9 τρόποι για μία πιο «ανώδυνη» εφηβεία

Εφηβεία. Μία περίοδος που συνήθως αγχώνει τους γονείς το ίδιο, αν όχι και περισσότερο, από τους πρώτους μήνες της ζωής ενός παιδιού.

Είναι η ηλικία που τα παιδιά, όπως είναι φυσικό, αλλάζουν και προσπαθούν να αυτονομηθούν από τους γονείς τους στο δρόμο προς την ενηλικίωση.

Μην αγχώνεστε. Υπάρχουν τρόποι να περάσετε αυτή την σημαντική περίοδο στη ζωή του παιδιού σας χωρίς τις μάχες και τις συγκρούσεις για τις οποίες σας έχει προϊδεάσει ο κινηματογράφος, η μαμά σας ή οι φίλες σας. Να θυμάστε ότι, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, το πιο σημαντικό είναι να είστε εκεί για το παιδί σας και να το στηρίζετε στα δύσκολα αλλά και στα εύκολα. Ακόμα και αν δεν το παραδεχτεί (είπαμε, έχει μπει στην εφηβεία) να ξέρετε ότι το εκτιμά και το χρειάζεται.

1. Δώστε στο παιδί ελευθερία κινήσεων, πάντα σε λογικά πλαίσια. Το να δώσετε σε έναν έφηβο τη δυνατότητα να δοκιμάσει καινούρια πράγματα και να αποκτήσει περισσότερη αυτονομία είναι απαραίτητο για να βρει τη θέση του στον κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεστε π.χ. για τις παρέες του ή τα μέρη που βγαίνει, για αυτό τονίζουμε το «σε λογικά πλαίσια».
2. Μην δίνετε άσκοπες «μάχες». Να ασχολείστε με πράγματα που έχουν σημασία, για παράδειγμα αν διαπιστώσετε ότι κάνει κάτι που μπορεί να του προκαλέσει κακό. Το να μην συμμαζεύει το δωμάτιό του δεν είναι θέμα που θα πρέπει να προκαλεί καβγάδες μεταξύ σας.
3. Καλέστε τους φίλους του για φαγητό. Αν έχετε αμφιβολίες για κάποιον καινούριο φίλο, το να πείτε απλά «δεν θέλω να συναντάς αυτό το παιδί» είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα σε έναν έφηβο. Αντίθετα, προσπαθήστε να τον καλέσετε στο σπίτι σας για να τον γνωρίσετε λίγο καλύτερα.
4. Συμφωνήστε σε κάποιους κανόνες. Οι γονείς πρέπει να έχουν συζητήσει από πριν και να έχουν συμφωνήσει ότι θα πρέπει ο έφηβος γιος ή η έφηβη κόρη να ακολουθούν κάποιους κανόνες αλλιώς θα υπάρχουν συνέπειες. Αν, π.χ. αργήσει να γυρίσει σπίτι ένα βράδυ, παραβαίνοντας τον κανόνα, θα πρέπει να έχετε συμφωνήσει εκ των προτέρων ποια θα είναι η «τιμωρία».
5. Κρατήστε την «πόρτα» ανοιχτή. Μην ανακρίνετε το παιδί, δείξτε ενδιαφέρον. Μοιραστείτε εντυπώσεις από τη μέρα σας και ρωτήστε το πώς ήταν η δική του, πώς ήταν η συναυλία που πήγε, το ραντεβού του, κλπ. Ακόμα κι αν δεν έχει όρεξη να μιλήσει, μπορείτε να του πείτε ότι το καταλαβαίνετε γιατί και εσείς υπήρξατε έφηβη και ότι θα είστε εκεί όποτε θελήσει να μοιραστεί κάτι μαζί σας.
6. Εστιάστε στα θετικά. Συνήθως οι γονείς παρασύρονται και αναφέρονται μόνο σε ό,τι δεν κάνει καλά το παιδί ή δεν κάνει καθόλου, όπως στην περίπτωση του ακατάστατου δωματίου που αναφέραμε παραπάνω. Επικεντρωθείτε στα σημαντικά και τονίστε κάτι καλό που έκανε το παιδί, π.χ. ότι βοήθησε το μικρότερο αδελφό του στα μαθήματα.
7. Τολμήστε να κάνετε «εκείνη» τη συζήτηση. Είναι καλό το παιδί να είναι ενημερωμένο από τους γονείς του π.χ. για το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και το σεξ χωρίς προφυλάξεις παρά να ενημερωθεί αποκλειστικά από τους φίλους του.
8. Σχεδιάστε μαζί εναλλακτικές. Δώστε στο παιδί ένα σχέδιο δράσης σε περίπτωση μίας πιθανώς επικίνδυνης κατάστασης. Μπορείτε να του πείτε για παράδειγμα ότι προτιμάτε να σας πάρει τηλέφωνο ό,τι ώρα και να είναι για να πάτε να το πάρετε από κάπου παρά να μπει στο αυτοκίνητο ενός μεθυσμένου οδηγού.
9. Δώστε το καλό παράδειγμα. Οι πράξεις σας, περισσότερο από τα λόγια, είναι πολύ σημαντικά στο να βοηθήσετε το παιδί σας να περάσει από την εφηβεία και να γίνει ένας υπεύθυνος ενήλικας. Αν τους δώσετε το παράδειγμα είναι πιθανότερο να το ακολουθήσουν και να πάρουν λιγότερες «κακές» και ενδεχομένως επικίνδυνες αποφάσεις στα χρόνια της εφηβείας.