Μικροί θεατρίνοι… σε καθημερινή δράση!

Μικρές απλές καθημερινές σκηνές που ίσως κάτι να σας θυμίζουν:

• Ζητάς από την κόρη σου να φορέσει για ένα παιδικό πάρτι ένα καλσόν που πιστεύει ότι δεν ταιριάζει (ή δεν της αρέσει) με το υπόλοιπο ντύσιμο και η αντίδρασή της θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Κατίνα Παξινού ή Μάρθα Βούρτση – με έξτρα δόσεις υποκριτικής και μελοδραματισμού…
• Γυρίζει ο μικρός γιος σου από το σχολείο κι έχει χάσει το αγαπημένο του μολύβι/ ή σκίστηκε το αγαπημένο του μπλουζάκι… και κλαίει και πλαντάζει και μονολογεί θεατρικά λες και έχει έρθει το τέλος του κόσμου;

Όταν παρακολουθείς το θεατρικό ξέσπασμα του παιδιού σου ως γονιός έχεις ανάμεικτα συναισθήματα και πολλές φορές δεν ξέρεις ειλικρινά πώς πρέπει να αντιδράσεις. Άλλοτε σου έρχεται να χειροκροτήσεις εξίσου δραματικά και να πεις «μπράβο, ωραία παράσταση!». Άλλοτε σου έρχεται η επιθυμία απλώς να βάλεις τα γέλια και  να δώσεις τέλος στο θεατρικό σκετσάκι που μόλις παρακολούθησες. Άλλες φορές μπορεί να συγκρατείσαι να μη χάσεις την ψυχραιμία σου και να μη βάλεις τις φωνές. Είναι πάντως μία από αυτές τις αμήχανες στιγμές που για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου (ίσως και λίγο παραπάνω) δεν ξέρεις με σιγουριά για το ποια πρέπει να είναι η στάση σου.

Δύο πράγματα συμβαίνουν αυτόματα και σχεδόν αστραπιαία: θυμάσαι πώς ήσουν εσύ ή ο άλλος γονιός στην παιδική σας ηλικία (ή αν έχετε παρόμοιες συμπεριφορές και στην ενήλικη ζωή σας) και θυμάσαι (συνειδητοποιείς) ότι μπροστά σου έχεις ένα παιδί κι επομένως η συμπεριφορά και η αντίδρασή σου πρέπει να είναι ανάλογη. Και κυρίως να ισορροπεί ανάμεσα στη λογική και την ευαισθησία, την ενσυναίσθηση και το ρεαλισμό.

Τα περιστατικά κατά τα οποία τα παιδιά αντιδρούν μελοδραματικά μπορεί να είναι πολλά και διάφορα, να είναι κάτι που τους ζητάτε να κάνουν και δεν θέλουν. Μπορεί να είναι κάτι που κάποιος τους είπε και τους πλήγωσε «θανάσιμα». Μπορεί να είναι κάτι που προσπαθούν να αποφύγουν. Μπορεί να είναι κάτι που θέλουν «απελπισμένα» κι εσείς τους αρνείστε και προσπαθούν να σας μεταπείσουν. Ωστόσο μπορεί να είναι μια απλή απόπειρα να κερδίσουν το ενδιαφέρον σας ή να αποσπάσουν την προσοχή σας.

Η ψυχολογική εξήγηση τονίζει ότι τα παιδιά συμπεριφέρονται άσχημα τι τα παιδιά ή χρησιμοποιούν την κακή συμπεριφορά για να επιτύχουν έναν από τους εξής τέσσερις στόχους: προσοχή, δύναμη, εκδίκηση ή αποφυγή. Όταν ψάξετε την αιτία και σκάψετε να δείτε τι υπάρχει κάτω από τη συμπεριφορά του θα ανακαλύψετε ότι υπάρχει κάτι άλλο που συμβαίνει. Συνήθως αισθάνονται θύμα, ή νιώθουν έντονα το αίσθημα ότι τα αντιμετώπισαν άδικα, ή ότι τα έχουν κακομεταχειριστεί. Τα παιδιά που τείνουν να δραματοποιούν περισσότερο μια κατάσταση έχουν έντονο το αίσθημα της αδικίας και είναι κάπως πιο ευαίσθητα και ψυχολογικά ασταθή ή ευάλωτα. Τα μελοδραματικά παιδιά τείνουν να είναι άκαμπτα στη σκέψη τους και έχουν μια ισχυρή αίσθηση ορθού και λάθους, που συμβάλλει μόνο στην ένταση των αντιδράσεών τους ακόμη και στα μικρότερα πράγματα.

Δείτε Επίσης

3 τρόποι για να αυξήσετε τη συναισθηματική νοημοσύνη του παιδιού σας

Βοηθήστε τα παιδιά να έρθουν σε καλύτερη επαφή με τα συναισθήματά τους. Να τα αγκαλιάσουν και να τα κατανοήσουν. Ναι καταλάβουν ότι δεν είναι θύμα των συναισθημάτων τους. Ότι παρόλο που προέρχονται από το υποσυνείδητο, δεν είναι και δεν εμφανίζονται απλώς τυχαία. Επιλέγουμε τα συναισθήματά μας. Αυτά που επιλέγουμε θα μας βοηθήσουν να φτάσουμε εκεί που πηγαίνουμε και να μας προωθήσουμε προς τους στόχους μας. Οι γονείς πρέπει να βοηθούν τα παιδιά να επισημαίνουν τα συναισθήματά τους και στη συνέχεια να τους δείξουν πώς να δουν τα προβλήματά τους διαφορετικά.

Το χιούμορ βοηθάει, η διακωμώδηση με μέτρο, να αποφεύγεται η ειρωνεία και ο σαρκασμός και το φιλικό πείραγμα να γίνεται μόνο αφού το παιδί ηρεμήσει τελείως. Η τιμωρία δεν βοηθάει, μια αγκαλιά μέχρι να ηρεμήσει, δίνει πάντα χρόνο και σε εσάς και στο παιδί για να αντιμετωπίσετε ψύχραιμα μια κατάσταση. Ελέγξτε τους στόχους που τους βάζετε, έχει γίνει συσχέτιση μελοδραματικών παιδιών και τελειομανών γονιών… Δίνετε επιλογές στα παιδιά αλλά μην τα κακομαθαίνετε. Δείξτε συνέπεια στους κανόνες και τα όρια και μην τα αλλάζετε ανάλογα με τα κέφια, τη συμπεριφορά ή τις επιθυμίες τους. Να είστε συνεπείς απέναντί τους και στο πρόγραμμά τους. Η σταθερότητα βοηθάει τα παιδιά να αποκτήσουν και εσωτερική ηρεμία και σταθερότητα. Μάθετέ τα να αξιολογούν καταστάσεις, τι είναι πραγματικά σημαντικό και τι όχι.

Τέλος, αγκαλιάστε και αυτή τους την ιδιότητα. Δώστε τους χώρο και χρόνο για λίγο θεατρινισμό. Παίξτε θέατρο μαζί τους. Γελάστε μαζί με αναποδιές που συμβαίνουν και αντιδράστε υπερβολικά (αλλά προς το γελοίο όχι προς το δράμα) για μικροπροβλήματα που σας συμβαίνουν για να μάθουν από εσάς τα παιδιά ότι τα προβλήματα και οι αναποδιές είναι μέρος της ζωής και της καθημερινότητας, είναι στο πρόγραμμα, αλλά δεν είναι το τέλος του κόσμου – αλλά μπορεί να γίνουν αφορμή για να προκύψει κάτι ακόμα καλύτερο και από το αρχικό πλάσμα. Το να έχετε έναν μικρό ηθοποιό ή μια μικρή θεατρίνα στο σπίτι δεν είναι απαραίτητα κακό, μπορεί να είναι διασκεδαστικό κι αργότερα μπορεί να τους ωθήσει και σε μια μεγάλη καριέρα. Το σημαντικό είναι να βοηθήσετε το παιδί να μάθει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του και να λύνει με ψυχραιμία τα προβλήματά του…