4 τρόποι να αντιμετωπίσετε τα ασταμάτητα παρακάλια ενός 3χρονου παιδιού

Όλοι νομίζουμε ότι θα γίνουμε καλύτεροι γονείς από τους αγνώστους που βλέπουμε στο σουπερμάρκετ, μπροστά στο ταμείο, να καβγαδίζουν με τα νήπιά τους για ένα γλειφιτζούρι.

Μέχρι που βρισκόμαστε κι εμείς, ξαφνικά, με ένα 3χρονο παιδί να μας παρακαλάει να του αγοράσουμε εκείνο το δώρο από το παιχνιδάδικο που κλείνει σε πέντε λεπτά και μετά να ρίχνεται στο πάτωμα και να κοπανιέται ενώ εμείς ρίχνουμε κλεφτές, αμήχανες ματιές στους γύρω μας, πεπεισμένοι ότι έχουμε βγάλει τη φήμη των χειρότερων γονιών στον κόσμο.

Χρειάζεται σιδερένια θέληση για να μην ενδώσεις στα παρακάλια ενός νηπίου, αλλά από τη στιγμή που θα πεις το πρώτο «ναι» μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο με νέα, πιο έντονα παρακάλια, δακρύβρεχτες διαπραγματεύσεις, υποχωρήσεις και μετά πάλι απ’ την αρχή.

Ωστόσο, η Αμερικανίδα μαμά και μπλόγκερ Hannah Mayer (skidmarking.com) έβγαλε από το οπλοστάσιό της μια σειρά από τεχνικές που μπορούν να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα παρακάλια ενός νηπίου. Γιατί είναι απόλυτα πρακτικές και ρεαλιστικές.

1. Μη βιαστείτε να αρνηθείτε. Η ενστικτώδης αντίδρασή μας σε κάθε τι που ζητάει το νήπιο είναι να απαντήσουμε «όχι». Αλλά προτού αρνηθούμε, πρέπει να σκεφτούμε πολύ καλά: πόσο εξωπραγματικό θα ήταν, για παράδειγμα, να κάνουμε μια ακόμα στάση στο καρουζέλ προτού φύγουμε από το χριστουγεννιάτικο χωριό; Σίγουρα δεν μπορούμε να ικανοποιούμε όλες τις επιθυμίες του νηπίου, αλλά μερικές φορές είναι προτιμότερο να πούμε από την αρχή «ναι» παρά να απαντήσουμε «όχι» και στη συνέχεια να αλλάξουμε στάση.

2. Αν απαντήσετε «όχι», μείνετε σταθεροί στην απάντησή σας. Μόλις το έχετε ξεστομίσει, δεν μπορείτε να το πάρετε πίσω. Γιατί τότε, θα έχετε διαπράξει ένα μοιραίο λάθος: το νήπιό σας θα έχει καταλάβει ότι με τα παρακάλια μπορεί να κάνει πραγματικότητα ακόμα και τις πιο εξωφρενικές επιθυμίες του.

Δείτε Επίσης

3 τρόποι για να αυξήσετε τη συναισθηματική νοημοσύνη του παιδιού σας

3. Δώστε προσοχή στο παιδί σας. Στ’ αλήθεια. Το πιο βολικό είναι, τη στιγμή που σας βομβαρδίζει με παρακάλια, εσείς να προσποιηθείτε ότι αδιαφορείτε και να συνεχίσετε π.χ. το μαγείρεμα ή το σκούπισμα. Σε κάποιες περιπτώσεις, ωστόσο, αρκεί να πατήσετε «παύση» σε ό,τι κάνετε, να γονατίσετε μπροστά του, να το κοιτάξετε στα μάτια και να του πείτε: «Δεν μπορούμε να πάμε στο πάρκο σήμερα γιατί βρέχει». Αν υιοθετήσετε και ένα ύφος που δεν επιδέχεται αντιρρήσεις, ακόμα καλύτερα.

4. Προειδοποιήστε το με ρεαλιστικές συνέπειες. Πολλές φορές στην προσπάθειά μας να σταματήσουμε τα αιώνια παρακάλια ενός νηπίου, εκτοξεύουμε μια απειλή που κι εμείς οι ίδιοι ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε. Αν για παράδειγμα αρχίσουμε να λέμε στο παιδί μας «αν το συνεχίσεις αυτό, θα φύγουμε από το ζωολογικό κήπο» και πέντε ώρες αργότερα είμαστε ακόμα στο ζωολογικό κήπο, τότε, απλά, το παιδί μας παύει να παίρνει στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις μας. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε αν θέλουμε να το φέρουμε αντιμέτωπο με τις συνέπειες των πράξεών του είναι να βάλουμε πιο χαμηλά τον πήχυ: Να του πούμε, για παράδειγμα, ότι αν συνεχίσει τα παρακάλια δεν θα πάμε να δούμε τα λιοντάρια μαζί με τους φίλους του και πράγματι, για τα επόμενα 10 λεπτά, αν το παιδί δεν συμμορφωθεί, να περιμένουμε με το παιδί μας σε ένα παγκάκι, ενώ η παρέα του συνεχίζει τη βόλτα στο ζωολογικό κήπο.