Διαβάζοντας το διεθνές best seller «Εξομολογήσεις μιας νέας μητέρας» της Meaghan O’Connell
Μια κατάδυση στην ψυχολογία της μητρότητας που ρέει σαν συναρπαστικό μυθιστόρημα
Τι γίνεται όταν μια νεαρή φιλόδοξη συγγραφέας στη Νέα Υόρκη μένει έγκυος λίγο πριν το γάμο της κι ενώ δεν ήταν στο πρόγραμμα; Προκύπτει ένα βιβλίο για τη μητρότητα αναπάντεχο όσο και το μωρό!
Η συγγραφέας και ηρωίδα του βιβλίου νιώθει την εγκυμοσύνη ήδη πριν την μάθει επισήμως, ήδη προτού πάρει την απόφαση να κάνει το τεστ – βεβαιώνοντας ίσως την ύπαρξη μητρικού ενστίκτου… εν τη σύλληψη. Ενώ όμως το αισθάνεται να συμβαίνει μέσα στο σώμα της μπλοκάρει τη διαίσθησή της και μπαίνει στη διαδικασία να κάνει δύο φορές το τεστ για να πειστεί, παρόλο που το τελευταίας τεχνολογίας, πανάκριβο κι ακριβείας τεστ εγκυμοσύνης της είχε δείξει θετικό. Κι αυτή είναι η αρχή μια σειρά αντιφάσεις.
«Ήθελα να βγει θετικό. Έγκυος σήμαινε νέο και διαφορετικό. Έγκυος σήμαινε πως τα είχαμε θαλασσώσει, αλλά με κάποιο είδος ανταμοιβής. Έγκυος σήμαινε ότι θα σηκώναμε τα χέρια ψηλά παραδομένοι στη μοίρα, κάνοντας κάτι τρελό. Φάνταζε ρομαντικό, απερίσκεπτο, άγριο, όπως όταν μαζεύεις όλα σου τα συμπράγκαλα και φεύγεις ταξίδι χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Για είκοσι χρόνια. Όχι, για πάντα», διαβάζουμε στις πρώτες σελίδες του βιβλίου.
Και στη συνέχεια αρχίζει μια πορεία εσωτερικής αναζήτησης, ενδοσκόπησης αμφισβήτησης, αγωνίας και μια εξερεύνηση προς εύρεση των ερωτημάτων που έκαναν μέσα της την εμφάνισή τους – με βοηθό την google:
«Πόσο κοστίζει τον χρόνο ένα μωρό;
Μετανιώνω που θα κάνω μωρό
Άμβλωση, Νέα Υόρκη
Καλύτερη ηλικία να κάνεις μωρό
Μωρό, ηλικία 29
Συγγραφική καριέρα, μωρό
Κόστος γέννας χωρίς ασφάλεια υγείας Νέα Υόρκη
Μάνα συγγραφέας Νέα Υόρκη
Έπρεπε να γίνω ευάλωτη, ν’ αναγνωρίσω τη λαχτάρα μου και να τη βροντοφωνάξω.
Τα πιο ειλικρινή μου συναισθήματα σχετικά με το μωρό άρχιζαν και τέλειωναν έτσι: το θέλω. Το είχα μέσα μου και το ήθελα και ήξερα ότι μπορούσα να το φροντίσω, αλλά για κάποιον λόγο αυτό δεν μετρούσε πολύ».
Ζητήματα όπως το πότε είναι καλή στιγμή να γίνεις μητέρα, θρησκευτικές αντιλήψεις και έκτρωση, έκτρωση και αυτοδιάθεση του σώματος, να φέρεις στον κόσμο ένα μωρό ακόμα και αν δεν είσαι έτοιμη, πρέπει κι οι δύο στο ζευγάρι να θέλουν στον ίδιο βαθμό το μωρό;
Βρίσκουν αισίως μέσα της τις απαντήσεις και η απόφαση για τη συνέχιση της εγκυμοσύνης είναι συνειδητή.
«Περνώ τις μέρες μου άλλοτε δουλεύοντας και άλλοτε διαβάζοντας για την ανάπτυξη του εμβρύου. Ακόμα κι όταν δεν έχω απορίες, διαβάζω και την παραμικρή πληροφορία που μπορώ να βρω. Τίποτα δεν είναι απάντηση στο πιο σπουδαίο ερώτημα: Πώς θα είναι; Πώς θα αλλάξει εμένα;»
Όνειρα, γιόγκα εγκυμοσύνης, η βίωση της εγκυμοσύνης μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, συζητήσεις με φίλες, συνομιλίες με τη μαμά, επισκέψεις στη γυναικολόγο, υπέρηχοι, στιγμές αγωνίας, στιγμές φόβου στις εξετάσεις, μια τρικυμία συναισθημάτων.
Το σώμα που αλλάζει. Η αίσθηση πλέον του μωρού, η πρώτη κλωτσιά, η αποκάλυψη του φύλου, η έκπληξη ότι είναι αγόρι. Λιγούρες, αλλεργίες, συναισθηματικός κυκεώνας. Αγωνίες, παράλογοι φόβοι, ανασφάλεια, υπερευαισθησία. Η συγγραφέας άμεση και περιγραφική, μας βάζει στο μυαλό της, στον εσωτερικό της κόσμο, στον ψυχισμό της όπως διαγράφεται μέρα με τη μέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, με ύφος σαν να διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα πλοκής κι όχι απλώς ένα βιβλίο τύπου ημερολόγιο.
«Καμιά φορά ξεχνώ τελείως πως είμαι έγκυος. Κάθομαι με τις ώρες σε κάποια καφετέρια και γράφω και η κατάστασή μου φεύγει τελείως απ’ το μυαλό μου. Υπάρχουν και καλές μέρες, μέρες όπου νιώθω λευτερωμένη, σαν μυαλό που επιπλέει μέσα σε δεξαμενή».
«Ανησυχώ, επειδή δεν απολαμβάνω την εγκυμοσύνη μου. Πάντα έχω την αίσθηση ότι κάτι πρέπει να κάνω, να βιώσω κάποιον ενθουσιασμό – όχι μόνο για μένα, αλλά και για όλους τους άλλους. Υποπτεύομαι ότι έχω γίνει ένα είδος πνευματικού ηγέτη, μια ιέρεια μητριαρχίας στον ναό της προσμονής μας. Θα έπρεπε να δημοσιεύω, να γράφω, να καταγράφω τις διαθέσεις και τις λαχτάρες μου και να ενημερώνω τις καταχωρίσεις μου. Θα έπρεπε να υπάρχουν φωτογραφίες, για να τις βρει ο γιος μας σ’ ένα κουτί παπουτσιών τριάντα χρόνια μετά και να συγκινηθεί με δαύτες. Θέλω αυτό το μωρό να πιστέψει ότι η μάνα του χαιρόταν, αβίαστα, ότι απολάμβανε το πελώριο, θαυμαστό της κορμί με τα λουλουδάτα καφτάνια. Θέλω να τις ανεβάζει το 2045 στο Instagram. Θέλω οι φίλοι του να γράφουν σχόλια για το γούστο μου στη μόδα».
Η εγκυμοσύνη προχωράει, το σώμα αλλάζει ακόμα περισσότερο όπως επίσης αλλάζει η σχέση της συγγραφέα με την εικόνα και το σώμα της. Το θέμα εν τω μεταξύ που προκύπτει είναι το τι όνομα θα δώσουν στο μωρό. Αγωνία, φόβοι για επιλόχεια κατάθλιψη, παρηγοριά στο φαγητό, και συμπρωταγωνιστής εννοείται σε όλο αυτό – ο Ντάστιν, ο σύντροφός της και μέλλοντας μπαμπάς! Άλλοτε σιωπηλός, άλλοτε ενεργητικά παρών, πάντα όμως στο πλάι της.
Πρωτόγαλα, μαθήματα ανώδυνου τοκετού, ο κύκλος της εγκυμοσύνης που ετοιμάζεται να ολοκληρωθεί. Όσο πλησιάζει ο καιρός του τοκετού τόσο αυξάνεται το άγχος, οι φόβοι και η αγωνία.
«Ξέρω πως θ’ αγαπήσω τον γιο μου, ότι ήδη τον αγαπώ, αλλά δεν έχω καταφέρει να φανταστώ πώς θα είναι να τον αγαπώ. Δεν έχω φτιάξει ακόμη την εικόνα του, την εικόνα του παράξενου γιου μου».
Το άγχος της γέννας, του τοκετού, το ενδεχόμενο της καισαρικής ως υπόνοια αποτυχίας. Οι πρώτες συσπάσεις, οι πόνοι, η εισαγωγή, η περιπέτεια ενός ατελείωτου τοκετού που οδήγησε τελικά σε καισαρική… και επιτέλους το ευτυχές γεγονός. Η γέννηση του μωρού. Το πρώτο κλάμα, οι πρώτες φωτογραφίες, η πρώτη αγκαλιά.
Η ζωή στο σπίτι με το μωρό, ο θηλασμός, το άγχος του θηλασμού, η δυσκολία του θηλασμού, η φροντίδα, το πάρτι των ορμονών, οι νέες ανάγκες, η νέα καθημερινότητα, η πρώτες μέρες στον βρεφικό σταθμό. Πώς είναι να είσαι γονιός. Τι σημαίνει είμαστε οικογένεια; Θα ξαναγαπήσω ποτέ το σώμα μου; Θα ξανακάνουμε σεξ; Πώς είναι στην πράξη να έχεις επιλόχεια κατάθλιψη και να μην το παίρνεις είδηση – ούτε εσύ ούτε ο σύντροφός σου. Μητρικό ένστικτο και γονεϊκότητα. Από τις τυχαίες ή ενστικτώδεις αντιδράσεις στη συνειδητή μητρότητα.
Το βιβλίο διαβάζεται σαν μια συναρπαστική ιστορία. Μια ιστορία που είτε την έχεις ζήσει αλλά εξακολουθεί πάντα να σου φαίνεται συναρπαστική ακόμα και μέσα στην οικειότητα της αφήγησης. Είτε δεν την έχεις βιώσει ακόμα οπότε διατηρεί πλήρως όλο το μυστήριό της. Γνήσια συγκινητικό, αληθινό, ανθρώπινο, βιωματικό αλλά και καλογραμμένο – ακόμα και αν το θέμα της μητρότητας σε αφήνει παγερά αδιάφορες, το βιβλίο αυτό θα το απολαύσεις ως αναγνώστρια. Για όσες ωστόσο ετοιμάζεστε να γίνετε μαμάδες ή είστε νέες μητέρες θα φανεί αν όχι χρήσιμο σίγουρα βοηθητικό, κυρίως από ψυχική άποψη καθώς αναλύει πολύ διεισδυτικά όλα τα ψυχολογικά στάδια, με μια ζωντανή κατάδυση στον γυναικείο ψυχισμό, αναδεικνύοντας τη σκοτεινή και τη φωτεινή πλευρά της μητρότητας.
«Πώς να εξηγήσεις την παράξενη πορεία της μητρότητας στις νέες μαμάδες; Πώς να τους το πεις, ώστε να σε πιστέψουν; Τα πράγματα ξεκινούν δύσκολα κι έπειτα εξομαλύνονται. Είναι θαρρείς και πολλαπλασιάζονται οι ώρες κάθε μέρας. Είναι σαν το τέλος της σχολικής χρονιάς, σαν την πρώτη μέρα του καλοκαιριού. Είναι σαν να μετακόμισες σε καινούρια χώρα, και είναι όμορφη αλλά γίνεται πόλεμος. Έπειτα όμως ο πόλεμος τελειώνει κι αρχίζεις να ξαναχτίζεις τον εαυτό σου».
Το βιβλίο «Εξομολογήσεις μιας νέας μητέρας» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Floral, περισσότερα εδώ
Πηγή: ΑllΥou
