Νάντια Δαλκυριάδου: «Τα παιδιά θα σε πιάσουν αν επί σκηνής δεν είσαι “εκεί”»
Για τις προκλήσεις του παιδικού θεάτρου, την αγάπη και την αποδοχή του διαφορετικού μιλάει η ηθοποιός και σκηνοθέτης με αφορμή τη νέα παράσταση «Ο Λευτέρης, ένα περιστέρι δίχως ταίρι».
«Μαμά, θέλω να πάμε στην παράσταση»: Από την ημέρα που παρακολουθήσαμε την πρεμιέρα του έργου «Ο Λευτέρης, ένα περιστέρι δίχως ταίρι» στο Θέατρο Άβατον, ο 3χρονος γιος μου επαναλαμβάνει αυτή τη φράση κάθε πρωί που ξυπνάει, ενώ ετοιμάζεται για τον παιδικό σταθμό. Έχουμε βρει… τον μπελά μας. Υποψιάζομαι μάλιστα ότι δεν είναι το μοναδικό παιδάκι που απόλαυσε αυτή τη θεατρική εμπειρία, καθώς σε όλη τη διάρκειά της οι μικροί θεατές αλληλεπιδρούσαν με γέλια, επιφωνήματα αλλά και ατάκες, κυριολεκτικά κλέβοντας την παράσταση, σε κάποιες στιγμές, από τους ηθοποιούς.
Αν λοιπόν το μεγάλο στοίχημα ενός θεατρικού έργου είναι να αποτυπωθεί στο μυαλουδάκι των παιδιών -έστω και, στην περίπτωση ενός νηπίου, με το απερίγραπτο ακόμα λεκτικά αλλά ανεξίτηλο αποτύπωμα ενός συναισθήματος- ο «Λευτέρης» το έχει κερδίσει, χωρίς αμφιβολία. Μάλλον όχι τυχαία, αφού σκηνοθέτης και μια από τους πρωταγωνιστές του είναι η Νάντια Δαλκυριάδου, ηθοποιός, συνδημιουργός και ιδρυτικό μέλος της ομάδας Anumati, η οποία υπογράφει επίσης τη σούπερ επιτυχημένη βρεφική παράσταση για «Θα Βγω απ’ το Αυγό», που ήδη διανύει την τέταρτη σεζόν της.
Πέρα όμως από τους συντελεστές, ο «Λευτέρης» έχει ένα ακόμα κοινό με το «Αυγό»: Βασικός ήρωάς και στις δύο παραστάσεις είναι το ομώνυμο περιστέρι, που ενώ στο «Αυγό» κάνει τα πρώτα του φτερουγίσματα, όπως οι θεατές 4-18 μηνών, στο «Λευτέρη» μεγαλώνει και αναζητά ταίρι! Τι μπορεί να διδάξει μια ιστορία αγάπης σε παιδιά 18 μηνών- 6 ετών, στα οποία απευθύνεται η παράσταση «Ο Λευτέρης, ένα περιστέρι δίχως ταίρι»; Αυτή είναι μία μόνο από τις ερωτήσεις που κάναμε στη δημιουργό και ερμηνεύτρια.
Ο «Λευτέρης» έχει βασιστεί σε ένα παραμύθι της Μαρίνας Πλεμένου. Αυτό το παραμύθι προϋπήρχε της παράστασης ή γράφτηκε ειδικά γι’ αυτήν; Με ποια κριτήρια το επιλέξατε για να το ανεβάσετε στη σκηνή;
«Με την Μαρίνα Πλεμένου γνωριστήκαμε στη Θεσσαλονίκη πριν από 10 χρόνια περίπου, όταν εργαζόμασταν ως παιδαγωγοί σε ένα καλοκαιρινό πρόγραμμα για παιδιά. Η Μαρίνα είναι νηπιαγωγός και σε μια συζήτηση μου μίλησε για τα παραμύθια που γράφει. Μου τα έστειλε και τα διάβασα. Τον Λευτέρη τον αγάπησα αμέσως και της είπα ότι πρέπει να τον ανεβάσουμε στη σκηνή! Μια ιστορία που μας μιλάει για αγάπη, αποδοχή, αλληλεγγύη με ένα τόσο γνώριμο πρωταγωνιστή, τα περιστέρια!
Πέρασαν 6 χρόνια και ο Λευτεράκης μας έδωσε έμπνευση για το «Θα βγω απ’ το αυγό». Φέτος, σας παρουσιάζουμε ολόκληρη την ιστορία του!».
Ποια μέσα χρησιμοποιείτε στη διάρκεια της παράστασης για να κερδίσετε την προσοχή των θεατών της, που προέρχονται από μια σχετικά μεγάλη ηλικιακή γκάμα;
«Το βασικό και πανάρχαιο μέσο είναι η αφήγηση μιας ιστορίας. Μικρότερα και μεγαλύτερα παιδιά με χαρά ακούν μια ιστορία. Μετά διαλέγει ο κάθε “παραμυθάς” τον τρόπο που θα την αφηγηθεί. Εκεί νομίζω επιλέγουμε τα υλικά που θα κάνουν την παράσταση κατάλληλη για μικρά και για μεγαλύτερα παιδιά. Η δυσκολία είναι, από τη μία να μην πιεστούν τα μωράκια, να μην τρομάξουν με τη νέα αυτή εμπειρία, να την απολαύσουν και να τη χαρούν, αλλά και τα πιο μεγάλα παιδιά να μη βαρεθούν, να τους ενδιαφέρει, να γελάσουν, να μπουν στον κόσμο της ιστορίας. Για να μη μακρηγορήσω, καθώς είναι ένα τεράστιο και υπέροχο θέμα αυτό, θα πω μόνο ότι τα μέσα καθορίζονται από τις ανάγκες που αντιλαμβανόμαστε ότι έχουν τα παιδιά».
Ο «Λευτέρης» έχει ως επίκεντρο μια ιστορία αγάπης. Ποια μηνύματα, προσιτά για την ηλικία των μικρών θεατών, μπορεί να τους περάσει η παράσταση;
«Στις πολύ μικρές ηλικίες, να εμπνεύσουμε την ασφάλεια. Δεν εξυπακούεται, δεν διδάσκεται, δεν είναι αυτονόητη. Τα μικρά παιδάκια, ακόμα και σε απλά παιχνίδια, όπως το «κου-κου-τσα», αναζητούν την ασφάλεια, κάποιον να τους πει ότι όλα θα πάνε καλά, είσαι ασφαλής, η αγάπη υπάρχει. Έτσι όπως ο μικρός Λευτεράκης που ήταν ένα μικρό αυγουλάκι μόνο του, σώθηκε με αγάπη και αποδοχή.
Στα μεγαλύτερα παιδιά, εκτός από το ότι η αγάπη υπάρχει, μπορούμε να πούμε πως αυτή μπορεί και να μοιράζεται. Και να δείξουμε ότι όταν μοιράζεται πολλαπλασιάζεται και φέρνει την ευτυχία. Πως η αποδοχή του διαφορετικού και η αλληλεγγύη κάνουν τον κόσμο καλύτερο και πιο ασφαλή».
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις του να σκηνοθετείτε και να ερμηνεύετε για νήπια;
«Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να είσαι πάντα εκεί, ζωντανός επί σκηνής, γιατί τα παιδιά θα σε πιάσουν αν απουσιάζεις!»
Σχετικά με την άλλη παράστασή της, τη βρεφική «Θα βγω απ’ το αυγό», πού αποδίδετε την επιτυχία της;
«Στα υλικά με τα οποία φτιάχτηκε. Γνώση, μελέτη, αγάπη, σταθερότητα. Όλα μετρημένα και τίποτα στην τύχη του. Αυτό το μείγμα προσπαθήσαμε να έχουμε ως πρώτη ύλη στην ομάδα και νομίζω δεν μας πρόδωσε ποτέ».
Info
Κείμενο: Μαρίνα Πλεμένου, σκηνοθεσία: Νάντια Δαλκυριάδου, μουσική: Δάφνη Φαραζή, σκηνικά-κοστούμια: Βίκυ Πάντζιου, φώτα: Γιώργος Ψυχράμης. Παίζουν: Βασιλική Κούλη, Δάφνη Μαρκάκη, Μαίρη Ξένου, Δημήτρης Τσιγκριμάνης, Δημήτρης Φουρλής. σχεδιασμός αφίσας: Στέφανος Μιχαηλίδης, φωτογραφίες: Αγάπη Καλογιάννη
Κάθε Σάββατο στις 17:00 και Κυριακή στις 11:00 Θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3, Γκάζι, www.theatroavaton.com
Tηλέφωνα Κρατήσεων: 210 3412689, 6944 189698