Ο χρόνος με την οικογένειά μας – αυτό το πολύτιμο δώρο

Πριν τον κορωνοϊό οι ρυθμοί μας ήταν αρκετά διαφορετικοί. Πολλές εξωτερικές δραστηριότητες των παιδιών, πολλές εξωτερικές υποχρεώσεις δικές μας. Μετακινήσεις, ψώνια, βόλτες. Οι συνθήκες της πανδημίας και οι καραντίνες έφεραν πολλές δυσμενείς επιπτώσεις παγκοσμίως σε πάρα πολλά επίπεδα, ωστόσο έκαναν κι ένα μεγάλο καλό.

Ώθησαν γονείς και παιδιά να εφεύρουν από την αρχή τη σχέση τους και να βρουν νέες ισορροπίες.

Όταν το σπίτι έγινε όχι απλώς το ασφαλές καταφύγιο και η εστία της οικογένειας αλλά και ο χώρος όπου πλέον θα λάμβαναν χώρα -σε πολλές περιπτώσεις- οι επαγγελματικές υποχρεώσεις των γονιών (με την τηλεργασία) αλλά και η σχολική διαδικασία μέσω της τηλεκπαίδευσης, ήταν σημαντικό να δημιουργηθούν νέες ιδιότητες τόσο από τους γονείς όσο και από τα παιδιά.

Το διάστημα που προηγήθηκε δεν ήταν καθόλου εύκολο. Έφερε πολλή ψυχική κα σωματική κόπωση και πίεση σε όλους. Σε μεγάλο βαθμό, ωστόσο, καταφέραμε να προσαρμοστούμε. Και σε μεγάλο βαθμό βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον στο να προσαρμοστούμε σε αυτή τη νέα κατάσταση, όσο και να ξεβολευτήκαμε.

Γίναμε εφευρετικοί. Κάναμε το σπίτι γήπεδο, παιδική χαρά, βιβλιοθήκη, γυμναστήριο μέχρι και πλαζ.

Γίναμε πιο δυνατοί αλλά και συμφιλιωθήκαμε με τις αδυναμίες και τις ελλείψεις μας.

Αγκαλιάσαμε και αποδεχτήκαμε τα συναισθήματά μας.

Αλλάξαμε προτεραιότητες και δώσαμε έμφαση στα σημαντικά.

Είχαμε ο ένας τον άλλον. Οι γονείς είχαν τα παιδιά τους και τα παιδιά είχαν τους γονείς τους. Ακόμα και αν χάθηκε η καθημερινή επαφή με τα άλλα μέλη της ευρύτερης οικογένειας – η σύνδεση και η αγάπη τονώθηκε. Και η πυρηνική οικογένεια βγήκε πιο δυνατή από αυτή την περιπέτεια.

Αυτές τις γιορτές μπορεί να μην πάμε τις διακοπές και τα ταξίδια που ίσως κάναμε τα προηγούμενα χρόνια. Μπορεί να μην κάνουμε τις βόλτες και να μην έχουμε την ευκαιρία για διασκεδάσεις που συνηθίζαμε να απολαμβάνουμε.

Μπορεί να μην έχουμε τη δυνατότητα καν να κάνουμε τα δώρα που θα θέλαμε. Έχουμε όμως ακόμα το πολύτιμο δώρο της οικογένειάς μας. Κι έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου. Έχουμε περισσότερο δικό μας χρόνο. Χρόνο με τα παιδιά μας.

Δείτε Επίσης

Το 30% των νέων μπαμπάδων μπορεί να έχει επιλόχεια κατάθλιψη, σύμφωνα με νέα μελέτη

Χρόνο για να παίξουμε. Χρόνο για να διαβάσουμε παραμύθια. Χρόνο για να χορέψουμε. Χρόνο για επιτραπέζια παιχνίδια. Χρόνο για μαγειρικούς πειραματισμούς. Χρόνο για καλλιτεχνικές δημιουργίες.

Χρόνο για αγκαλιές. Για χάδια. Για φιλιά. Χρόνο για αγάπη!

Ναι, περισσότερο χρόνο για αγάπη. Για αληθινή επαφή, για ουσιαστική επικοινωνία. Ήρθαμε πιο κοντά. Μιλήσαμε πιο πολύ. Ακούσαμε πιο πολύ. Μάθαμε να αντέχουμε τη σιωπή. Να επικοινωνούμε μέσω αυτής χωρίς να τη φοβόμαστε. Μάθαμε τα όριά μας και βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον να μην τα ξεπερνάμε, αλλά να τα σεβόμαστε. Να σεβόμαστε ο ένας τα όρια αλλά και τις ανάγκες του άλλου.

Μάθαμε να νοιαζόμαστε με πιο ουσιαστικό τρόπο. Να επικοινωνούμε πιο σωστά. Να κατανοούμε περισσότερο. Να αποδεχόμαστε πιο ολοκληρωμένα. Να εστιάζουμε στο καλό και στο θετικό. Να ξεπερνάμε τα εμπόδια. Να γινόμαστε καλύτεροι και να προχωράμε. Να ελπίζουμε. Να εκτιμάμε όσα έχουμε. Να είμαστε πιο ευγενικοί, πιο καλοσυνάτοι, πιο τρυφεροί, πιο γενναιόδωροι, πιο δίκαιοι, λιγότερο εριστικοί, λιγότερο επικριτικοί, πιο υποστηρικτικοί, πιο ανθρώπινοι.

Να αγαπάμε την κάθε στιγμή. Να αγαπάμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Και να είμαστε εδώ – ο ένας για τον άλλον.