Εμείς οι δύο… θα τα πούμε σε λίγο μόνοι μας
Καλύτερα να περιμένετε λίγο παρά να φέρετε το παιδί σας σε δύσκολη θέση μπροστά σε κόσμο
Τα παιδιά όσο μεγαλώνουν αναπτύσσουν το αίσθημα ντροπής κι ευθιξίας. Νιώθουν αμήχανα όταν κάνουν κάτι μπροστά σε άλλους που μπορεί να τους φέρει σε δύσκολη θέση. Όσο εξελίσσεται η κοινωνική τους ζωή αυξάνεται και η πίεση που νιώθουν από τους συνομηλίκους τους. Θέλουν να είναι αρεστοί, να έχουν συμπάθειες. Να νιώθουν ότι οι υπόλοιποι τους σέβονται και κυρίως τους αποδέχονται.
Τα παιδιά μπορεί να είναι αρκετά σκληρά μεταξύ τους. Ασκούν αυστηρή κριτική ενίοτε. Λένε αυθόρμητα αυτό που νιώθουν/σκέφτονται χωρίς να νοιαστούν ιδιαίτερα για τις συναισθηματικές επιπτώσεις που μπορεί αυτό να έχει στους άλλους. Μπορεί να αλλάξουν εύκολα γνώμη, να συγχωρήσουν αλλά εξίσου εύκολα μπορεί να είναι εκδικητικά ή μνησίκακα.
Παρ’ όλα αυτά βρίσκουν τον τρόπο να συμβιώνουν, να συνεργάζονται, να κάνουν φιλίες, συμμαχίες, να αναπτύσσουν δυναμικές. Βρίσκουν τις ισορροπίες τους.
Μέσα στο πιο ασφαλές οικογενειακό πλαίσιο νιώθουν μεγαλύτερη άνεση να είναι ο εαυτός τους και καμιά φορά παρεκτρέπονται πιο εύκολα ανάμεσα στα μέλη τους. Εκεί η συγχώρεση και η μεταμέλεια και το συγνώμη είναι και πιο εύκολο να ειπωθούν/επιτευχθούν και η συμφιλίωση να επέλθει πιο γρήγορα.
Εκεί που ως γονείς χρειάζεται να επιδείξετε μεγάλη προσοχή είναι στο πώς να κάνετε την παρέμβασή σας όταν το παιδί βρίσκετε με άλλους, κυρίως παιδιά της ηλικίας του. Όταν, για παράδειγμα, το βλέπετε να φέρεται άσχημα ή να κάνει κάτι με το οποίο εσείς δεν συμφωνείτε, μη του φωνάξετε, να είστε διακριτικοί, διατηρήστε την ψυχραιμία και την αυτοκυριαρχία σας και προσεγγίστε το ήσυχα και διακριτικά.
Χρησιμοποιήστε ήρεμο τόνο στη φωνή σας. Κάντε του νόημα ή χρησιμοποιήστε το βλέμμα και την οπτική επαφή για να του στείλετε «μήνυμα». Μη το φέρετε σε δύσκολη θέση. Μη του μιλήσετε άσχημα και μην τον προσβάλλετε μπροστά σε άλλους. Θα έχει εντελώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Όχι μόνο δεν θα λάβει υπόψη αυτά που του λέτε –καθώς υπό αυτές τις συνθήκες δεν θα τα ακούει καν– αλλά αυτό που θα του μείνει ανεξίτηλο θα είναι το αίσθημα ντροπής που θα νιώσει όταν το κατσαδιάσετε μπροστά στους συνομηλίκους του.
Αντίθετα, αν το διακόψετε με μια ευφυή δικαιολογία και τον απομακρύνετε με ήρεμο και διακριτικό τρόπο από τη «σκηνή του εγκλήματος», θα του δώσετε χώρο και χρόνο για να σκεφτεί και σε ένα ουδέτερο μέρος μπορείτε με ψυχραιμία να συζητήσετε για τη συμπεριφορά του και για το γιατί θα ήταν καλό να μην την επαναλάβει. Με αυτό τον τρόπο το παιδί θα εκτιμήσει τη στάση σας, θα λάβει υπόψη του την προσπάθειά σας να μην τον ντροπιάσετε, θα καταλάβει ότι λειτουργείτε για το δικό του καλό και για να προστατέψετε το ίδιο κι έτσι θα έχετε κερδίσει και την προσοχή του αλλά και το σεβασμό.
Την ίδια προσοχή πρέπει να επιδείξετε ακόμα και όταν το παιδί σας βρίσκεται σε μια δύσκολη κατάσταση ανάμεσα σε άλλα παιδιά – όταν δηλαδή μπορεί να υπάρχει ένας τσακωμός, μια διαφωνία, στην οποία μεν συμμετέχει αλλά δεν την ξεκίνησε ή δεν είναι αυτό που φέρεται άσχημα. Ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις αφήνουμε τα παιδιά να τα βρουν μεταξύ τους και δεν εμφανιζόμαστε ως από μηχανής θεοί. Κι αυτό εξίσου τα φέρνει σε δύσκολη θέση.
Όταν ωστόσο τίθενται θέματα ασφάλειας, σωματικής ακεραιότητας και υγείας… παρεμβαίνουμε αμέσως!