Η ανόθευτη κι άδολη ευτυχία του χιονιού
Όταν γίνεσαι ξανά παιδί και ξαναβλέπεις τον κόσμο ολόλευκο
Ίσως η πιο όμορφη στιγμή από τότε που ξέσπασε και στη χώρα μας η πανδημία του κορωνοϊού να είναι όταν ξυπνήσαμε και τα είδαμε όλο ολόλευκα! Αν είσαι παιδί στη χώρα μας και δεν ζεις στη Βόρεια Ελλάδα ή σε ορεινή περιοχή ή για να το πούμε απλά αν είσαι παιδί και ζεις στην Αθήνα δεν έχεις πολύ συχνά (έως πολύ σπάνια) την ευκαιρία να δεις χιόνι να πέφτει στη γειτονιά σου.
Πόσο μάλλον να ξυπνάς και να το έχει στρώσει στο μπαλκόνι σου και όπου και να κοιτάς να είναι όλα καλυμμένα με χιόνι. Το προηγούμενο πρωινό είχα ξυπνήσει τον γιο μου λέγοντάς του «χιονίζεεειιιι» – αν και Δευτέρα σηκώθηκε ελατήριο. Όλη τη μέρα μετρούσαμε χιονονιφάδες αλλά η χαρά μας ήταν μετριασμένη γιατί το χιόνι έλιωνε αμέσως.
Γύρω στις 11 παρά το βράδυ κι ενώ είχε ήδη κοιμηθεί είδα κάτω στο παρκάκι και στα αυτοκίνητα να έχει μαζευτεί -επιτέλους- χιόνι. Ξύπνα του λέω και τον σήκωσα άρον άρον – φοβόμουν ότι δεν θα χιόνιζε περισσότερο. Αν μένεις στα Νότια Προάστια της Αττικής οι πιθανότητες χιονόπτωσης δεν είναι με το μέρος σου. Επειδή λατρεύει το χιόνι έχουμε και τον κατάλληλο χιονοδρομικό εξοπλισμό (αν και του ‘χει μικρύνει μια που δεν υπήρχε λόγος λόγω κορωνοϊού να τον ανανεώσουμε) – φορέσαμε μπότες, χοντρά αδιάβροχα μπουφάν, γάντια και σκουφιά και κατεβήκαμε μες στη νύχτα να παίξουμε.
Δεν δυσκολεύτηκε να ξανακοιμηθεί -σαν ευτυχισμένο πουλάκι- όταν γύρισε στο κρεβάτι του και δεν δυσκολεύτηκε το πρωί να εκτοξευτεί όταν του είπα «το χει στρώσει παντού έξω».
Η γειτονιά από το πρωί έχει ήδη γεμίσει παιδιά. Στα μέσα κοινωνική δικτύωσης τα «μεγάλα παιδιά» δεν μπορούν να κρύψουν τη χαρά τους και γεμίζουν το timeline τους με κατάλευκες υπέροχες φωτογραφίες αναδεικνύοντας την ανάγκη μας για την επαφή με το μεγαλείο της φύσης αλλά και την ανάγκη μας να χαρούμε άδολα σαν παιδιά!
Τώρα ο μικρός μου έχει τηλεκπαίδευση και εγώ έχω να παραδώσω τα άρθρα μου αλλά το μυαλό μας είναι στο χιόνι που συνεχίζει να πέφτει. Στο μεγάλο του διάλειμμα θα κατέβουμε κάτω να παίξουμε, να πετάξουμε χιονόμπαλες, να φτιάξουμε χιονάνθρωπο.
Ας γίνουμε όλοι οι γονείς παιδιά σήμερα, ας κατεβούμε στο δρόμο και στις γειτονιές κι ας παίξουμε μαζί με τα παιδιά μας, αυτές οι αναμνήσεις δεν θα λιώσουν και θα μείνουν για πάντα και στην καρδιά και στο μυαλού όλων μας!