8 λόγοι που νιώθουμε μελαγχολία μετά τις γιορτές
Ειδικά από τη στιγμή που γινόμαστε γονείς, η επιστροφή στη ρουτίνα είναι ακόμα πιο δύσκολη.
Υπάρχουν τουλάχιστον 8 λόγοι για τους οποίους όλη η οικογένεια δυσκολεύεται να επιστρέψει στην καθημερινότητά της μετά τις γιορτές και που η τρίτη Δευτέρα του Ιανουαρίου, η οποία πλησιάζει, θεωρείται «η πιο μελαγχολική μέρα του χρόνου».
1. Είμαστε κουρασμένοι. Όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά. Περάσαμε (υπερβολικά) πολύ χρόνο κάνοντας επισκέψεις σε φιλικά και οικογενειακά σπίτια, ταξιδεύοντας σε χωριά παππούδων ή χειμερινούς προορισμούς, και κυνηγώντας τα παιδιά μας σε χριστουγεννιάτικα θεματικά πάρκα. Στην προσπάθειά μας να κάνουμε αυτές τις γιορτές αξέχαστες για όλη την οικογένεια, ξοδέψαμε όλη την ενέργειά μας. Περάσαμε όμορφα –μάλλον– αλλά και εξαντλητικά.
2. Είμαστε άφραγκοι. Ακόμα και αν, όσοι είχαμε την τύχη να πάρουμε το 13ο μισθό, νιώσαμε για λίγο σαν τον Σκρουτζ Μακ Ντακ που κολυμπά σε μια πισίνα γεμάτη δολάρια, γρήγορα αυτή η ψευδαίσθηση εξανεμίστηκε, από τους λογαριασμούς που άρχισαν να φτάνουν ο ένας μετά τον άλλο αλλά και τα δεκάδες δώρα σε παιδιά, ανίψια, παιδιά φίλων, θείους και αδέρφια.
3. Δεν έχουμε πλέον το άλλοθι να ενδίδουμε σε τόσες απολαύσεις. Οι γιορτές μας δίνουν την αίσθηση ότι έχουμε την ελευθερία να απολαύσουμε μεγάλες ποσότητες φαγητού και αλκοόλ, να ξενυχτήσουμε, να αγοράσουμε ένα ακριβό δώρο για τα παιδιά μας αλλά και για τον εαυτό μας, χωρίς να υποστούμε συνέπειες. Και μετά, έρχεται αυτό το πρωινό της Δευτέρας μετά τις γιορτές, που δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να αποχαιρετήσουμε τη Γη της Επαγγελίας, να ντύσουμε τα παιδιά μας για το σχολείο και να συρθούμε μέσα στα δικά μας ρούχα γραφείου.
4. Δεν μας χωρούν τα παντελόνια μας. Και το να συρθούμε μέσα στα δικά μας ρούχα είναι το αισιόδοξο σενάριο, καθώς μετά τις παραπάνω κραιπάλες μπορεί να διαπιστώσουμε ότι το αγαπημένο μας τζην δεν κουμπώνει πλέον. Και να συνειδητοποιήσουμε ότι, όχι, οι θερμίδες των μελομακάρονων δεν είναι αρνητικές όπως λέγεται για το σέλερι.
5. Πρέπει να ξεστολίσουμε. Ακόμα και αν οι «μεγάλοι» βαρεθήκαμε τις απαστράπτουσες μπάλες, τις γιρλάντες και τα φωτάκια, τα παιδιά μας δεν θα είχαν πρόβλημα να θαυμάζουν όλο το χρόνο το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Έτσι, δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο τη δική μας βαρεμάρα όταν έρχεται η στιγμή να ξεστολίσουμε, αλλά και το δικό τους παράπονο.
6. Τα πολυκαταστήματα γεμίζουν με αποκριάτικα. Προσωπικά δεν έχω γνωρίσει ποτέ κανέναν που την επομένη μετά του Άη-Γιάννη ξύπνησε και είπε «δεν βλέπω την ώρα να πάω να αγοράσω κομφετί». Ακόμα και αν απολαμβάνουμε αληθινά τις Απόκριες μαζί με τα παιδιά μας, χρειαζόμαστε μια σύντομη περίοδο μοναξιάς και περισυλλογής και δεν έχουμε καμία διάθεση «στις εννιά του μακαρίτη (όπου μακαρίτης τα Χριστούγεννα) να βάλουμε άλλον στο σπίτι».
7. Πρέπει να ξαναμπούμε σε ρουτίνα. Τα παιδιά αντιπαθούν τις αλλαγές και προσπαθούν να αντισταθούν σε αυτές με νύχια και με δόντια, πράγμα που κάνει ακόμα πιο δύσκολη την επιστροφή μας στην καθημερινότητα. Ιδιαίτερα αν αυτές οι αλλαγές σημαίνουν να σταματήσουν να περνούν το πρωί τους παίζοντας και βλέποντας παιδικά στο YouTube και να αρχίσουν ξανά να πηγαίνουν σχολείο.
8. Το σπίτι μας είναι σε κατάσταση χάους. Στο ψυγείο μας στοιβάζονται τάπερ με περιεχόμενο άγνωστης προέλευσης, που θα μπορούσε να είναι ακόμα και αποφάγια από το χριστουγεννιάτικο γεύμα. Η κρεβατοκάμαρά μας είναι διάσπαρτη με σακούλες δώρων που δεν ήταν, ακριβώς, επιτυχημένα, και δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα πώς θα διαχειριστούμε. Τα παιδικά δωμάτια είναι βομβαρδισμένα με παιχνίδια από το τελευταίο play date που κανονίσαμε με κάποια φιλική οικογένεια μέσα στις γιορτές. Και είμαστε σίγουροι ότι στα σημεία που δεν βλέπει η πεθερά, όπως πίσω από τον καναπέ και κάτω από τα χαλιά, θα υπάρχουν τα απομεινάρια μιας γιορτής, όπως πατημένα πατατάκια, κηλίδες κόκκινου κρασιού και ξεροί λεκέδες από σάλτσες.
