«Μια επιστολή στο συνεπιβάτη μου που αρνήθηκε να μου δώσει τη θέση του ενώ είμαι έγκυος»

Αγαπητέ επιχειρηματία με το επώνυμο κοστούμι,

Μπορεί να έχεις σκυμμένο το κεφάλι και ακουστικά στα αυτιά, αλλά σε βλέπω. Σε βλέπω να καρφώνεις με το βλέμμα σου την κοιλιά μου ενώ διασχίζω αγκομαχώντας το βαγόνι. Να προσπαθείς να καταλάβεις αν είμαι δυσανάλογα παχύσαρκη ή εγκυμονούσα. Το βλέμμα σου παρατείνεται για μισό δευτερόλεπτο ακόμα, προδίδοντας την εσωτερική σου σύγκρουση, που καταλήγει στην απόφασή σου να παραμείνεις στη θέση σου.

Αποφεύγεις τη ματιά μου για το υπόλοιπο κοινό μας ταξίδι, κοιτώντας επίμονα τα καλά παπούτσια σου, ενώ ανεβοκατεβαίνουν νευρικά στο ρυθμό της όποιας μουσικής ακούς. Αυτό που δεν βλέπεις, και αυτό που δεν θα μάθεις ποτέ, είναι το πόσο απερίγραπτα εξαντλητικό είναι το να είσαι έγκυος, να εργάζεσαι και να προσπαθείς να μετακινηθείς με τα δημόσια μέσα μεταφοράς. Η προσπάθειά μου να διασχίσω την πλατφόρμα και να περάσω μέσα από τις μπάρες των εισιτηρίων συνοδεύεται από ελιγμούς ενώ αγωνίζομαι να αποφύγω να κοπανήσω κάπου την κοιλιά μου ή να πέσω πάνω σε κάποιον περαστικό.

Και αυτό, φυσικά, αφού έχω περάσει όλη τη μέρα μου όρθια, κυριολεκτικά τρέχοντας από θρανίο σε θρανίο στη σχολική αίθουσα όπου εργάζομαι. Δεν θα το μάθεις ποτέ αυτό, αλλά όταν τα βλέμματά μας συναντιούνται, από μέσα μου ουρλιάζω καθώς τα πόδια μου είναι πρησμένα και πονούν.

Το μόνο που φαίνεται να σε ενδιαφέρει είναι η κοιλιά μου. Για εσένα, είναι μια ενόχληση και μια υπενθύμιση ότι θα μπορούσες να σκέφτεσαι περισσότερο τους άλλους. Για εμένα, είναι ένα επώδυνο εξόγκωμα, μέσα στο οποίο κουβαλάω ένα παιδί που διαρκώς μεγαλώνει και που τραβάει ένα νεύρο στην πλάτη μου προκαλώντας μου απερίγραπτο πόνο.

Ναι, ίσως να έχεις κι εσύ τους δικούς σου πόνους και αγώνες να δώσεις. Ίσως να πέρασες μια απαίσια μέρα στη δουλειά και να είσαι κι εσύ σωματικά εξαντλημένος. Αλλά κρίνοντας από το κοστούμι και από τη χαλαρή στάση σου, θα μαντέψω ότι πέρασες το μεγαλύτερο μέρος της μέρας σου καθισμένος σε ένα γραφείο, όπου κάποιος άλλους σου έφερε τον καφέ και το μεσημεριανό σου.

Δείτε Επίσης

Γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών μένουν έγκυοι μετά από χρόνια μάχη με τη στειρότητα.

Καταλαβαίνω ότι δεν είσαι ο μοναδικός επιβάτης του τρένου. Υπάρχουν τουλάχιστον είκοσι ακόμα, σε αυτό το βαγόνι, σε αρκετά καλή κατάσταση για να μου παραχωρήσουν τη θέση τους. Και ένας από αυτούς, τελικά, το κάνει – μια γυναίκα που κάθεται ακριβώς απέναντί σου.

Για να είμαστε ειλικρινής, αυτή η επιστολή δεν απευθύνεται σε εσένα. Απευθύνεται σε όλους όσοι διστάζουν, σε εκείνους που επιλέγουν συνειδητά να αγνοήσουν τους άλλους. Με είδες, διαπίστωσες την κατάστασή μου και αποφάσισες ότι δεν σε ενδιαφέρει. Θα παραχωρούσες τη θέση σου σε μια γυναίκα με ένα παιδί; Σε ένα άτομο με αναπηρία; Ή σε έναν ηλικιωμένο; Αμφιβάλλω. Ίσως όμως την επόμενη φορά να με διαψεύσεις.

Μια εγκυμονούσα γυναίκα που πονάει.