Ηρεμιστικές φράσεις για «νευριασμένα» παιδιά
Τι να μην πείτε και τι να πείτε σε ένα παιδί «σε ξέσπασμα»
Όσο κι αν το ξέσπασμα ενός παιδιού είναι σχεδόν μεταδοτικό κι είναι δύσκολο και για τους γονείς να κρατήσουν την ψυχραιμία τους, αν παραμείνετε ήρεμοι και χρησιμοποιήσετε τις σωστές λέξεις τόσο πιο σύντομα θα καταφέρετε να ηρεμήσει το παιδί και τόσο πιο αποτελεσματικός θα είναι και για το μέλλον ο τρόπος σας. Από τον επιτονισμό, το ύφος σας, την ένταση της φωνής και κυρίως τις φράσεις που θα χρησιμοποιήσετε εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό το πώς, πότε και πόσο θα καταφέρετε να τερματίσετε το ξέσπασμα ενός νηπίου, που βρίσκετε εκτός εαυτού.
Ακολουθούν μερικές φράσεις που είναι καλό να πείτε αλλά και φράσεις για να αποφύγετε:
Αντί για: «Σταμάτα να πετάς πράγματα»
Δοκιμάστε: «Όταν ρίχνεις τα παιχνίδια, νομίζω ότι δεν σου αρέσει να παίζεις μαζί τους. Αυτό συμβαίνει;»
Αυτή η τεχνική ομιλητή / ακροατή έχει σχεδιαστεί για να βοηθά στην επικοινωνία των συναισθημάτων με τρόπο που δεν έρχεται σε σύγκρουση με τον εσωτερικό κόσμο του παιδιού. Όχι μόνο αυτό διατηρεί τις γραμμές επικοινωνίας ανοιχτές, αλλά δείχνετε πώς να διατυπώσετε μια κατάσταση από την οπτική σας, η οποία με τη σειρά της δίνει στο παιδί σας την ευκαιρία να επαναδιατυπώσει τα γεγονότα από τη δική του προοπτική.
Αντί για: «Τα μεγάλα παιδιά δεν το κάνουν αυτό»
Δοκιμάστε: «Τα μεγάλα παιδιά και ακόμη και οι μεγάλοι έχουν μερικές φορές μεγάλα συναισθήματα. Είναι εντάξει, αυτό το συναίσθημα θα περάσει».
Ας είμαστε ειλικρινείς. Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά σας, τόσο μεγαλύτερα είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, τόσο μεγαλύτερα είναι και τα συναισθήματα που έχουν. Το να τους λέτε ότι τα μεγάλα παιδιά δεν βιώνουν θυμό, απογοήτευση ή άγχος είναι απλώς αναληθές. Ενθαρρύνει επίσης τα παιδιά να αποφεύγουν ή να εξουδετερώνουν τα συναισθήματα και αποτρέπει την επεξεργασία τους με υγιή τρόπο.
Αντί για: «Μην θυμώνεις»
Προσπαθήστε: «Κι εγώ θυμώνω επίσης μερικές φορές. Ας δοκιμάσουμε να μιλήσουμε για αυτά τα θυμωμένα συναισθήματα»
Μια πρόσφατη μελέτη αποκαλύπτει ότι το να φωνάζουμε όταν είμαστε σωματικά πληγωμένοι μπορεί στην πραγματικότητα να διακόψει τα μηνύματα πόνου που στέλνονται στον εγκέφαλο. Αν και το παιδί σας μπορεί να μην έχει πόνο αυτό καθαυτό, μια κραυγή πολεμιστή μπορεί να εργαστεί για να απελευθερώσει την οργισμένη ενέργεια με έναν παιχνιδιάρικο τρόπο. Επιλέξτε μια κραυγή πολεμιστή ή μάντρα μαζί με το παιδί σας (σκεφτείτε κάτι σαν το αντίστοιχο της κραυγής του Ταρζάν)
Αντί για: «Μην τολμήσεις και χτυπήσεις»
Δοκιμάστε: «Είναι εντάξει να είσαι θυμωμένο, αλλά δεν θα σε αφήσω να χτυπήσεις κάποιον/κάτι ή να χτυπηθείς. Πρέπει να τους κρατήσουμε όλους ασφαλείς».
Αυτό μεταδίδει σταθερά το μήνυμα ότι το συναίσθημα είναι εντάξει, αλλά η δράση δεν είναι. Ο διαχωρισμός των δύο θα βοηθήσει το παιδί σας να μάθει να κάνει το ίδιο.
Αντί για: «Είσαι τόσο δύσκολο»
Δοκιμάστε: «Αυτό είναι δύσκολο, ε; Θα το καταφέρουμε μαζί».
Όταν τα παιδιά βγαίνουν εκτός εαυτού, είναι σημαντικό να καταλάβουμε γιατί και να μπαίνουμε στα παπούτσια τους. Αυτή η φράση ενισχύει την ιδέα ότι βρίσκεστε στην ίδια ομάδα και εργάζεστε προς τον ίδιο στόχο.
Αντί για: «Αυτό είναι, έχεις πέντε λεπτά!»
Δοκιμάστε: «Ας πάμε μαζί στον χώρο ηρεμίας».
Έτσι το παιδί θα νιώθει ότι το να ηρεμήσει δεν είναι μια «συνέπεια» ή ένα είδος τιμωρίας, αλλά κάτι που θα κάνει και το ίδιο να νιώσει καλύτερα.
Αντί για: «Βούρτσισε τα δόντια σου τώρα”
Δοκιμάστε: «Θέλεις πρώτα να βουρτσίσεις τα δόντια της Έλζα (ή όποιου άλλου αγαπημένου παιχνιδιού) ή τα δικά σου;»
Για τα νήπια, τα ξεσπάσματα είναι ένας τρόπος άσκησης ελέγχου στο περιβάλλον τους. Με αυτόν τον τρόπο, προσφέρετε στο παιδί σας μια επιλογή και με τη σειρά του κάποιο έλεγχο.
Αντί για: «Φάε το φαγητό σου ή θα πας για ύπνο νηστικό»
Δοκιμάστε: «Τι μπορούμε να κάνουμε για να κάνουμε αυτό το φαγητό νόστιμο;»
Αυτό δίνει και μια επιλογή αλλά και σας βάζει σε θέση συμμαχίας και κατανόησης.
Αντί για: «Το δωμάτιό σου είναι χάλια! Είσαι τιμωρημένο μέχρι να το καθαρίσεις»
Δοκιμάστε: «Τι θα έλεγες να αρχίσουμε να καθαρίζουμε αυτήν την όμορφη γωνιά του δωματίου σου; Θα σου δώσω ένα χέρι».
Αντί να επικεντρωθείτε στο συντριπτικό καθήκον του να καθαρίσετε ένα τεράστιο χάος, μετατοπίστε τον στόχο στην απλή εκκίνηση. Η εκκίνηση μιας ανεπιθύμητης εργασίας μπορεί να δώσει την ώθηση και την ορμή στο παιδί για να συνεχίσει μόνο του.
Αντί για: «Φεύγουμε τώρα!»
Δοκιμάστε: «Τι πρέπει να κάνουμε για να είμαστε έτοιμοι να φύγουμε;»
Επιτρέψτε στα παιδιά να σκέφτονται τις διαδικασίες για τις μεταβάσεις στη ζωή τους. Αυτό βοηθά στην αποφυγή μιας διαμάχης εξουσίας και τους δίνει την ευκαιρία να επισημάνουν στο μυαλό τους ότι κάνουν μετάβαση σε μια νέα δραστηριότητα. Αυτή είναι επίσης μια εξαιρετική ρουτίνα για παιχνίδι ρόλων όταν δεν βιάζεστε πραγματικά να πάτε κάπου.