενέστερη ανάλυση στο εργαστήριό της, το Κέντρο για την Προγλωσσική Ανάπτυξη και τις Αναπτυξιακές Διαταραχές του Πανεπιστημίου Würzburg, και με την πολύχρονη εμπειρία της καταλαβαίνει σε τι «γλώσσα» κλαίει ένα μωρό.
Το 2009, η Δρ Wermke και οι συνεργάτες της έκαναν πρωτοσέλιδο με μια μελέτη που έδειξε ότι τα γαλλικά και γερμανικά νεογέννητα παράγουν σαφώς διαφορετικές «μελωδίες», που αντανακλούν τις γλώσσες που άκουγαν στη μήτρα: τα γερμανικά νεογέννητα παράγουν περισσότερες κραυγές που πέφτουν από υψηλότερο σε χαμηλότερο τόνο, μιμούμενα τις τονικές αυξομειώσεις της ομιλίας της γερμανικής γλώσσας, ενώ τα γαλλικά βρέφη τείνουν να κλαίνε με τον χαρακτηριστικό πιο υψηλό τόνο της γαλλικής γλώσσας.
Σε αυτή την ηλικία, τα μωρά πειραματίζονται με μια μεγάλη ποικιλία ήχων και μπορούν να μάθουν οποιαδήποτε γλώσσα. Αλλά επηρεάζονται ήδη από τη μητρική τους γλώσσα.
Σήμερα, το εργαστήριο της Δρ Wermke στεγάζει ένα αρχείο περίπου μισό εκατομμυρίων ηχογραφήσεων μωρών από μακρινές χώρες όπως το Καμερούν και την Κίνα, όπου μια ομάδα από μεταπτυχιακούς φοιτητές οπλισμένοι με όργανα καταγραφής παρακολουθούσαν τους διαδρόμους ενός νοσοκομείου του Πεκίνου όλο το 24ωρο. (Τα μωρά δεν φτιάχνονται ποτέ για να κλάψουν για χάρη μιας ηχογράφησης, έτσι οι φοιτητές έμπαιναν σε ένα δωμάτιο κάθε φορά που άκουγαν ένα υποσχόμενο δείγμα).
Η ποσοτική ακουστική ανάλυση αυτών των εγγραφών έχει οδηγήσει σε περαιτέρω κατανόηση των παραγόντων που διαμορφώνουν τους πρώτους ήχους του μωρού. Τα νεογέννητα των οποίων οι μητέρες μιλούν σύνθετες γλώσσες, όπως τα μάνταριν, τείνουν να παράγουν πιο περίπλοκες κλασσικές μελωδίες. Τα σουηδικά νεογέννητα, των οποίων η μητρική γλώσσα έχει αυτό που οι γλωσσολόγοι ονομάζουν «τραβηγμένη προφορά», παράγουν περισσότερο φωνές που παραπέμπουν σε τραγούδι.
Αυτές οι μελέτες στηρίζουν την ευρύτερη προσπάθεια του εργαστηρίου να χαρτογραφήσει την τυπική εξέλιξη των πρώτων ήχων ενός μωρού, καθώς και τις φωνητικές αντιδράσεις παραγωγής λόγου. Γνωρίζοντας ποια τυπική εξέλιξη μοιάζει και ποιοι παράγοντες μπορούν να την επηρεάσουν, βοηθούν τους γιατρούς να αντιμετωπίσουν πιθανά προβλήματα νωρίς.
Η ομάδα της Dr. Wermke συνεργάζεται συνήθως με γιατρούς στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Würzburg για να υποστηρίξει τα μωρά με προβλήματα ακοής, καταγράφοντας μωρά πριν και μετά τη λήψη βοηθημάτων ακοής ή χειρουργικής επέμβασης. Αυτές οι ηχογραφήσεις μπορούν να βοηθήσουν τους γιατρούς και τους γονείς να καταλάβουν πώς τα προβλήματα της ακοής επηρεάζουν την ικανότητα των μωρών να μιμούνται και να πειραματίζονται με τη γλώσσα – πολύ πριν γίνει αυτό αντιληπτό- και πώς προχωρούν μετά τη θεραπεία.
Η ακοή και η μίμηση είναι θεμελιώδεις αρχές για τη γλωσσική ανάπτυξη. Μέσα στο τρίτο τρίμηνο, το έμβρυο μπορεί να ακούσει το ρυθμό και τη μελωδία της φωνής της μητέρας του – γνωστή ως «προσωδία». Καθώς τα μεμονωμένα λόγια αλλοιώνονται από τον ιστό και το αμνιακό υγρό, η προσωδία γίνεται το καθοριστικό χαρακτηριστικό της γλώσσας για το έμβρυο. Αφού γεννηθούν, τα μικρά μωρά μιμούνται πολλούς διαφορετικούς ήχους. Αλλά βασίζονται ειδικά από την προσωδία που άκουσαν στη μήτρα, που γίνεται ένας εύχρηστος οδηγός για τους παράξενους ήχους που προέρχονται από τους ανθρώπους γύρω τους. Μέσα από το άγχος, τις παύσεις και άλλα συνθήματα, η προσωδία κόβει το ρεύμα του ήχου σε λέξεις και προτάσεις – δηλαδή, σε ομιλία.
Η ομάδα του Würzburg έχει δείξει ότι τα νεογέννητα δεν ακούνε μόνο την προσωδία. Την μιμούνται επίσης.
(το άρθρο αποτελεί απόσπασμα δημοσίευσης στο nytimes.com)