Και τώρα τι;
Πώς να ξεπεράσετε την τραυματική εμπειρία μιας αποβολής
Η απώλεια εγκυμοσύνης ή αποβολή δεν είναι μια εύκολη κατάσταση. Προκαλεί συναισθηματικό φορτίο που μερικές φορές είναι δύσκολο να το αντέξετε. Αγκαλιάστε τα συναισθήματά σας. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας να πενθήσει, να αναρρώσει και να συνέλθει. Ζούμε σε μια κοινωνία που μας θέλει δυνατούς. Που δεν επιτρέπει μελοδραματισμούς και που οι βιαστικοί ρυθμοί μάς πιέζουν να τα περνάμε όλα στο πόδι. Η ίαση όμως απαιτεί χρόνο – για να συνεχίσετε τη ζωή αλλά και την προσπάθειά σας για μελλοντική εγκυμοσύνη χωρίς εσωτερικές πληγές που δεν έχουν επουλωθεί ακόμα. Τα συναισθήματα που θα σας κατακλύσουν ποικίλλουν ως προς τη σειρά εμφάνισής τους, αλλά είναι αυτά που συνήθως χρησιμοποιεί ο ίδιος ο οργανισμός μας ως μηχανισμό για να ξεπεράσει μία απώλεια:
Άρνηση: Μη θορυβείτε αν νιώσετε ότι δεν το πιστεύετε. Ότι πρώτη σας αντίδραση είναι να κάνετε ότι τίποτα δεν συνέβη. Η άρνηση είναι η φυσική ψυχική άμυνα που προσπαθεί να σας προστατεύσει από το τραύμα της απώλειας.
Θυμός: Ένα ανάκατο μείγμα οργής και ενοχής ίσως σας δημιουργήσουν τύψεις ή σας ωθήσουν να ψάξετε να βρείτε αιτίες, να αποδώσετε ευθύνες, μερικές φορές και να στραφείτε ενάντια στον εαυτό σας. Άλλοτε μπορεί να νιώσετε ότι χάνετε ακόμα και την πίστη απέναντι στις αρχές της μέχρι τώρα ζωής σας.
Διαπραγμάτευση: Μεταξύ απόγνωσης και απελπισίας προσπαθείτε να ισορροπήσετε μέσα σας με την εκλογίκευση της απώλειας με αποτέλεσμα να σκέφτεστε πιθανά ενδεχόμενα και να εξετάζετε υποθετικές περιπτώσεις που θα σας έκαναν ίσως να έχετε διαφορετικό αποτέλεσμα. Είναι το στάδιο όπου προσπαθούμε να ανακτήσουμε τον έλεγχο.
Θλίψη: Από τη λύπη, την απελπισία, την απόγνωση έως την κατάθλιψη, η θλίψη της απώλειας μπορεί να έχει διακυμάνσεις και να πάρει διαφορετικές συναισθηματικές αποχρώσεις. Το να πενθήσετε είναι φυσιολογικό. Αν δείτε ωστόσο ότι η απώλεια αυτή σας βαραίνει αφόρητα και δεν μπορείτε να το ξεπεράσετε μετά από ένα εύλογο διάστημα, καλό είναι να ζητήσετε τη βοήθεια ειδικού.
Αποδοχή: Η στιγμή που νιώθετε ξανά ειρήνη μέσα σας. Αποδέχεστε το γεγονός, δεν σημαίνει ότι το διαγράφετε από τη μνήμη σας, ούτε ότι θα είστε ξαφνικά μέσα στην τρελή χαρά. Αλλά η ζωή συνεχίζεται. Και εσείς αρχίζετε να βρίσκετε πάλι τη δύναμη μέσα σας να συνεχίσει να ονειρεύεται, να χαίρεται, να ζει.
Σε όλα τα παραπάνω στάδια, όσο κι αν θέλετε να είστε μόνοι, προσπαθήστε να μην απομονωθείτε – ιδιαίτερα από το σύντροφό σας, θα βιώσει κι εκείνος σε άλλο βαθμό ή σε άλλη ένταση ίσως τα ίδια στάδια της απώλειας. Είναι σημαντικό να είστε μαζί σε αυτό. Για να βγείτε από κοινού πιο δυνατοί ύστερα από αυτή τη διαδικασία. Μπορεί να μη σας αρέσει να μιλάτε γι’ αυτό – σε κανέναν δεν αρέσει να μιλάει γι’ αυτό που τον πονάει αλλά η ενσυναίσθηση ή το να το μοιραστείτε θα κάνει το φορτίο σας πιο εύκολο στο να το κουβαλήσετε.