«Για να γίνεις ένα με το σύζυγό σου, θυσιάζει ο ένας κομμάτια του εαυτού του για να κάνει χώρο για τον άλλο»
Σε μια συγκινητική ανάρτησή της στο ιστολόγιο Coffee + Crumbs η Michelle Windsor μιλά για τον έρωτα μέσα στο γάμο. Ένα ρομαντικό όσο και προσγειωμένο κείμενο με αφορμή την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου που έρχεται.
Μαζεύω τα αποφάγια από το δείπνο που έφτιαξε εκείνος, ξεπλένω τα πιάτα και ανοίγω τη βρύση να τρέχει νερό στο νεροχύτη. Η μυρωδιά του απορρυπαντικού μαζί με εκείνη του βραδινού μας πλημμυρίζουν τον αέρα της κουζίνας. Δεν μπορώ να τους δω από το σημείο όπου βρίσκομαι, αλλά γέλια βγαίνουν από το διπλανό δωμάτιο κι εγώ χαμογελώ καθώς τα χέρια μου γεμίζουν με σαπουνάδες.
Ακούω συζητήσεις για σούπερ ήρωες και μετά ο γιος μας τρέχει στο δωμάτιό του να πάρει ένα βιβλίο. Ακούω τον Ryan να του διαβάζει την ίδια ιστορία που του διαβάζει εδώ και μήνες. Το ξέρω ότι την έχει βαρεθεί, αλλά είναι η αγαπημένη του γιου μας.
Λέω στον Ryan ότι θα συνεχίσω αργότερα με τα πιάτα και πηγαίνω να βοηθήσω το γιο μας να πλύνει τα δόντια του. Ξαπλώνουμε, προσευχόμαστε, και του τρίβω τα ποδαράκια μέχρι να αποκοιμηθεί. Ξυπνάω μισή ώρα μετά, θυμωμένη με τον εαυτό μου που αποκοιμήθηκα ξανά. Πηγαίνω στην κουζίνα, αλλά διαπιστώνω ότι δεν υπάρχουν πια άπλυτα πιάτα και πως οι πάγκοι είναι καθαροί.
Όταν δύο άνθρωποι παντρεύονται, υποτίθεται ότι θα γίνουν ένα. Αυτό λέει η Βίβλος, αυτό λένε και οι διαφημίσεις των κοσμημάτων. Αλλά δεν γίνεστε ένα με το πρώτο φιλί που δίνετε στο γάμο σας.
Ούτε στη διάρκεια του μήνα του μέλιτος. Δεν γίνεστε ένα ως διά μαγείας όταν αγοράζετε το πρώτο σας σπίτι, ούτε όταν γεννιέται το πρώτο σας παιδί.
Για να γίνετε ένα χρειάζονται χρόνος και προσπάθεια. Δάκρυα και ιδρώτας. Χαρά και πόνος. Μάχη και παράδοση. Πρέπει να θυσιάσει ο ένας κομμάτια του εαυτού του για να κάνει χώρο για τον άλλο. Να πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε ο άλλος. Θα σπάσεις σε πολλά κομμάτια, αλλά μετά θα νιώσεις πιο ολοκληρωμένος από πριν.
Γινόμαστε ένα σημαίνει ότι τελειώνεις τα πιάτα που ξεκίνησε η γυναίκα σου, ότι πηγαίνεις στο νήπιο που κλαίει στις 4 το πρωί επειδή στις 3 είχε πάει ο άντρας σου, ότι κάνεις μια στάση στο κατάστημα και αγοράζεις το παγωτό που αγαπάει η σύζυγός σου, απλώς επειδή μπορείς.
Το Μάρτιο περιμένουμε το δεύτερο γιο μας. Τον Απρίλιο θα γιορτάσουμε την επέτειο των έντεκα χρόνων μας. Έχουμε ζήσει σε τρεις διαφορετικές πολιτείες και επτά διαφορετικά σπίτια.
Οι αριθμοί μεγαλώνουν, αλλά δεν έχουμε υπάρξει ποτέ περισσότερο ενωμένοι.
