Η «μαγική» φράση που θα τα βοηθήσει να αλλάξουν συμπεριφορά
Αναγνωρίζει τα συναισθήματά τους και δημιουργεί προοπτικές να αντιδράσουν διαφορετικά την επόμενη φορά που θα βρεθούν σε μια παρόμοια κατάσταση.
Είτε το παιδί σας ξεφεύγει από τα χέρια σας σε έναν πολυσύχναστο δρόμο, είτε χτυπάει άλλα παιδιά, φωνάζει και γενικά αρνείται να αποδεχτεί τα όρια που προσπαθείτε να του θέσετε, υπάρχει μια προσέγγιση που θα σας βοηθήσει όχι μόνο να επιλύσετε την κρίση τη στιγμή που συμβαίνει, αλλά και να δημιουργήσετε τις προϋποθέσεις για να μην επαναληφθεί στο μέλλον.
Η φιλοσοφία της
Κάθε φορά που ένα μικρό παιδί κάνει κάτι λάθος, αισθάνεται αποτυχημένο και πιστεύει ότι προορίζεται να επαναλαμβάνει ξανά και ξανά αυτή την αποτυχία γιατί θεωρεί ότι τα πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ. Το δικό μας καθήκον λοιπόν ως γονείς είναι να το κάνουμε να καταλάβει ότι είναι στο χέρι του να διορθώσει τη συμπεριφορά του, αρκεί να μάθει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του (και σε αυτό είμαστε εμείς που θα του δώσουμε τα εργαλεία).
Τα βήματα που μπορούμε να ακολουθήσουμε
Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι το νήπιό μας αρπάζει ένα παιχνίδι από κάποιο άλλο παιδί. Τότε:
1. Διορθώνουμε τη συμπεριφορά του: Του λέμε όχι και το εμποδίζουμε να αρπάξει το παιχνίδι.
2. Αναγνωρίζουμε το πρόβλημα: Του εξηγούμε πως καταλαβαίνουμε ότι θέλει να παίξει με αυτό το παιχνίδι, αλλά αυτή τη στιγμή παίζει η Μαρία.
3. Το βάζουμε στη θέση του άλλου: Το ρωτάμε «πώς θα ένιωθες αν κάποιο άλλο παιδί άρπαζε από εσένα ένα παιχνίδι;».
4. Του προτείνουμε μια εναλλακτική λύση: Το ενθαρρύνουμε να ρωτήσει τη Μαρία μήπως μπορεί να παίξει κι εκείνο με το παιχνίδι μόλις η Μαρία τελειώσει, ανταλλάσσοντάς το με ένα δικό του παιχνίδι.
Η «μαγική» φράση
Τέλος, του λέμε: «Την επόμενη φορά θυμάσαι τι θα κάνεις: θα μιλήσεις στο παιδάκι, αντί να προσπαθήσεις να αρπάξεις το παιχνίδι». Με αυτό τον τρόπο το κάνουμε να καταλάβει ότι έχει τη δύναμη να αλλάξει συμπεριφορά, του δείχνουμε τον τρόπο να το κάνει και του δίνουμε το κίνητρο να διορθώσει το λάθος του. Ίσως μάλιστα την επόμενη φορά που βρεθεί σε μια παρόμοια κατάσταση να ακούσουμε το νήπιό μας να λέει όλο περηφάνια: «Θυμάμαι τι πρέπει να κάνω! Η μαμά μου είπε να μιλήσω, όχι να αρπάξω το παιχνίδι».
Ας μην απογοητευτούμε με την πρώτη αποτυχία. Τα νήπια δεν έχουν αναπτυγμένη μνήμη, οπότε μόνο με την εξάσκηση και την επανάληψη (και τη δική μας συνέπεια) κάνουν κτήμα τους μια αλλαγή στη συμπεριφορά τους.