«Αγαπητή μαμά, μη νιώθεις άσχημα αν σου λείπει η ελευθερία σου»
Η μητρότητα είναι μια εμπειρία γεμάτη από αντιφατικά συναισθήματα, όπως επιβεβαιώνει σε ένα συγκινητικό κείμενο η Αμερικανίδα αρθρογράφος Colleen Temple.
Σε εσένα μιλάω. Τη μαμά που έχει κουραστεί. Που χρειάζεται μια αγκαλιά.
Όλα είναι καλά. Όλα θα πάνε καλά.
Τον τελευταίο καιρό, σκέφτομαι το εξής… Η μητρότητα είναι γεμάτη παραδοξότητες. Κάποιες μέρες τα παιδιά σου ξυπνούν στις 5.45 το πρωί και δεν ξέρεις αν θα καταφέρεις να βγάλεις τη μέρα και σκέφτεσαι ότι «οι μέρες περνούν αργά, αλλά τα χρόνια γρήγορα» και παρακαλάς για ένα φλιτζάνι καφέ.
Και κάποιες άλλες μέρες κοιμούνται μέχρι τις 8.30 το πρωί και εσύ απολαμβάνεις τον καφέ σου με την ησυχία σου και απαντάς σε μέιλ και κάνεις ένα ντους και είσαι έτοιμη να κυριεύσεις τον κόσμο, και γιατί είσαι η καλύτερη μαμά που υπάρχει και επειδή καταλήγεις να πίνεις τρεις καφέδες στη σειρά και δεν ξέρεις τι να κάνεις τόση ενέργεια.
Η μητρότητα έχει τα πάνω της και τα κάτω της.
Σημαίνει να νιώθεις ενοχές και μετά περηφάνια. Να νιώθεις εξαντλημένη, αλλά με κάποιον τρόπο να βρίσκεις την ενέργεια που χρειάζεσαι για να χαμογελάσεις και να βγάλεις τη μέρα.
Αλλά πρέπει να πω ότι δεν πειράζει να ανυπομονείς να ξεκινήσει η μέρα σου όταν ο κανόνας είναι ένα ήσυχο, χαλαρό ντους και όχι το να πρέπει να συγκεντρώσεις μια στρατιά από παιχνίδια και λιχουδιές στο μπάνιο για να απασχολήσεις το μικρό σου ή να περάσεις τα 8 λεπτά του ντους ανησυχώντας μήπως άφησες κατά λάθος έξω το ψαλίδι και το τρίχρονό σου αποφασίσει να χαρίσει στον εαυτό του ένα καινούριο κούρεμα επειδή τόλμησες να αποφασίσεις να ξυρίσεις και τα πόδια σου. Γιατί όπως και να το κάνεις, κάποιες φορές πρέπει να ξυρίζεις τα πόδια σου.
Επίσης δεν πειράζει (αν και είναι λίγο ενοχλητικό, για να είμαστε ειλικρινείς) να ακούσεις ένα παιδί να κλαίει όσο είσαι στο ντους ακόμα και αν αυτό το παιδί κοιμάται ή το φροντίζει κάποιος άλλος εκείνη την ώρα. Αυτό μάλλον θα συνεχίσουμε να το ζούμε για λίγο καιρό ακόμα, μαμάδες.
Δεν πειράζει να θέλεις να κοιμηθείς ολόκληρη τη νύχτα, αλλά να τρέχεις κατευθείαν στο μωρό σου μόλις ξυπνήσει κλαίγοντας στις 2 το πρωί.
Δεν πειράζει να ορκιστείς πως «απόψε θα σταματήσουμε το θηλασμό», αλλά τελικά να ενδώσεις για ακόμα μία φορά επειδή είναι η εύκολη λύση και δεν είσαι σίγουρη ότι είσαι έτοιμη να τον διακόψεις.
Δεν πειράζει να θέλεις να φοράς καθημερινά μεικάπ και κανονικά ρούχα (όχι φόρμες!).
Αλλά επίσης δεν πειράζει να τιμάς τις φόρμες σαν να είσαι επαγγελματίας γυμνάστρια.
Δεν πειράζει να αγοράζεις βιολογικά τρόφιμα.
Αλλά επίσης δεν πειράζει να ταΐζεις τα παιδιά σου κροκέτες κοτόπουλου για δείπνο, γιατί νιώθεις ότι μόνο έτσι θα καταφέρεις να επιβιώσεις μέχρι την ώρα του ύπνου τους και μετά να παρακολουθήσεις την αγαπημένη σου σειρά.
Δεν πειράζει να θέλεις να σταματήσουν τα παιδιά να είναι προσκολλημένα σε εσένα, αλλά και να ξέρεις ότι κάποια μέρα θα σου λείπει το να σε χρειάζονται.
Δεν πειράζει να πρέπει να κλείσεις τα μάτια καθώς βγαίνεις από το σπίτι για να μη δεις την ακαταστασία. Αν αρχίσεις τώρα να τακτοποιείς, δεν θα βγεις ποτέ….
Δεν πειράζει επίσης να αφιερώσεις χρόνο στο συμμάζεμα, τα πιάτα, το σκούπισμα κ.λπ. ενώ τα παιδιά παίζουν μόνα τους. Κάποιες φορές πρέπει να κάνεις ό,τι είναι να κάνεις και τα παιδιά να φροντίσουν τον εαυτό τους. Άλλωστε καθαρό σπίτι σημαίνει καθαρό μυαλό.
Δεν πειράζει να θέλεις να είσαι με τα παιδιά σου και ταυτόχρονα να θέλεις να είσαι μόνη σου σε μια παραλία με ένα κοκτέιλ μαργαρίτα σκαλίζοντας την άμμο και φωνάζοντας «είμαι ελεύθερη!».
Δεν πειράζει να θέλεις να δραπετεύσεις όταν πλησιάζει η ώρα του ύπνου, αλλά και να στεναχωριέσαι όταν απουσιάζεις από το σπίτι και μετά σου λείπουν τα παραμύθια και τα φιλιά για καληνύχτα.
Δεν πειράζει να σου λείπει ο εαυτός σου προτού γίνεις μητέρα και η ανεξαρτησία που συχνά θεωρούσες δεδομένη, αλλά ταυτόχρονα να μην μπορείς να φανταστείς πώς θα ήσουν χωρίς τα παιδιά σου. Ή τι θα έκανες. Ή αν θα ήταν κοινωνικά αποδεκτό να βλέπεις όλη μέρα παιδικά αν δεν είχες παιδιά.
Δεν πειράζει να είσαι και γυναίκα και μητέρα. Και όλα τα άλλα. Δεν πειράζει να έχεις όνειρα και στόχους που αφορούν την οικογένεια και τα παιδιά σου, αλλά και όνειρα και στόχους για τον εαυτό σου.
Δεν πειράζει να νιώθεις και εξαντλημένη και συναισθηματικά αποστραγγισμένη. Τη στιγμή που το τρίχρονο θα σου κρατήσει το χέρι και θα σου πει: «Μαμά, είσαι πολύ καλή μανούλα!», θα ξέρεις ότι όλα είναι καλά. Ότι όλα θα πάνε καλά. Πάντα θα υπάρχουν τέτοιες στιγμές να μας το θυμίζουν.