6 Μαρτίου – Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας
Ας εντείνουμε τις προσπάθειες για την πρόληψη του σχολικού εκφοβισμού
Η ενδοσχολική βία και ο εκφοβισμός αποτελούν πολυσύνθετα προβλήματα και το πρώτο βήμα για να αντιμετωπιστούν είναι να αναγνωρίσουμε ότι υφίστανται και να αναλάβουμε δράση για την αντιμετώπισή τους.
Αν αντιληφθείτε ότι το παιδί υφίσταται bullying στο σχολείο του, προσπαθήστε να αντιμετωπίσετε όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμα την κατάσταση. Συζητήστε διεξοδικά μαζί του, υπενθυμίστε του ότι είστε δίπλα του για να το στηρίζετε και επιβραβεύστε το παιδί που είχε το θάρρος να μιλήσει για αυτή την κατάσταση.
Στις περιπτώσεις που διαβάζουμε για κρούσματα βίας και bullying συνήθως η βαρύτητα πέφτει στο παιδί που το υφίσταται. Οι συμβουλές και οι οδηγίες εστιάζουν στο πώς να το ξεπεράσει, πώς να νιώσει δυνατός ή δικαιωμένος, πώς να προστατευτεί και πώς να έχει την ασφάλεια ότι δεν θα ξαναβρεθεί στην ίδια δυσάρεστη θέση.
Ποιες είναι οι μορφές βίας
Ειδικά στα πρώτα χρόνιας της ζωής τους είναι σημαντικό και να μεγαλώνουν σε ένα ήρεμο και ειρηνικό περιβάλλον και να μην εκτεθούν σε μορφές βίας. Με τη λέξη βία αναφερόμαστε σε κάθε της έκφανση ή μορφή που μπορεί να πάρει. Είτε είναι σωματική, λεκτική ή ψυχική. Είτε αφορά την άμεση βία προς το ίδιο το παιδί είτε την έμμεση έκθεση του παιδιού σε μορφές ενδοοικογενειακής βίας.
Ακόμα ωστόσο κι έκθεση σε σκηνές βίας είτε αυτές αφορούν ηλεκτρονικά παιχνίδια ή ακατάλληλα τηλεοπτικά προγράμματα μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις.
Τα παιδιά που δεν έχουν εκτεθεί στα ευαίσθητα πρώτα χρόνια της ζωής τους σε μορφές βίας έχουν λιγότερες πιθανότητες να τις αναπαράγουν τα ίδια αργότερα μεγαλώνοντας.
Πώς να μη γίνει ένα παιδί επιθετικό
Η επιθετικότητα μερικές φορές μπορεί να υπάρχει ως έμφυτη τάση σε ένα παιδί, ακόμα κι όταν δεν έχει εκτεθεί (ή νομίζουμε ότι δεν έχει εκτεθεί) σε μορφές βίας – μπορεί να είναι ιδιοσυγκρασιακό του κομμάτι ή μπορεί να έχει ως αφετηρία κάποια ψυχική του εμπειρία. Η επιθετικότητα σε ένα παιδί μπορεί να εκδηλωθεί στον τρόπο που παίζει ή φέρεται στα παιχνίδια, στα αδέρφια του ή αργότερα στους συμμαθητές ή στα παιδιά της ηλικίας του.
Όταν βλέπουμε να συμπεριφέρεται βίαια σε ένα παιχνίδι του συζητάμε μαζί του: το ρωτάμε τι νιώθει όταν το καταστρέφει, ποια ήταν η αιτία. Ακόμα και αν τα παιχνίδια είναι άψυχα, πρέπει να μπαίνουμε στη διαδικασία να εξηγήσουμε στο παιδί γιατί αυτό που κάνει δεν είναι σωστό.
Όταν βλέπουμε ένα παιδί να παρενοχλεί τον/την αδερφό/ή του στο σπίτι δεν κάνουμε τα στραβά μάτια, ούτε αντίστοιχα όταν το βλέπουμε να έχει επιθετική συμπεριφορά με άλλα παιδιά στην παιδική χαρά λέγοντας – παιδιά είναι θα τα βρούνε.
Η ανοχή σε επιθετικές τάσεις δίνει στο παιδί το μήνυμα ότι αυτό που κάνει δεν είναι κακό και ότι μπορεί να το συνεχίσει. Δεν χρειάζεται να τραυματιστεί κάποιος για να ασχοληθούν οι γονείς με αυτού του είδους τη συμπεριφορά.
Είδη εκφοβισμού
- Σωματικός
Ο σωματικός εκφοβισμός περιλαμβάνει το χτύπημα, το κλοτσιές, το κλοπή, το τσίμπημα, το σπρώξιμο ή άλλες μορφές βίας, συμπεριλαμβανομένης της βλάβης της περιουσίας.
- Λεκτικός
Ο λεκτικός εκφοβισμός περιλαμβάνει παρατσούκλια, προσβολές, πειράγματα, κοροϊδία, εκφοβισμό, ομοφοβικές ή ρατσιστικές παρατηρήσεις, σεξιστικές παρατηρήσεις ή λεκτική βία. Ενώ ο προφορικός εκφοβισμός μπορεί να ξεκινήσει αβλαβής, μπορεί να κλιμακωθεί σε επίπεδα που αρχίζουν να ασκούν τρομερή ψυχική βία.
- Κοινωνικός
Ο κοινωνικός εκφοβισμός είναι συχνά πιο δύσκολο να αναγνωριστεί και μπορεί να πραγματοποιηθεί πίσω από την πλάτη του εκφοβισμένου. Έχει σχεδιαστεί για να βλάψει την κοινωνική φήμη ενός ατόμου και / ή να προκαλέσει ταπείνωση. Ο κοινωνικός εκφοβισμός περιλαμβάνει:
Εξάπλωση αρνητικής φήμης
Ενθάρρυνση του κοινωνικού αποκλεισμού
- Διαδικτυακός
Ο διαδικτυακός ή ηλεκτρονικός εκφοβισμός είναι εμφανής ή συγκεκαλυμμένη συμπεριφορά εκφοβισμού χρησιμοποιώντας ψηφιακές τεχνολογίες, συμπεριλαμβανομένου υλικού όπως υπολογιστές και smartphones, καθώς και λογισμικού από κοινωνικά μέσα, άμεσα μηνύματα, κείμενα, ιστότοπους και άλλες ηλεκτρονικές πλατφόρμες.