Παγκόσμια ημέρα για την πρόληψη της παιδικής κακοποίησης – 18 Νοεμβρίου
Αν και κάθε μέρα πρέπει να ευαισθητοποιούμαστε για ένα τόσο κρίσιμο θέμα
Το 2000, το Ίδρυμα Γυναικών Παγκόσμιας Διάσκεψης Κορυφής (WWSF), μια μη κυβερνητική οργάνωση, ξεκίνησε την Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της κακοποίησης παιδιών στις 18 Νοεμβρίου, ζητώντας οι κοινωνίες να αναλάβουν δράση και να αποτρέψουν την κακοποίηση παιδιών. Το 2001, η APA (American Psychological Association), μέσω του Διεθνούς Γραφείου της, προσχώρησε στον συνασπισμό και επίσης σηματοδότησε την ημέρα, 18 Νοεμβρίου, ως Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Παιδικής Κακοποίησης. Η APA ανέπτυξε το ακόλουθο ενημερωτικό δελτίο, “Βία ενάντια στα παιδιά στις ΗΠΑ”, με πληροφορίες σχετικά με τη βία κατά των παιδιών στις ΗΠΑ. Περιλαμβάνει συμβουλές για τον εντοπισμό και την πρόληψη της κακοποίησης παιδιών, με ένα περίγραμμα της συμβολής του συλλόγου στην πρόληψη της κακοποίησης παιδιών.
Βία κατά των παιδιών στις ΗΠΑ
Το 2004, περίπου 3 εκατομμύρια παιδιά φέρεται να ήταν θύματα σωματικής, σεξουαλικής, λεκτικής και συναισθηματικής κακοποίησης, παραμέλησης, εγκατάλειψης και θανάτου. Μετά από έρευνες, σχεδόν 900.000 από αυτά τα θύματα βρέθηκαν θύματα παιδικής κακοποίησης. Στις ΗΠΑ, τα παιδιά είναι πιο πιθανό να πεθάνουν από βία και παραμέληση παρά από ατυχήματα. Η παιδική βία εξουθενώνει 18.000 παιδιά και νέους κάθε χρόνο και τραυματίζει σοβαρά 565.000. Η βία και η παραμέληση εναντίον παιδιών σκοτώνουν περισσότερα από 3 παιδιά κάθε μέρα στην Αμερική. Τα περισσότερα από τα παιδιά που πεθαίνουν είναι ηλικίας κάτω των έξι ετών. Από αυτούς τους θανάτους, το 85% ήταν κάτω των έξι ετών. Το 44% των παιδιών ήταν κάτω του 1 έτους. Σχεδόν το 80% των δραστών είναι γονείς.
Τι είναι η παιδική κακοποίηση;
Πρόκειται για πράξη ή αποτυχία συμπεριφοράς ενός ενήλικα που έχει ως αποτέλεσμα τη σωματική κακοποίηση, τη σεξουαλική κακοποίηση, τη συναισθηματική κακοποίηση, την παραμέληση και την ιατρική παραμέληση ενός παιδιού ή παρουσιάζει κίνδυνο σοβαρής βλάβης ενός παιδιού.
Η συναισθηματική κακοποίηση είναι μία από τις πιο κοινές και επιβλαβείς μορφές παιδικής κακοποίησης και μπορεί να έχει δια βίου αντίκτυπο – επηρεάζοντας την ικανότητα των παιδιών να αισθάνονται ασφαλή και αγαπημένα, τον τρόπο που σχετίζονται με τους άλλους και την αυτοεκτίμησή τους. Περιλαμβάνει:
Λεκτική βία, υπερβολική επίρριψη ευθυνών, επικριτική συμπεριφορά, δημιουργία φόβου ως έλεγχο συμπεριφοράς.
Γιατί συμβαίνει η παιδική κακοποίηση
Υπάρχουν πολλοί λόγοι και παράγοντες που κάνουν τους ενήλικες να κακομεταχειρίζονται παιδιά. Οι γονείς μπορούν να αγνοούν εντελώς το μέγεθος της δύναμης που χρησιμοποιούν ενώ χτυπούν ένα παιδί. Ένας άλλος λόγος είναι η έλλειψη γνώσεων σχετικά με εναλλακτικές μεθόδους θετικής πειθαρχίας που οδηγούν σε συχνή χρήση ακατάλληλης και σκληρής πειθαρχίας, όπως η σωματική τιμωρία. Οι συντελεστές της κακοποίησης παιδιών περιλαμβάνουν:
Ο γονέας κακοποιήθηκε ως παιδί και συνεχίζει τον κύκλο βίας. Έλλειψη γονικών δεξιοτήτων. Μη ρεαλιστικές προσδοκίες σχετικά με τη συμπεριφορά και τις ικανότητες των παιδιών. Δυσκολία στον έλεγχο και διαχείριση των συναισθημάτων και του άγχους του θυμού. Συχνές οικογενειακές κρίσεις. Κατάχρηση ναρκωτικών ή αλκοόλ.
Γνωρίζουμε ότι οι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους και δεν θέλουν να τα βλάψουν. Αλλά μερικοί καταλήγουν να κακομεταχειρίζονται τα παιδιά τους από την απογοήτευση λόγω της έλλειψης γνώσης σχετικά με το τι τα παιδιά μπορούν να κάνουν και να τα κατανοήσουν σε διαφορετικές ηλικίες. Επίσης, έλλειψη δεξιοτήτων και στρατηγικών για την πειθαρχία και την απόκριση στις δύσκολες συμπεριφορές των παιδιών με κατάλληλους τρόπους ανάλογα με την ηλικία τους.
Για να σταματήσει η κακοποίηση και να αποφευχθούν οι συνέπειές της στη ζωή των παιδιών, οι οικογένειες πρέπει να γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους. Πρέπει επίσης να γνωρίζουν πόσο βλάπτει τη συμπεριφορά τους και τις συνέπειες για τα παιδιά τους. Τα παιδιά που εκτίθενται σε βία νωρίς στη ζωή είναι πιο πιθανό να γίνουν κακοποιητές αργότερα, να έχουν προβλήματα υγείας, να έχουν κατάθλιψη, να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και να αποτύχουν στο σχολείο. Οι γονείς που κακομεταχειρίζονται τα παιδιά τους μπορεί να χρειάζονται βοήθεια από μια εξωτερική πηγή, όπως ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης γονέων, έναν ψυχολόγο ή κάποιον άλλο τύπο συμβούλου ψυχικής υγείας ή ένα μέλος του κληρικού.
Πρόληψη της παιδικής κακοποίησης
Δεκαετίες έρευνας έδειξαν ότι η αποτελεσματική γονική μέριμνα είναι ο πιο ισχυρός τρόπος για την πρόληψη προβλημάτων συμπεριφοράς στα χρόνια της εφηβείας. Γνωρίζουμε επίσης ότι τα πρώτα χρόνια είναι μια κρίσιμη περίοδος στη ζωή ενός παιδιού όταν τα παιδιά μαθαίνουν βασικές διαπροσωπικές δεξιότητες, επίλυση προβλημάτων και αυτοέλεγχο. Είναι η κατάλληλη στιγμή για τις οικογένειες να μάθουν πώς να διδάσκουν στα παιδιά τη θετική συμπεριφορά και τις δεξιότητες που απαιτούνται για να συναντηθούν με τους άλλους. Διδάξτε στα παιδιά να ελέγχουν και να εκφράζουν θυμό και να επιλύουν τις συγκρούσεις με μη βίαιους τρόπους. Τα παιδιά μαθαίνουν με μίμηση και παρατήρηση και ένας από τους πρωταρχικούς τρόπους διδασκαλίας των μικρών παιδιών είναι οι ενήλικες να διδάσκουν με το παράδειγμα τους. Έτσι, οι ενήλικες πρέπει να μάθουν πώς να ελέγχουν και να εκφράζουν τον θυμό τους με μη βίαιους τρόπους, ώστε οι ενέργειές τους να δείχνουν στα μικρά παιδιά πώς να συμπεριφέρονται.
