Μπορούμε να αφήσουμε ένα μωρό ή ένα νήπιο μόνο του σε ένα δωμάτιο;
Εξαρτάται πάντα από την ηλικία, το ταμπεραμέντο και πολλούς ακόμα παράγοντες, που παρουσιάζει μια ειδικός.
Η ανεξαρτησία είναι θεμελιώδους σημασίας για την ανάπτυξη ενός παιδιού, αρκεί να βρούμε τη χρυσή τομή ώστε να μη διακυβεύεται η προσωπική του ασφάλεια. Δεν είναι τόσο απλό, όπως διαπιστώνουμε όλοι οι γονείς ενός μωρού ή ενός νηπίου. Για πόση ώρα λοιπόν μπορούμε να αφήσουμε μόνο του ένα πολύ μικρό παιδί, χωρίς φυσικά ποτέ να βγούμε από το σπίτι;
Στη βρεφική ηλικία
«Οι περισσότεροι γονείς έχουν συστήματα ενδοεπικοινωνίας. Μπορούν λοιπόν να δουν ό,τι κάνει το μωρό τους ή τουλάχιστον να το ακούσουν ανά πάσα στιγμή», σχολιάζει η Dr. Tasha Howe, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Χάμπολντ Στέιτ. «Ένα μωρό μπορούμε να το αφήσουμε μόνο στον ύπνο, αρκεί να κοιμάται σε σταθερό στρωματάκι, χωρίς αποσπώμενες κουβέρτες ή μαξιλάρια ή άλλα ξένα αντικείμενα, σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες προστασίας από το σύνδρομο του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου».
Πόση ώρα όμως μπορούμε να αφήσουμε ένα μωρό ξύπνιο, μέσα σε μια ασφαλή, περιφραγμένη περιοχή, για παράδειγμα την κούνια ή το παρκοκρέβατό του; Η απάντηση εξαρτάται από το ταμπεραμέντο του παιδιού.
«Κάποια μωρά δεν έχουν πρόβλημα να παίζουν μόνα τους μέσα στην κούνια τους για αρκετή ώρα, ενώ άλλα δεν μπορούμε να τα αφήσουμε ούτε για 5 λεπτά. Σε γενικές γραμμές μπορούμε, πάντως, να αφήσουμε ένα μωρό κάτω από αυτές τις συνθήκες για μισή ώρα, ενώ μαγειρεύουμε ή διαβάζουμε ένα βιβλίο», σχολιάζει η ειδικός. «Τα μωρά, για την ομαλή ανάπτυξη του εγκεφάλου τους, χρειάζονται και τη διαπροσωπική επαφή αλλά και λίγο χρόνο μόνα, που τα προστατεύει από την υπερδιέγερση». Η ίδια προτείνει να καθιερώσουμε ένα πρόγραμμα όπου εναλλάσσονται κυκλικά το τάισμα, ο ύπνος και το παιχνίδι, σε συγκεκριμένες ώρες, ώστε να βοηθήσουμε το μωρό μας να ρυθμίσει τον κιρκάδιο ρυθμό (ύπνου-αφύπνισης) και να μπει σε μια ρουτίνα.
Στη νηπιακή ηλικία
Δεν χρειάζεται να διστάσουμε να αφήσουμε μόνο του ένα νήπιο, μόνο όμως σε ένα χώρο όπου είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Μάλιστα, πρέπει να ενθαρρύνουμε το νήπιο να εξερευνήσει μόνο του τον κόσμο.
«Οι βασικοί ρόλοι ενός νηπίου είναι το πείραμα και η ανακάλυψη (τι θα συμβεί αν σκαρφαλώσω εδώ, ανοίξω αυτό ή τραβήξω εκείνο;)», εξηγεί η Howe. «Πρέπει λοιπόν να έχει τη δυνατότητα να εξερευνεί το σπίτι, αφού έχουμε κλειδώσει τις πόρτες που οδηγούν σε επικίνδυνες περιοχές. Μπορούμε να το αφήσουμε μόνο ακόμα και σε έναν εξωτερικό χώρο, εφόσον φυσικά δεν υπάρχουν εκεί ούτε κίνδυνοι τραυματισμού ούτε τρόποι διαφυγής και με την προϋπόθεση να έχουμε διαρκώς οπτική ή/και ακουστική επαφή με το νήπιο», συμπληρώνει.
Εν ολίγοις, όταν λέμε ότι αφήνουμε «μόνο» ένα παιδί κάτω των 7 ετών εννοούμε ότι ο γονιός βρίσκεται διαρκώς σε απόσταση όπου μπορεί να το δει και να το ακούσει. Δεν πειράζει αν είναι σε διαφορετικό δωμάτιο, αρκεί να έχουμε τη δυνατότητα να αντιληφθούμε αμέσως το κλάμα ή οτιδήποτε απρόοπτο συμβεί, ώστε να επέμβουμε στη στιγμή.