Άριστα με τόνο
Οι βαθμοί στο σχολείο δεν πρέπει να είναι πηγή άγχους για τα παιδιά.
Είναι καλός μαθητής; Τα πάει εντάξει στα μαθήματά του; Έγραψε σωστά τις ερωτήσεις στο διαγώνισμα; Πήγε διαβασμένος στο σχολείο; Είναι μερικές από τις ερωτήσεις που απασχολούν τους γονείς και αφορούν τη σχολική επίδοση του παιδιού τους για να καταλήξουν στο εναγώνιο ερώτημα «τι βαθμούς θα πάρει;».
Αν σας ξυπνάνε κακές ή αρνητικές μνήμες από τα δικά σας σχολικά χρόνια, προσέξτε να μην το περάσετε στο παιδί σας. Όσο σημαντικούς κι αν θεωρείτε τους βαθμούς, προσπαθήστε να μη συνδέσετε τη βαθμολογία με την αξία και τη σημασία της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Μην τρομοκρατηθείτε και μην τρομοκρατήσετε τα παιδιά. Η βαθμολόγηση πρέπει να είναι ένα ακόμα απλό χαρακτηριστικό του σχολείου. Όπως είναι τα μαθήματα, το διάλειμμα, τα διαγωνίσματα, οι συμμαθητές, τα μαθήματα, οι δάσκαλοι. Μη χρωματίζετε θετικά ή αρνητικά τις λέξεις. Μην τις φορτίζετε συναισθηματικά. Εξηγήστε τη σημασία της βαθμολογίας στα παιδιά σας. Σε μια εποχή που τείνει να καταργήσει την αριστεία, χρειάζεται επιπλέον προσοχή για την ισορροπία ανάμεσα στα δύο άκρα. Από το επικίνδυνο άκρο της βαθμοθηρίας να μην περάσετε στην πλήρη εκμηδένιση της αξιολόγησης.
Η βαθμολογία είναι ένα χρήσιμο εργαλείο και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζετε από τους γονείς αλλά και από τα παιδιά. Οι καλοί βαθμοί δείχνουν πού έχει έφεση το παιδί. Αυτό είναι εύκολο. Επίσης δείχνουν σε ποια μαθήματα προσπαθεί, συμμετέχει περισσότερο. Ποια μαθήματα τα παρακολουθεί πιο ευχάριστα αλλά και ποια τα καταλαβαίνει πιο εύκολα. Οι λιγότερο καλοί βαθμοί δείχνουν πού δυσκολεύεται. Πού πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο. Το θέμα είναι ότι το σημαντικό είναι να συζητήσετε μαζί με το παιδί και να δείτε πού έγκειται αυτή η δυσκολία. Είναι κάποια δυσκολία μάθησης; Που θα μπορούσε να υπονοεί μια μορφή δυσλεξίας; Ή ακόμα και ΔΕΠΥ; Είναι απλώς ένα μάθημα το οποίο δεν του αρέσει; Κρύβεται κάποια δυσαρέσκεια ανάμεσα στον ίδιο και τον δάσκαλο του μαθήματος; Χρειάζεται βοήθεια ή ενίσχυση; Επειδή με το παιδί μόνο δεν είναι εύκολο να καταλήξετε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα απαιτείται η συνεργασία και η συζήτηση με τον δάσκαλο.
Στη συζήτηση με τον δάσκαλο δεν πάτε ούτε για να ζητήσετε τα ρέστα ούτε για να απολογηθείτε. Πάτε για να κάνετε ερωτήσεις και να πάρετε απαντήσεις.
Δώστε προσοχή στα συναισθήματα. Μη δημιουργήσετε ενοχές και τύψεις. Μην πείτε «στα ‘λεγα εγώ». Μην κάνετε τη σχολική επίδοση του παιδιού δικό σας θέμα. Η χρήση του πρώτου πληθυντικού είναι καλό να αποφεύγεται ήδη από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Δεν πάτε μαζί σχολείο. Δεν κάθεστε μαζί του στο θρανίο. Δεν παίρνετε και οι δύο βαθμούς! Στα πλαίσια αυτά, καλό είναι να μην διαβάζετε και μαζί. Το παιδί πρέπει να είναι αυτόνομο. Όσο πιο νωρίς μάθει να διαβάζει μόνο του τόσο το καλύτερο. Διευκολύνεται το, φτιάξτε του ένα περιβάλλον άνετο, όμορφο, τακτοποιημένο που να το βοηθάει να συγκεντρώνεται αλλά μην του επιβάλλεται τις δικές σας συνήθειες. Μπορεί να καταφέρνει να συγκεντρώνεται με διαφορετικό από εσάς τρόπο.
Να είστε εκεί, δίπλα του, αλλά όχι από πάνω του. Να μπορεί δηλαδή να σας ρωτάει απορίες, αλλά όχι να του λύνετε τις ασκήσεις. Να ελέγχετε τα τετράδιά του, αλλά όχι να τα διορθώνετε.
