Προς τη γυναίκα που έγινε μαμά στα 20 χρόνια της

Έι, εσύ, εικοσάχρονη μαμά.

Να σε ρωτήσω κάτι; Έτσι είχες φανταστεί αυτή τη δεκαετία της ζωής σου; Να σκουπίζεις πισινούς και συναχωμένες μύτες;

Ίσως, όπως εγώ, είχες φανταστεί κάτι εντελώς διαφορετικό.

Ίσως είχες φανταστεί τον εαυτό σου αδέσμευτο, ανύπαντρο, ελεύθερο. Ίσως να μην είχες συνειδητοποιήσει προτού βρεθείς στην αρχή αυτής της δεκαετίας ότι προοριζόσουν για κάτι άλλο: να γίνεις μια νέα μαμά και να μεγαλώσεις ένα, δύο ή τρία μικρά πλάσματα στη διάρκεια αυτών των νεανικών χρόνων της ζωής σου.

Αν με είχες ρωτήσει όταν τελείωνα το λύκειο πού πίστευα ότι θα ήμουν σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, οι απαντήσεις που θα σου είχα δώσει θα ήταν πολύ διαφορετικές από τη ζωή που ζω. Να ‘μια όμως, να πέφτω για ύπνο εξαντλημένη στις 9 το βράδυ, ενώ πολλοί άλλοι συνομήλικοί μου μόλις ξεκινούν τη βραδιά τους.

Μπλεχτήκαμε με την υπόθεση της μητρότητας πολύ νέες, μαμά. Ανταλλάξαμε την ελευθερία της νιότης μας με μια ζωή γεμάτη ευθύνες και είμαι σίγουρη ότι ενώ κι εσύ –όπως κι εγώ– θα ξεκινούσες πάλι από την αρχή χιλιάδες φορές, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει τις προκλήσεις της.

Εικοσάχρονη μαμά, είσαι όπως κι εγώ; Είσαι η πρώτη από τις φίλες σου που ακολούθησες αυτό το ευλογημένο και δύσβατο μονοπάτι;

Ενώ είμαστε σπίτι στις επάλξεις, οι φίλες μας ζουν κάπου εκεί έξω τη ζωή τους.

Ενώ φοράμε τριμμένες φόρμες και λεκιασμένα μπλουζάκια, οι συνομήλικές μας ντύνουν το γυμνασμένο σώμα τους με την τελευταία λέξη της μόδας.

Ενώ η μνήμη του δικού μας κινητού είναι γεμάτη με μωρά που κοιμούνται, χαριτωμένα χαμόγελα και αδέξια πρώτα βήματα, οι λογαριασμοί του Instagram των φίλων μας είναι γεμάτοι με εξωτικές διακοπές και αποδείξεις ότι ζουν μια ζωή τόσο ελεύθερη όσο την ονειρεύονταν.

Ενώ βρισκόμαστε βουτηγμένες στη μητρότητα, είναι εύκολο να εξιδανικεύσουμε εκείνες τις μικροσκοπικές εικόνες οι οποίες αφηγούνται ανέμελες ζωές που εμείς θυσιάσαμε για την απαιτητική ζωή που ζούμε.

Αν είσαι σαν κι εμένα, κάποιες φορές το μυαλό σου θα ταξιδεύει σε εκείνα τα μέρη και θα αναρωτιέσαι πώς θα ήταν, να ζούσες αυτά τα χρόνια χωρίς την ευθύνη της φροντίδας μικροσκοπικών πλασμάτων, κάθε μέρα της ζωής σου.

Αλλά αν αποστρέψεις το βλέμμα σου από τη λάμψη της οθόνης του κινητού σου αρκετά για να αφοσιωθείς στο προσωπάκι, τις λεπτές βλεφαρίδες και τα στρουμπουλά δαχτυλάκια που ξεκουράζονται γαλήνια στα χέρια σου, θα καταλάβεις μέχρι τα βάθη της καρδιάς σου ότι είσαι εκεί όπου έπρεπε να βρίσκεσαι.

Αγαπητή εικοσάχρονη μαμά, μην υποτιμάς την ευλογία όλων των πραγμάτων που ζούμε όσες βρισκόμαστε σε αυτή την αποκλειστική λέσχη.

Δείτε Επίσης

Τιμάμε την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου για τα Παιδιά και τους Νέους με την παράσταση «Η κοιμωμένη ξύπνησε»

Μη χάσεις την ευκαιρία να εκτιμήσεις το προνόμιο του να είσαι μια νέα μαμά.

Μην παραβλέψεις το γεγονός ότι ενώ κάποιες φορές νιώθεις να χάνεις το μυαλό σου, ταυτόχρονα επίσης ανακαλύπτεις νέες γωνιές στην καρδιά σου καθώς αυτή τεντώνεται και μεγαλώνει για να χωρέσει όλη την αγάπη σου.

Μην ξεχάσεις να αναγνωρίσεις το γλυκό μείγμα νιότης και σοφίας που σου έχει δοθεί.

Μην αποτύχεις να συνειδητοποιήσεις ότι ενώ κάποιες από τις φιλίες σου μπορεί να μην αντέξουν το βάρος του να ζεις μια εντελώς διαφορετική ζωή, νέες φιλίες θα ανθήσουν ανάμεσα σε εσένα και άλλες νέες μαμάδες. Φιλίες που θα αρχίσουν να μοιάζουν όλο και περισσότερο με αδελφικούς δεσμούς ενώ βιώνετε, η μία δίπλα στην άλλη, τη μητρότητα.

Ναι, μαμά, αρχίσαμε νωρίς.

Αλλά ήμασταν φτιαγμένες γι’ αυτό.