Πώς να δίνετε συμβουλές που θα ακούσουν και θα ακολουθήσουν τα παιδιά σας
Εξετάστε προσεκτικά τι λέτε και πώς το λέτε
Ως γονείς, θα συμβουλεύετε τα παιδιά σας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους και πιθανότατα θα αισθάνεστε ότι ορισμένες συμβουλές είναι ιδιαίτερα κρίσιμο να τις ακούνε τα παιδιά σας. Αλλά πώς μπορείτε να διασφαλίσετε ότι το παιδί σας θα ακούσει τα μηνύματά σας; Αυτό που ακολουθεί είναι το πλαίσιο για την κατανόηση ορισμένων από τους παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τη δεκτικότητα των παιδιών σας στην καθοδήγηση, καθώς και ορισμένες προτάσεις σχετικά με τρόπους με τους οποίους μπορείτε να επικοινωνήσετε για να προωθήσετε την ακρόαση τους.
Μια ιδιότητα που αποτελεί καλή συμβουλή είναι να παρουσιάζετε στα παιδιά σας πιθανές ενέργειες που θα μπορούσαν να εφαρμόσουν και ταιριάζουν στον χαρακτήρα ή την προσωπικότητά τους. Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε την ευκαιρία να δούμε ότι οι συνομήλικοι ή οι συνάδελφοι χειρίζονται καταστάσεις με τρόπους που θαυμάζουμε αλλά που μας ακούγονται ξένα. Όταν παρουσιάζετε λύσεις στα παιδιά σας, σκεφτείτε τις διαφορές ιδιοσυγκρασίας ή ωρίμανσης ανάμεσα σε εσάς και σε αυτά που μπορεί να κάνουν τις προτάσεις σας δύσκολο να υλοποιηθούν. Αν και θέλετε να επεκτείνετε την ικανότητα των παιδιών σας να δοκιμάσουν διαφορετικές λύσεις επίλυσης προβλημάτων, είναι σημαντικό οι λύσεις που προσφέρετε να μην είναι εκείνες που είναι απίθανο να χρησιμοποιήσουν.
Μπορεί επίσης να πιστεύετε ότι υπάρχει ένας βέλτιστος τρόπος για να ανταποκριθούν τα παιδιά σας σε μια δεδομένη κατάσταση, ειδικά αν πιστεύετε ότι η διαφορετική ανταπόκρισή τους θα ενθάρρυνε κάποιον να τα κακομεταχειριστεί. Αν και μπορεί να έχετε δίκιο, να θυμάστε ότι είστε σε αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν προσπαθείτε απλώς να δώσετε τις καλύτερες συμβουλές αυτή τη στιγμή, αλλά καλλιεργείτε στα παιδιά σας τις απαραίτητες δεξιότητες για να παίρνουν καλές αποφάσεις στην πορεία, όταν μπορεί να μην είστε κοντά για να επηρεάσετε τις ενέργειές τους. Για την ενθάρρυνση της λογικής και υγιούς ανάληψης κινδύνων, είναι σημαντικό να γνωστοποιηθεί ότι τα μικρά λάθη τους δεν είναι τραγωδίες. Βοηθήστε τα να καταλάβουν ότι ο στόχος σας για αυτά είναι η αυτόνομη, στοχαστική επίλυση προβλημάτων που θα σκεφτούν και θα αναθεωρήσουν ανάλογα.
Ο τρόπος με τον οποίο παρέχονται συμβουλές συχνά καθορίζει την πιθανότητα να χρησιμοποιηθούν. Επειδή οι περισσότεροι από εμάς δεν θέλουμε να ακούσουμε τι κάνουμε λάθος, ο τρόπος με τον οποίο μας επισημαίνονται τα ελαττώματά μας είναι κρίσιμος. Για πολλά παιδιά, το να ακούνε υπονοούμενα ότι δεν υπήρχε πιθανότητα θετικής έκβασης λόγω των πράξεών τους, τα αφήνει να ντρέπονται ή να απογοητεύονται. Ακόμη και οι σπουδαίες συμβουλές πιθανότατα θα αγνοηθούν εάν παραδοθούν με τόνους ντροπής, περιφρόνησης ή χλευασμού.
Μερικοί άνθρωποι είναι πιο ευαίσθητοι από άλλους στα σχόλια όταν η έκφραση θεωρείται σκληρή. Σκεφτείτε μήπως, δίνοντας συμβουλές στα παιδιά σας, ενημερώνετε κάτι σταθερό για τον χαρακτήρα τους που θα μετατοπίσει την εστίασή τους από τη διορθωτική ενέργεια που θέλετε να κάνουν και θα τα κάνει να επικεντρωθούν στην απογοήτευση που πιστεύουν ότι είναι για εσάς. Δεν θέλετε η προσοχή του παιδιού σας να μοιράζεται μεταξύ της λήψης και της εφαρμογής των σημερινών συμβουλών σας και της υπεράσπισης των προηγούμενων ενεργειών τους.
Είστε γονιός που γνωστοποιεί την κρίση σας για τους άλλους ανοιχτά; Αν ναι, τα παιδιά σας θα μάθουν γρήγορα τα κριτήρια για τον έπαινο και την κριτική σας. Επίσης, θα γνωρίζουν τι πιστεύετε για τις πράξεις τους. Δεν έχει σημασία αν θα εκφράσετε ανοιχτά τις απόψεις σας ή όχι. Αυτό ονομάζεται μάθηση μέσω παραδείγματος και οι γονείς συχνά διδάσκουν με αυτόν τον τρόπο, αν και συχνά εν αγνοία τους. Για παράδειγμα, αν τα παιδιά σας σας παρακολουθούν να απορρίπτετε ή να πιστεύουν ότι λίγοι άνθρωποι που πιστεύετε ότι είναι τεμπέληδες, θα ξέρουν, όταν τους προτείνετε επιπόλαια ότι δεν φαίνονται πολύ στοχευμένοι ή ότι ενδιαφέρονται να τα πάνε καλά, ότι τα λόγια σας είναι κώδικας για «τεμπέλης» και αυτή η τεμπελιά σε αηδιάζει.
Πώς καλύτερα, λοιπόν, να παρουσιάσετε τα σχόλιά σας; Για αρχή, προσπαθήστε να αποφύγετε λέξεις όπως «πάντα» ή «ποτέ»—είναι ακραίες και απόλυτες, και συνήθως υπάρχουν εξαιρέσεις που κάνουν τέτοιες δηλώσεις αναληθείς. Όπως έχει προτείνει σε προηγούμενες αναρτήσεις της στο Psychology Today η Pamela D. Brown, Ph.D., αδειούχος ψυχολόγος, πιστοποιημένη σχολική ψυχολόγος και αδειούχος επαγγελματίας σύμβουλος με πάνω από 20 χρόνια επαγγελματικής εμπειρίας., είναι χρήσιμο να ξεκινήσετε με μια ήπια εκκίνηση που δεν ενοχοποιεί. Ξεκινήστε με εκφράσεις όπως «Μπορεί να μην το είχατε καταλάβει», «Αναρωτιέμαι αν» και «Πιστεύετε ότι τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά αν…;»
Επίσης, εάν γνωρίζετε λόγους που θα έκαναν το παιδί σας λιγότερο πιθανό να λάβει τη συμβουλή σας, είναι καλή ιδέα να εξετάσετε αυτούς τους λόγους από την αρχή. Για παράδειγμα, εάν φοβούνται ότι υπονομεύετε την αυτονομία τους, τότε να είστε ξεκάθαροι ότι δεν είναι αυτή η πρόθεσή σας. Αυτό βοηθά να διαλύσει τυχόν εσφαλμένες αντιλήψεις σχετικά με το γιατί προσφέρετε την καθοδήγησή σας.
Εάν θέλετε τα παιδιά σας να εξετάσουν άλλες επιλογές εκτός από αυτές που φαίνονται διατεθειμένα να ακολουθήσουν, σκεφτείτε ήπιες ερωτήσεις όπως αυτές: «Ποιος είναι ο στόχος σας;» «Τι ελπίζεις ότι θα συμβεί;» «Υπάρχει κάτι που περιμένεις στην απάντηση του άλλου;» «Πιστεύεις ότι θα είναι δεκτικοί;» «Έχεις σκεφτεί πώς θα νιώθεις αν δεν είναι δεκτικοί;» «Θα σε ενοχλήσει;».
Καθώς το παιδί σας μεγαλώνει, μπορείτε να είστε πιο ξεκάθαροι μαζί του σχετικά με τις προθέσεις σας και να τα ρωτήσετε απευθείας για τους καλύτερους τρόπους για να προσφέρετε συμβουλές. Για παράδειγμα, «Ξέρετε ότι η επιθυμία μου ως γονιός είναι να σας βοηθήσω να πλοηγηθείτε σε δύσκολες καταστάσεις με μεγαλύτερη ευκολία και επιτυχία από ό,τι έκανα εγώ. Αλλά συνειδητοποιώ επίσης ότι μπορεί να μην προσφέρω πάντα συμβουλές με τρόπους που σας αρέσουν. Μπορείτε να μου δώσετε μια ιδέα για το ποια προσέγγιση λειτουργεί καλύτερα για εσάς;» Οποιοδήποτε από αυτά τα σενάρια είναι προσχέδια που μπορείτε να αλλάξετε για να ακούγονται πιο πιστά στη φωνή σας. Και όπως προτείνω ότι τα παιδιά σας μπορεί να μην βρουν την τέλεια λύση για οποιαδήποτε δεδομένη κατάσταση, μπορείτε να μην το κάνετε ούτε όσον αφορά τον τρόπο που τους προσφέρετε συμβουλές.
Και θυμηθείτε να επικοινωνήσετε με τα παιδιά σας αργότερα για να δείτε πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Εκτός από το να τους ρωτήσετε εάν η στρατηγική τους ήταν επιτυχής, μπορείτε επίσης να ρωτήσετε εάν υπάρχει κάτι περισσότερο που θα μπορούσατε να είχατε κάνει ή να είχατε πει ότι ήταν υποστηρικτικό. Και εσείς θα γίνεστε καλύτεροι σε αυτό με τον καιρό.