Χρειάζεται να ζητάνε οι γονείς συγνώμη από τα παιδιά τους

Το να μην κάνεις λάθη ως γονιός ή το να μη χάσεις την ψυχραιμία σου είναι κάτι σχεδόν αδύνατο. Το πώς ωστόσο θα το διαχειριστείς και πώς θα επανορθώσεις μια κακή στιγμή ή συμπεριφορά είναι κάτι που θα κάνει τη διαφορά και στο γονεϊκό στιλ και ρόλο σου αλλά και στον ψυχισμό του παιδιού – και σαφώς στον μεταξύ σας δεσμό.

Πολλοί γονείς λένε ότι αισθάνονται συντριπτική ενοχή αφού βάλουν τις φωνές στα παιδιά τους. Θυμούνται πόσο άσχημα ένιωθαν ως παιδιά όταν οι γονείς τους φώναζαν και μάλιστα είχαν ορκιστεί ότι δεν θα το έκαναν ποτέ ως γονείς στα δικά τους παιδιά. Συμφωνώ με αυτούς τους γονείς αναγνωρίζοντας ότι η γονική μέριμνα είναι μια από τις πιο δύσκολες δουλειές στον κόσμο. Όταν το παιδί σας συνεχίζει να αφήνει τα βρώμικα ρούχα του στο πάτωμα του μπάνιου αφού το έχετε πει για δέκατη φορά να τα βάλει στο καλάθι μετά τα ντους του, είναι δύσκολο να μείνετε ψύχραιμοι. Όμως, το να βάζεις τις φωνές τρομάζει τα παιδιά και τα κάνει να νιώθουν άσχημα για τον εαυτό τους, οπότε είναι σημαντικό να το αναγνωρίσεις και να επανορθώσεις.

Υπάρχουν τρόποι για την αποκατάσταση μιας ενοχλητικής αλληλεπίδρασης με τα παιδιά, ακόμη και μέρες αργότερα. Οι ψυχολόγοι το αποκαλούν «καθαρισμό της κατάστασης». Κατά κάποιο τρόπο, οι ενοχές που αισθάνονται οι γονείς αυτές τις στιγμές είναι πραγματικά θετικές. Είναι ένα εσωτερικό σήμα ότι πρέπει να κάνουν κάτι για να διορθώσουν τα πράγματα. Τους παρακινεί να αναλάβουν δράση.

Το πρώτο βήμα που προτείνεται είναι να ζητήσετε συγνώμη από το παιδί. Ιστορικά, οι γονείς φοβούνται ότι το να πουν «Λυπάμαι» ή «Συγνώμη», τους κάνει να φαίνονται αδύναμοι ή να χάνουν την εξουσία τους. Αντίθετα, η πρακτική αυτή κάνει τους γονείς να φαίνονται δυνατοί. Δείχνει ότι νοιάζονται αρκετά για να αναλάβουν την ευθύνη για τις αρνητικές ενέργειές τους και να επανορθώσουν. Επιπλέον, τα παιδιά λαμβάνουν το κρίσιμο μήνυμα ότι οι γονείς τους δεν θέλουν να βλάψουν τα συναισθήματά τους – αλλά τα αγαπούν.

Παρέχει επίσης στα παιδιά άλλες σημαντικές πληροφορίες. Μαθαίνουν ότι όταν βρίσκονται σε μια σχέση, είναι πολύ σημαντικό να αναλάβουν την ευθύνη για τις δικές τους αρνητικές συμπεριφορές και να βρουν καλύτερους τρόπους για να χειριστούν καταστάσεις στο μέλλον. Αυτό είναι το κλειδί για την οικοδόμηση μιας επιτυχημένης σχέσης.

Μόλις ζητήσετε συγγνώμη, μιλήστε για την κατάσταση με το παιδί σας και εξερευνήστε εναλλακτικούς τρόπους με τους οποίους θα μπορούσατε και οι δύο να αλληλοεπιδράσετε. Μπορείτε να προσκαλέσετε το παιδί σας να επιλύσει προβλήματα μαζί σας ρωτώντας, «Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά;» και προσφέρετε μερικές προτάσεις. Για παράδειγμα, μπορείτε να προτείνετε, «Ίσως η μαμά θα μπορούσε να πει: σας ζήτησα να σηκώσετε τα ρούχα σας μετά το πλύσιμο και με αγνοήσατε. Μπορείτε παρακαλώ να επιστρέψετε και να βάλετε τα πράγματα σας στο καλάθι».

Λάβετε υπόψη ότι χρειάζονται ατελείωτες επαναλήψεις στα παιδιά για να εσωτερικεύσουν τους κανόνες και θα εξακολουθούν να κάνουν λάθη από καιρό σε καιρό. Οι ήρεμες υπενθυμίσεις τείνουν να επιταχύνουν τη διαδικασία.

Δείτε Επίσης

Πώς το άγχος των γονέων μπορεί να βλάψει τα παιδιά

Στη συνέχεια, ρωτήστε το παιδί σας τι θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά και κάντε μια πρόταση: «Ίσως θα μπορούσατε να είχατε πει: Λυπάμαι που άφησα τα ρούχα μου στο πάτωμα. Έτρεξα να δω την εκπομπή μου. Θα προσπαθήσω να το θυμηθώ την επόμενη φορά».  Ποτέ δεν ξέρεις. Τα παιδιά έρχονται συχνά με τις δικές τους καινοτόμες λύσεις, όπως, «Θα κάνω μια πινακίδα και θα την βάλω στην πόρτα του μπάνιου για να μου θυμίζει!»

Κάθε φορά που εσείς και τα παιδιά σας διορθώνετε μια κατάσταση με αυτόν τον τρόπο, ο στενός δεσμός σας αποκαθίσταται. Το παιδί σας εσωτερικεύει αυτόν τον τρόπο επίλυσης προβλημάτων και γίνεται ένα θετικό μοντέλο για το μέλλον.

Το παιδί πάνω απ’ όλα μιμείται – μαθαίνει μέσω της μιμήσεως. Όταν βλέπει τους γονείς του να αναγνωρίζουν τα λάθη τους και να ζητάνε συγνώμη μαθαίνουν να κάνουν κι εκείνα το ίδιο. Στην αρχή ασυναίσθητα, αλλά καθώς μεγαλώνουν συνειδητά και από επιλογή.